"...Από το Μέγαρο των Ηλυσίων, όπου ο Πρωθυπουργός και ο γάλλος πρόεδρος συνομίλησαν για 90 λεπτά κυρίως για ζητήματα ασφάλειας και άμυνας, καθώς και για την τουρκική συμπεριφορά, εκπέμφθηκαν ηχηρά σήματα αποφασιστικότητας της Γαλλίας με την ενίσχυση της παρουσίας της στην περιοχή, κοινού βηματισμού με την Ελλάδα αλλά και ευθείας καταδίκης της τουρκικής προκλητικότητας. Η συζήτηση στο Ελιζέ εστίασε στη χάραξη νέας στρατηγικής και δίνει τώρα τη σκυτάλη για την εξειδίκευσή της στους υπουργούς Εξωτερικών και Αμυνας. Ηδη έλαβαν εντολή για εντατικές επαφές ώστε να αναβαθμιστεί περαιτέρω η σχέση των δύο χωρών. Το πρώτο βήμα θα είναι οι συζητήσεις με τη γαλλίδα υπουργό Αμυνας Φλοράνς Παρλί στην Αθήνα τις 24 Φεβρουαρίου. Ενα «κόκκινο τηλέφωνο» θα αρχίσει να συνδέει, ουσιαστικά, τα δύο υπουργεία Αμυνας..."

Aπό "ΤΑ ΝΕΑ", την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ, 30/01/20

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/01/20

"ΤΑ ΝΕΑ", 30/01/20

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΔΗΜΟΥ

Το σύνθημα για ελληνογαλλικές πρωτοβουλίες στο θέμα της ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο, στο πλαίσιο νέας «εταιρικής στρατηγικής σχέσης» Ελλάδας - Γαλλίας που θα πάρει χειροπιαστή μορφή από τις επόμενες εβδομάδες και μέχρι το τέλος του Ιουνίου, έδωσε το χθεσινό ραντεβού του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Εμανουέλ Μακρόν στο Παρίσι. Αποδέκτης ήταν σχεδόν αποκλειστικά η Αγκυρα.

Από το Μέγαρο των Ηλυσίων, όπου ο Πρωθυπουργός και ο γάλλος πρόεδρος συνομίλησαν για 90 λεπτά κυρίως για ζητήματα ασφάλειας και άμυνας, καθώς και για την τουρκική συμπεριφορά, εκπέμφθηκαν ηχηρά σήματα αποφασιστικότητας της Γαλλίας με την ενίσχυση της παρουσίας της στην περιοχή, κοινού βηματισμού με την Ελλάδα αλλά και ευθείας καταδίκης της τουρκικής προκλητικότητας. Η συζήτηση στο Ελιζέ εστίασε στη χάραξη νέας στρατηγικής και δίνει τώρα τη σκυτάλη για την εξειδίκευσή της στους υπουργούς Εξωτερικών και Αμυνας. Ηδη έλαβαν εντολή για εντατικές επαφές ώστε να αναβαθμιστεί περαιτέρω η σχέση των δύο χωρών. Το πρώτο βήμα θα είναι οι συζητήσεις με τη γαλλίδα υπουργό Αμυνας Φλοράνς Παρλί στην Αθήνα τις 24 Φεβρουαρίου. Ενα «κόκκινο τηλέφωνο» θα αρχίσει να συνδέει, ουσιαστικά, τα δύο υπουργεία Αμυνας.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Ηταν ο γάλλος πρόεδρος αυτός που δημόσια ανακοίνωσε τη συμφωνία χάραξης «εταιρικής στρατηγικής σχέσης», επισημαίνοντας ότι δεν έχει επιθετικό χαρακτήρα, αλλά «σκοπός είναι να διασφαλίσει την ασφάλεια» προαναγγέλοντας και κοινές - θαλάσσιες και χερσαίες - επιχειρήσεις. Ηταν επίσης εκείνος που πρώτος καταδίκασε τα τουρκολιβυκά μνημόνια αλλά και κατηγόρησε ευθέως τον Ταγίπ Ερντογάν ότι καταπατά όσα συζητήθηκαν στη Διάσκεψη του Βερολίνου στέλνοντας στη Λιβύη τουρκικά πλοία με σύρους μαχητές. «Εξακολουθούμε να μιλάμε με την Τουρκία, χτίζουμε διεθνείς συμμαχίες, ενισχύουμε την αποτρεπτική μας δύναμη» ήταν τα λόγια του Μητσοτάκη σε συζήτηση με δημοσιογράφους, τονίζοντας ότι «θα ήταν ανεπίτρεπτο αν δεν κάναμε και τα τρία ταυτόχρονα». Παράλληλα στη γαλλική πρωτεύουσα κυκλοφορούσε το πολιτικό περιοδικό «Politique Internationale» με δηλώσεις Μητσοτάκη ότι «τα σύνορά μας είναι αμετακίνητα και αδιαπραγμάτευτα» και «όταν η Τουρκία ανασχεδιάζει τον χάρτη της Μεσογείου, δεν προκαλεί μόνο την Ελλάδα, προκαλεί απροκάλυπτα την Ευρώπη». Στις συζητήσεις Μακρόν και Μητσοτάκη σχολιάστηκε η ρευστή κατάσταση στη Λιβύη και έγινε εκτίμηση με στόχευση τη μείωση των εντάσεων στην ευρύτερη περιοχή.

ΟΙ ΦΡΕΓΑΤΕΣ BELHARRA. Η συζήτηση με τον Μακρόν έφτασε και στις γαλλικές φρεγάτες Belharra, για τις οποίες υπάρχουν επαφές ανάμεσα στα υπουργεία Αμυνας Γαλλίας και Ελλάδας. Κυβερνητικό στέλεχος επιβεβαίωσε ότι «γίνεται τεχνική συζήτηση» και επιπλέον υπογράμμισε την «προσήλωση Μητσοτάκη σε μια συγκεκριμένη διαδικασία: το αμερικανικό μοντέλο». Αυτό δηλαδή που φαίνεται πως μετέφερε ο Πρωθυπουργός στον Μακρόν είναι η επιθυμία του για «διαφανή σχέση αγοράς», απευθείας από κυβέρνηση σε κυβέρνηση. Μέχρι στιγμής δεν έχουν οριστεί χρονοδιαγράμματα για τη συγκεκριμένη προμήθεια, ενώ κυβερνητικές πηγές σχολίαζαν ότι η Γαλλία αντιλαμβάνεται την πίεση που δέχονται τα ελληνικά δημοσιονομικά.

ΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ. Η «ατζέντα Ελιζέ» περιελάμβανε επίσης περιφερειακά ευρωπαϊκά θέματα, το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό, την κλιματική κρίση, τον νέο προϋπολογισμό της Ευρώπης. «Και σε όλα αυτά η Ελλάδα και η Γαλλία έχουν κοινή αντίληψη» κατά τον Μητσοτάκη. Εκεί που δεν υπάρχει συναντίληψη είναι στο θέμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων για τα Δυτικά Βαλκάνια, ωστόσο οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Μητσοτάκης διέκρινε περισσότερο την «κριτική ματιά» και όχι άρνηση του Μακρόν στη διεύρυνση. Για το θέμα ο Πρωθυπουργός συνομίλησε και με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ στις Βρυξέλλες όπου βρέθηκε χθες το βράδυ απευθείας από το Παρίσι.

Πάντως η χρονική συγκυρία της επίσκεψης Μητσοτάκη στο Ελιζέ δεν ήταν τυχαία. Η συνάντηση είχε κλείσει από τα τέλη του Δεκεμβρίου, όταν η Ελλάδα γνώριζε για τις προθέσεις της Γαλλίας να ενισχύσει τη ναυτική παρουσία της στην περιοχή, ενώ στις αρχές Ιανουαρίου ο Πρωθυπουργός (βρισκόταν τότε στην Ουάσιγκτον) έμαθε τα πώς και πού θα «βγάλει» ο Μακρόν τη ναυαρχίδα του στόλου της, το αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκολ». Επιλέχθηκε, λένε από την κυβέρνηση, η χθεσινή ημέρα λόγω της διοργάνωσης του ελληνογαλλικού φόρουμ για την ελληνική οικονομία, στο οποίο παρευρέθησαν 10 υπουργοί και υφυπουργοί. Στο τραπέζι του Μακρόν βρέθηκε και ο στόχος της μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων (από το 2021), με την ελληνική πλευρά να αναζητεί πλέον σε ποιο από τα επόμενα Eurogroup θα τον θέσει επισήμως, θεωρώντας τη Γαλλία σύμμαχο στις διεκδικήσεις.

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ

Οποιος διαβάσει τα ελληνικά ρεπορτάζ για τη συνάντηση Μητσοτάκη - Μακρόν βγάζει το αβίαστο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έχει έναν πιστό και ισχυρό σύμμαχο που θα τη στηρίξει με κάθε τρόπο, πολιτικό και στρατιωτικό, απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις.

Αν όμως διαβάσει στη συνέχεια το τηλεγράφημα του Γαλλικού Πρακτορείου, θα διαμορφώσει μια κάπως διαφορετική εικόνα. Οτι δηλαδή ο βασικός λόγος που ο γάλλος πρόεδρος καταγγέλλει τον Ερντογάν είναι επειδή, παρά τις υποσχέσεις του, στέλνει τουρκικές δυνάμεις στη Λιβύη. Αυτό είναι και το σημείο της συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών που καταδικάζει. Οσο για την αυξημένη ναυτική παρουσία των γαλλικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, ο στόχος της είναι «να διαφυλαχθεί η ασφάλεια μιας περιοχής στρατηγικού χαρακτήρα για την Ευρώπη».

Η φιλία της Γαλλίας ήταν, είναι και θα είναι πολύτιμη, ιδίως σε μια εποχή που η εξωτερική πολιτική της Γερμανίας δεν περνάει την καλύτερή της φάση και ο ένοικος του Λευκού Οίκου είναι επικίνδυνα απρόβλεπτος. Δεν θα πρέπει όμως και να υπερτιμάται. Η Γαλλία έχει τα δικά της συμφέροντα και η Ελλάδα τα δικά της. Αυτό που τα τέμνει είναι το Διεθνές Δίκαιο. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος σύμμαχός μας.

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΝΤΑΛΗ

Τις τελευταίες μέρες με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο Παρίσι και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμανουέλ Μακρόν τονίστηκε η υποστήριξη της Γαλλίας προς την Ελλάδα. Πράγματι, η υποστήριξη αυτή υπήρξε ουσιαστική όλα τα χρόνια της δύσκολης περιόδου των Μνημονίων και θα λέγαμε καθοριστική τον Ιούνιο του 2015, όταν η χώρα κινδύνευσε να βρεθεί εκτός ευρωζώνης εξαιτίας ενός προβληματικού δημοψηφίσματος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.

Σήμερα η Ελλάδα επιστρέφει σε μια ευρωπαϊκή κανονικότητα και η σχέση Αθήνας και Παρισίων φαίνεται να παίρνει χαρακτηριστικά στρατηγικής συμμαχίας.

Με αφορμή τις τουρκικές αυθαιρεσίες στη Μεσόγειο, όπως αυτές εκφράστηκαν με τα τουρκολιβυκά μνημόνια και τις «πρωτοβουλίες» στην κυπριακή ΑΟΖ, Γαλλία και Ελλάδα σχεδιάζουν μια ουσιαστική συνεργασία σε θέματα άμυνας και ασφάλειας που θα είναι ανοικτή για συμμετοχή από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου. Προφανώς αυτή η συνεργασία θα στηρίζεται στη διαρκή στρατιωτική παρουσία της Γαλλίας.

Μόνο μέσα από τη σύγκλιση συμφερόντων περισσοτέρων κρατών της ΕΕ θα προκύψει η απαραίτητη αλληλεγγύη για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα ζητήματα μιας παρατεταμένης κρίσης στη Μεσόγειο.

Μακρόν και Μητσοτάκης μιλούν για μια φιλόδοξη Ενωση που θα την ενώνει η αλληλεγγύη. Μια Ευρωπαϊκή Ενωση παγκόσμιο παίκτη, με περισσότερα μέσα για την ενισχυμένη προστασία των εξωτερικών συνόρων της, με στρατηγική σκέψη και σύγκλιση συμφερόντων.

Το κλειδί για να ανταποκριθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση στις σημερινές και μελλοντικές προκλήσεις είναι να εξοπλιστεί με την απαραίτητη κυριαρχία. Για να καθορίζει η ίδια η Ενωση το μέλλον της χρειάζεται περισσότερη κυριαρχία.

Η Ενωση ως πολιτικό εργαλείο σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο με περισσότερη κυριαρχία στο οικονομικό επίπεδο με την εμβάθυνση και ολοκλήρωση της ευρωζώνης που θα συμπληρώνεται με το σχέδιο ανάπτυξης της ευρωπαϊκής κοινής άμυνας προκειμένου η ΕΕ να είναι σε θέση να εξασφαλίζει τη στρατηγική της αυτονομία.

Η Ελλάδα με ψύχραιμη αυτοπεποίθηση μπορεί να πορευτεί με εκείνους που πιστεύουν στην ενίσχυση της ευρωπαϊκής κυριαρχίας στη Μεσόγειο.

-Ο Σωτήρης Ντάλης είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σχέσεων - Διεθνούς Πολιτικής και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου

"ΤΑ ΝΕΑ",30/01/20

ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΦΩΤΑΚΗ

Να λύσουν τις διαφορές τους στην Ανατολική Μεσόγειο» συνέστησε ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ σε Ελλάδα και Τουρκία. «Αυτοσυγκράτηση και να απέχουν από ενέργειες που αυξάνουν τις εντάσεις στην περιοχή», ενθαρρύνει «όλα τα μέρη» το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και καλεί «όλα τα κράτη να επιλύσουν τις θαλάσσιες διαφορές τους ειρηνικά και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο», απαντώντας σε ερώτηση για τη συζήτηση περί προσφυγής στη Χάγη για τα ελληνοτουρκικά.

Η ερμηνεία και για τις δύο δηλώσεις κλίνει περισσότερο προς την τακτική των ίσων αποστάσεων παρά στη στήριξη της Αθήνας έναντι της Αγκυρας. Και προβληματίζει ήδη τους διπλωματικούς κύκλους, παρά τη θετική ανάγνωση που κάνει το Μέγαρο Μαξίμου. Εστω και αν η… «προτροπή» Τραμπ έγινε απευθείας στον τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας που είχαν για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Η δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, μάλιστα, ενέτεινε τον προβληματισμό. Εστω και αν το αμερικανικό ΥΠΕΞ έχει καταδικάσει πρόσφατα τόσο το μνημόνιο της Τουρκίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης, του Φαγέζ αλ Σάρατζ για τις θαλάσσιες ζώνες ως «προκλητικό και αντιπαραγωγικό», όσο και τις παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, πάντα επέμενε και επιμένει στη θέση της έκκλησης προς όλους να αποφεύγουν κάθε ενέργεια στην οποία ελλοχεύει κίνδυνος να κλιμακωθούν περαιτέρω οι εντάσεις και ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη περίοδο για την Ανατολική Μεσόγειο. Μία θέση η οποία πολλές φορές έχει ερμηνευθεί ως μήνυμα προς την Τουρκία, το οποίο ωστόσο η Αγκυρα ποτέ δεν ακολουθεί.

ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ. Οι προκλήσεις της Τουρκίας εκτός από το ότι παραβιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, απειλούν ευθέως και τους ενεργειακούς σχεδιασμούς, όσο και τα συμβόλαια πετρελαϊκών κολοσσών που επιχειρούν να δραστηριοποιηθούν στη Μεσόγειο, ενεργοποιώντας αντανακλαστικά που απαιτούν την άμεση επίλυση των διαφορών, ώστε να μη διακινδυνεύουν τα συμφέροντά τους. Σε αυτό το πλαίσιο η προτροπή του αμερικανού προέδρου καθώς και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σε Ελλάδα και Τουρκία, είναι απόλυτα συνεπής με αυτές τις επιδιώξεις.

Αυτό που δεν εξηγούν είναι τι θα σημαίνει τελικά μία προσφυγή της Αθήνας και Αγκυρας στο Διεθνές Δικαστήριο για τα ελληνοτουρκικά, εάν θεωρηθεί ότι οι προτροπές της Ουάσιγκτον δείχνουν Χάγη, αλλά ούτε και τι θα αφορά αυτή η προσφυγή, καθώς η Τουρκία μιλά για διαφορές και η Αθήνα για διαφορά. Αλλωστε πάντα στην εξωτερική πολιτική οι «δημιουργικές ασάφειες», θεωρούνται εξαιρετικά εποικοδομητικές…

Και μπορεί οι σχέσεις Τουρκίας - ΗΠΑ να είναι στο «κόκκινο» για ακόμα μία φορά λόγω των S-400, των F-35 και του Παλαιστινιακού ωστόσο επί του παρόντος παραμένει σε ισχύ η θέση «θέλουμε την Τουρκία στη Δύση», έστω και αν θεωρείται από κάποιους «εξασθενημένη».

60 ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ. Είναι αξιοσημείωτο δε, ότι παρά τα μηνύματα έμμεσα ή άμεσα από τις ΗΠΑ, χθες 22 τουρκικά μαχητικά και τρία κατασκοπευτικά CN-235 πραγματοποίησαν 60 παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, καθώς και δύο υπερπτήσεις πάνω από τους Λειψούς.

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΛΙΑΚΟΥΡΑ

Εντός του επομένου διαστήματος αυτό που θα αποσπάσει περισσότερο την προσοχή όλων μας είναι το νέο σκηνικό που θα εκτυλιχθεί με αφορμή την αμερικανική πρόταση υπό τον τίτλο Ειρήνη για Ευημερία, ένα όραμα για τη βελτίωση της ζωής των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων.

Παρά ταύτα, στα καθ' ημάς, και εν μέσω των προσπαθειών διευθέτησης της λιβυκής κρίσης, υπάρχουν σημαντικές κινήσεις που προκύπτουν από δηλώσεις τόσο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (δύο φορές), του υπουργού Εξωτερικών Μ. Πομπέο, αλλά και από την αναφορά του αναπληρωτή εκπροσώπου του Λευκού Οίκου για τις υποδείξεις του προέδρου Τραμπ προς τον τούρκο πρόεδρο. Οι κινήσεις αυτές απευθύνονται στην αντιμετώπιση της πιθανής δυσμενούς εξέλιξης των ελληνοτουρκικών σχέσεων υπό το φως του, αντιπαραγωγικού για τη νομιμότητα και σταθερότητα της Ανατολικής Μεσογείου, τουρκο-λιβυκού μνημονίου/συμφώνου.

Οπως μεταφέρεται από τον εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου, ο πρόεδρος Τραμπ στην επικοινωνία που είχε με τον Ερντογάν επισήμανε μεταξύ άλλων την αξία να επιλύσουν Τουρκία και Ελλάδα τις διαφωνίες τους εξαιτίας του μνημονίου/συμφώνου. Η δεύτερη πιο πρόσφατη δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι σαφέστερη. Ενώ ενθαρρύνει τα μέρη να ενεργήσουν με αυτοσυγκράτηση και αποχή από ενέργειες που αυξάνουν τις εντάσεις, καλεί απερίφραστα όλα τα κράτη να επιλύσουν τις θαλάσσιες διαφορές τους ειρηνικά και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.

Θα ήταν εύκολη η κριτική ότι οι ΗΠΑ συνολικά δεν παίρνουν θέση υπέρ της Ελλάδας. Ή ότι θα μπορούσε η εν λόγω πρωτοβουλία να είναι πιο επικεντρωμένη στις ελληνικές απαιτήσεις, και πιο ειδικά, να προσανατολίζεται στην καθ' οιονδήποτε τρόπο ακύρωση του μνημονίου/συμφώνου. Αν όμως αναγνωσθεί η κάθε δήλωση με προσοχή, θα διαπιστωθεί ότι η έκκληση για ειρηνική επίλυση, για την αποχή από αντιπαραγωγικές ή προκλητικές ενέργειες, που αυξάνουν την ένταση, δεν θα ήταν δυνατόν να ερμηνευτούν ότι δεν ευνοούν την Ελλάδα. Ιδιαιτέρως η έκκληση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να επιλυθούν οι θαλάσσιες διαφορές σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, περιλαμβάνει ένα ευρύ πεδίο κανόνων, που αν είχαν ακολουθηθεί από την πλευρά της Τουρκίας, σίγουρα δεν θα είχε προκαλέσει μια τόσο σοβαρή παραβίαση και νομική διαφορά. Ιδιαίτερα δε η έκκληση του προέδρου Τραμπ, περί επίλυσης των διαφωνιών στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει και αυτή στην ίδια λογική θετικά ερείσματα διόλου αμελητέα. Αν ερμηνευτούν συνολικά οι δηλώσεις αυτές, δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης ότι και οι δύο χώρες είναι αποδέκτες των εκκλήσεων για επίλυση, εννοώντας ότι και η Ελλάδα έχει διεκδικήσεις που πρέπει να γίνουν σεβαστές από την άλλη πλευρά και να αποτυπώνονται στην ύλη μιας συνολικής οριοθέτησης που θα συνάδει με το διεθνές δίκαιο. Ολα τα ερείσματα που αναπτύσσονται από τη θετική πρωτοβουλία από τις ΗΠΑ πρέπει να μη μένουν στο επίπεδο της ρητορείας. Πρέπει να τεθούν σε κίνηση.

Είναι δεδομένο ότι υπάρχει αδιέξοδο και μια επισφαλής εκκρεμότητα αν τα τετελεσμένα παγιωθούν. Η παραίνεση των ΗΠΑ θα μπορούσε σε πρώτη φάση, να ωθήσει σε ένα πλαίσιο επικοινωνίας, ένα σημείο έναρξης, για μια καταγραφή θέσεων και συμφερόντων, αλλά και απόψεων και εναλλακτικών επιλογών για την άρση του αδιεξόδου, που δεν ακούγονται υπό διαφορετικές συνθήκες μη διαλόγου. Από την άλλη πλευρά, η συνεχής διπλωματική αντιπαράθεση δεν διευθετεί, τουναντίον, τροφοδοτεί τη διαφορά. Το πλαίσιο ενός κύκλου διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία για την αναζήτηση διεξόδου υπό τη σκέπη και των πρωτοβουλιών των ΗΠΑ θα ήταν ένα ασφαλές κατώφλι. Ως εκ τούτου είναι σκόπιμο να ακούσουμε τις απόψεις, τις προτάσεις, να διαπιστώσουμε τα περιθώρια συμβιβασμών και μετά να εξεταστεί ποια είναι για τα συμφέροντα της χώρας η ασφαλής οδός άρσης του αδιεξόδου.

Ο Πέτρος Λιάκουρας είναι καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς

...από το κομματικό δελτίο της "ΑΥΓΗΣ"

"Η ΑΥΓΗ", 30/01/20