"...Ούτε αντεραστές ήμασταν, ούτε κάνα οικόπεδο διεκδικούσαμε, ούτε καμιά οικονομική δοσοληψία είχαμε. Εκείνος ήταν υπουργός, εγώ δημοσιογράφος. Ο Παπαγγελόπουλος εντολές εκτελούσε. Εκανε ό,τι έκανε, ζητούσε επιτακτικά να με «στήσει» με κάποια κατασκευασμένη υπόθεση, με τίποτε χαλκευμένα στοιχεία ο κύριος Αθανασίου, διότι προφανώς κάποιος του το ζητούσε. Επιτακτικά και από τον ίδιο. Γιατί το απαιτούσε; Διότι όπως γνωρίζουν οι επιμελείς αναγνώστες της στήλης μου, η αρθρογραφία μου ενοχλούσε τον σουλτάνο του Μεγάρου Μαξίμου. Τον υπέρτατο όλων, Τσίπρα, διότι, όπως λένε και στην Ηπειρο, με όσα έγραφα και τον αφορούσαν «του χάλαγα τη ζαχαρένια» - διατάρασσα δηλαδή την ηδονή της εξουσίας του... Αρα, αυτός που ζητούσε από τον Παπαγγελόπουλο να απαιτήσει από τον Αθανασίου να «μου φτιάξει κάτι», μια κατασκευασμένη δικογραφία με πλαστά, χαλκευμένα, ύποπτης προέλευσης στοιχεία, δεν μπορεί παρά να ήταν ο Τσίπρας. Ή κάποιος για λογαριασμό του Τσίπρα. Αυτόν λοιπόν, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, τον έχει βγάλει εκτός κάδρου. Γιατί άραγε;..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

                                               "ΤΑ ΝΕΑ", 29/01/20

Επιχείρηση εξόντωσης

Οχι πως είχα πολλές αμφιβολίες για το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε τις δομές του κράτους για να εδραιώσει την εξουσία του και να την καταστήσει αδιατάρακτη παντοκρατορία, εξοντώνοντας (πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά, οικονομικά) τους πολιτικούς του αντιπάλους ή τους δημοσιογράφους, όπως εγώ, που αρνηθήκαμε σταθερά να θεοποιήσουμε τον Τσίπρα και το σύστημα εξουσίας που τον περιέβαλε, αλλά η χθεσινή κατάθεση του οικονομικού εισαγγελέα Παν. Αθανασίου στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής είναι μια αποκάλυψη, ικανή να στείλει - από μόνη της - τον Παπαγγελόπουλο στο Ειδικό Δικαστήριο.

Αλλά όχι μόνο του. Παρέα με τον Τσίπρα που πρωθυπούργευε και όσους άλλους τον περιστοίχιζαν. Για να απαλλαγεί οριστικά η Δημοκρατία από περιπτώσεις σαν τη δική τους, που την υπονομεύουν, την απειλούν, την κονταίνουν στο μπόι τους, και εν τέλει την καθιστούν μια Δημοκρατία, λειψή, μίζερη, προβληματική, ένα καβούκι μιας συγκαλυμμένης δικτατορίας...

Οι ευθύνες του Τσίπρα

«Θα είμαι κάθε γράμμα του Συντάγματος» είχε δηλώσει με «σπασμένη» φωνή, πριν από πέντε χρόνια, τέτοιες ημέρες από του βήματος της Βουλής, ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά στη συνέχεια απέδειξε με τις πράξεις και τις παραλείψεις του ότι όλο αυτό δεν ήταν παρά ένα ακόμη ψεύδος, από τα τόσα και τόσα που εκστόμισε στην περίοδο που κυβέρνησε τη χώρα.

Καλύπτοντας τη δράση ενός παρακρατικού μηχανισμού, που στόχο είχε αφενός να εκφοβίσει, απειλήσει, εκβιάσει, συκοφαντήσει πολιτικούς του αντιπάλους και αφετέρου να εξοντώσει ηθικά κάθε έναν που θεωρούσε ενοχλητικό στο ύφος και το είδος της εξουσίας που ασκούσε, στην πραγματικότητα έχει τεράστιες ευθύνες!

Προσωπικές ευθύνες. Και δεν μπορεί να καλύπτεται πίσω από τις αδιαμφισβήτητες πλέον ευθύνες του Παπαγγελόπουλου, στον οποίο ένα ολόκληρο σύστημα επιχειρεί να χρεώσει όλη τη «βρώμικη» δουλειά: αν ο Παπαγγελόπουλος ζητούσε επιτακτικά από τον εισαγγελέα Αθανασίου να «φτιάξει» κάτι σε βάρος μου, μια δικογραφία, για να με εξοντώσουν επαγγελματικά αλλά και οικονομικά, και να με ακυρώσουν πολιτικά, δεν το έκανε προφανώς γιατί είχε ο ίδιος κάποιο πρόβλημα μαζί μου, επί προσωπικού.

Ούτε αντεραστές ήμασταν, ούτε κάνα οικόπεδο διεκδικούσαμε, ούτε καμιά οικονομική δοσοληψία είχαμε. Εκείνος ήταν υπουργός, εγώ δημοσιογράφος. Ο Παπαγγελόπουλος εντολές εκτελούσε. Εκανε ό,τι έκανε, ζητούσε επιτακτικά να με «στήσει» με κάποια κατασκευασμένη υπόθεση, με τίποτε χαλκευμένα στοιχεία ο κύριος Αθανασίου, διότι προφανώς κάποιος του το ζητούσε. Επιτακτικά και από τον ίδιο. Γιατί το απαιτούσε; Διότι όπως γνωρίζουν οι επιμελείς αναγνώστες της στήλης μου, η αρθρογραφία μου ενοχλούσε τον σουλτάνο του Μεγάρου Μαξίμου. Τον υπέρτατο όλων, Τσίπρα, διότι, όπως λένε και στην Ηπειρο, με όσα έγραφα και τον αφορούσαν «του χάλαγα τη ζαχαρένια» - διατάρασσα δηλαδή την ηδονή της εξουσίας του...

Αρα, αυτός που ζητούσε από τον Παπαγγελόπουλο να απαιτήσει από τον Αθανασίου να «μου φτιάξει κάτι», μια κατασκευασμένη δικογραφία με πλαστά, χαλκευμένα, ύποπτης προέλευσης στοιχεία, δεν μπορεί παρά να ήταν ο Τσίπρας. Ή κάποιος για λογαριασμό του Τσίπρα. Αυτόν λοιπόν, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, τον έχει βγάλει εκτός κάδρου. Γιατί άραγε;

Εγκληματική αμέλεια

Επιμένω σθεναρά, και θα το φωνάζω συνέχεια, ότι είναι εγκληματικό αυτό που κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ήτοι να αρνείται να διερευνηθεί το πώς η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε τις οργανωμένες δομές της πολιτείας για να αντιμετωπίσει τους μη αρεστούς στο σύστημα εξουσίας που είχε εγκαθιδρύσει ο Τσίπρας. Κάποιοι, ίσως και ο ίδιος ο Μητσοτάκης, να θεωρούν ότι διερευνώντας αυτό το κρίσιμο ζήτημα, πιθανόν να διαταράξουν το πολιτικό κλίμα στη χώρα, σε μια εποχή που τα κρίσιμα εθνικά προβλήματα απαιτούν συναινέσεις. Δεν το αμφισβητώ καθόλου. Οντως μπορεί να υπάρχει και αυτή η εκδοχή.

Ομως πέρα και πάνω απ' όλα είναι η προστασία της Δημοκρατίας που απαιτεί αυτή τη διερεύνηση. Τη διερεύνηση σε βάθος. Οχι την επιδερμική. Την «για τα μάτια του κόσμου». Αν η έρευνα αποκαλύψει το πώς χρησιμοποιήθηκαν οι μηχανισμοί της οργανωμένης πολιτείας για να χτυπηθούν οι πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τότε η ίδια η πολιτεία θα λάβει τα απαιτούμενα μέτρα για την προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος από μελλοντικές απόπειρες να καταλυθεί έμμεσα. Οσο ζούμε στα σκοτάδια, αυτοί οι μηχανισμοί θα παραμένουν ανέγγιχτοι στην υπηρεσία όποιου μελλοντικά επιχειρήσει να τους χρησιμοποιήσει κατά των αντιπάλων του.

Ο Μητσοτάκης λοιπόν έχει χρέος απέναντι στη Δημοκρατία να πάψει να κλείνει τα μάτια σε όλα αυτά. Επειδή εκτός των άλλων και ο ίδιος και κυρίως η γυναίκα του υπήρξαν θύματα αυτών των μηχανισμών. Και το χρωστάει επίσης στους χιλιάδες Ελληνες που έζησαν μέσα στον φόβο ότι σήμερα-αύριο ανοίγουν και οι δικοί τους λογαριασμοί, σήμερα-αύριο διατάσσεται η δέσμευση ή η κατάσχεση των δικών τους περιουσιακών στοιχείων, σήμερα-αύριο οδηγούνται στον εισαγγελέα σιδηροδέσμιοι...

Καλοστημένη απάτη

Δύο πράγματα πρέπει κυρίως να προσέχει κανείς στη δημοσιογραφία - το ένα είναι οι πηγές του και το άλλο η ακρίβεια αυτού που μεταφέρεται στο χαρτί ή εκφωνείται από ραδιοτηλεοράσεως. Στις τέσσερις δεκαετίες και κάτι που κάνω αυτή τη δουλειά, πρόσεχα σαν τα μάτια μου, που λένε, και τα δύο. Και διεσώθην από πολλά και διάφορα κατά καιρούς. Τα οποία είτε σκοπίμως είτε ακούσια βρέθηκαν στον δρόμο μου, έτοιμα και ικανά να με πετάξουν από τον δρόμο. Και ιδού χθες, που αποδείχθηκε ότι όσο και να προσέχεις, θα έρθει η στιγμή που θα την «πατήσεις» ότι ούτε κι αυτό, η υπεραυξημένη προσοχή, είναι επαρκές για να αποφύγεις τα... βράχια!

Στα οποία εύκολα μπορεί να σε ρίξουν πηγές δοκιμασμένες στον χρόνο και εν τοις πράγμασι. Γιατί και εκείνες με τη σειρά τους έπεσαν θύματα μιας καλοστημένης, υπό τρίτου, απάτης με άγνωστα κίνητρα. Εκτιμώ για λόγους ανταγωνισμού, αλλά δεν έχω στοιχεία...

Και κάπως έτσι, έγινα εγώ προχθές το βράδυ τελικός αποδέκτης ενός fake news σύμφωνα με το οποίο στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, γνωστός δικηγόρος της Αθήνας τραπέζωσε στο σπίτι του τη νέα Πρόεδρο της Δημοκρατίας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου Ιωσήφ Τσαλαγανίδη, τον πρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου Ιωάννη Σαρμά και άλλους. Φυσικά απολογούμαι και στους τέσσερις, και περισσότερο από όλους απολογούμαι στους αναγνώστες μου. Την «πάτησα» κανονικά, ως πρωτόπειρος, και αυτό πολλαπλασιάζει τις ευθύνες μου. Και μου αφαιρεί επίσης και κάθε άλλοθι. Αλλά όπως έλεγαν και παλιά, συμβαίνει και στις καλύτερες των οικογενειών...

(Επιπροσθέτως: με τις δύο «πηγές» μου, οι οποίες με διαβεβαίωσαν για το αληθές του fake news, αλλά κυρίως με εκείνους που έστησαν την απάτη ανοίξαμε πλέον έναν λογαριασμό ο οποίος δεν θα μείνει ανεξόφλητος. Θα πληρωθεί. Και μάλιστα ακριβά. Και αυτό δεν είναι υπόσχεση. Είναι δέσμευση...).