"...Η αντίδραση της κυβέρνησης δικαιολογεί όλα τα παραπάνω. Της συνέβη το αναπάντεχο –κοινώς, της «έκατσε η στραβή»– και στην προσπάθειά της να συμμαζέψει τα πράγματα, αφενός έδειξε τις δικές της, αλλά και τις αδυναμίες του συστήματος, και αφετέρου βγήκε και «δαρμένη και χαμένη». Περιδεής έκανε πίσω στην εφαρμογή του νόμου –που όμως αν τον εφάρμοζε σίγουρα θα προκαλούσε μεγαλύτερα προβλήματα–, ενώ οι υπουργοί της Αυγενάκης και Πέτσας προχώρησαν σε ατυχέστατες δηλώσεις. Οσο για την τροπολογία της «ρύθμισης», αφήνει επίσης περιθώρια διακριτικής εφαρμογής του νόμου, αφού οι παραβάτες θα τιμωρούνται με αφαίρεση 5 έως 10 βαθμών..."

Τρία+ένα κείμενα γιά τα ποδοσφαιρικά....

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/01/20

Πρώτον, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για καβγά, καλύτερη ακόμη κι απ’ την τσογλανιά του οδηγού. Δικαιούσαι να βρίσεις, να βλασφημήσεις τα θεία χωρίς κανείς να μπορεί να σου πει τίποτε αφού δεν δόθηκε το οφσάιντ. Ο καβγάς μετράει περισσότερο από την τέχνη. Αυτήν την εξασφαλίζουν στους ρέκτες οι ευρωπαϊκοί αγώνες στα συνδρομητικά. Δεύτερον, είναι μία ακόμη ευκαιρία για ρίψη μολότοφ, χημικών και λοιπών εκρηκτικών που διακοσμούν τα τηλεοπτικά πλάνα όποτε η «λαϊκή» ψυχή εκφράζεται χωρίς περιστροφές. Δίνει δε την ευκαιρία στην εν λόγω ψυχή να αποκλείσει οδούς και περιοχές ολόκληρες, να ζήσει το όνειρο του κάθε Ελληνα που αισθάνεται έστω και για λίγο κυρίαρχος. Τρίτον, αναδεικνύει παράγοντες. Τι θα ήταν ο ελληνισμός χωρίς παράγοντες; Πώς θα αντέχαμε την ορφάνια μας; Τέταρτον, ικανοποιεί τη δίψα του Ελληνος για την έρευνα. Υπενθυμίζει τη σχετικότητα των κανόνων και των αξιών, και επιβεβαιώνει την πλατωνική δυσπιστία απέναντι στις αισθήσεις. Το βλέμμα μπορεί να σε ξεγελάσει. Η ιδέα ποτέ. Και η ομάδα είναι ιδέα. Το πέμπτον είναι ο τζόγος. Εχει σημασία να ξέρεις ότι έχασες όχι επειδή σε πρόδωσε η «που… η τύχη», αλλά επειδή ο αγώνας ήταν στημένος. «Δυστυχής παρηγορία», πλην όμως παρηγορία.

Τούτων δοθέντων, η κυβέρνηση ορθώς υπέκυψε στον εκβιασμό του λαού του ΠΑΟΚ που απείλησε ότι θα κόψει την Ελλάδα στα δύο. Ευτυχώς δεν υπέκυψε στον εκβιασμό του κ. Ζαγοράκη. Θα έδειχνε υπερβάλλουσα αδυναμία απέναντι σε έναν πολιτικό που λύγισε από το βάρος του αισθήματος, ενώ η ώς σήμερα θητεία του μας είχε κάνει να πιστέψουμε πως πρόκειται για τέρας πολιτικής ευφυΐας – γι’ αυτό εξελέγη άλλωστε. Μιλούν για εξυγίανση οι άφρονες. Και πώς θα ζήσουμε χωρίς βρισιές, χωρίς χουλιγκάνους, χωρίς παράγοντες, χωρίς στημένους αγώνες; Πού μας οδηγείτε κύριοι; Προτείνω ότι κάθε απόπειρα αλλαγής του τοπίου να κηρυχθεί αντεθνική διότι απειλεί τις βαθύτερες παραδόσεις μας.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/01/20

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/01/20

"Εφ.Συν", 30/01/20