"...Τι θα τον κρατήσει; Το μυαλό ή η συνέπεια; Δεν το αφήνεις εύκολα το Μέγαρο (το Μαξίμου πάντα εννοείται). Είναι ωραία εκεί οχυρωμένος από ένα μάτσο κλούβες να ρουφάς το πούρο σου θεριακλίδικα και να βλέπεις τα δαχτυλίδια του καπνού να πιάνουνε ταβάνι. Από τη μια τα πούρα, από την άλλη οι διμοιρίες των ΜΑΤ να σε προστατεύουν σε κάθε σου έξοδο, σε κάνουν να αισθάνεσαι πιο λατινοαμερικάνος επαναστάτης, πιο Μαδούρο πιο Μοράλες κι άσε τους άλλους να σε λένε αμοράλ...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 30-31/03/19

"ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΛΑ",

του Σταμάτη Φασουλή

Αυτά που ακούω, τις υπερβολές, ότι δεξιώθηκε τους υποψηφίους ευρωβουλευτές στο Μαξίμου και καταξοδεύτηκαν τα λεφτά του ελληνικού λαού στο κέτερινκ τα θεωρώ απαράδεκτα έως χυδαία. Αν είναι αυτό αντιπολίτευση, να τη βράσω και ανάλαδη, σαρακοστής γαρ.

Ασε που δεν φάγανε. Τσιμπήσανε. Το ξέρασε μόλις βγήκε το εύρημα του κ. Τσίπρα η κ. Λοΐζου.

- Καλέ τι φάγαμε; Τίποτα. Απλώς τσιμπήσαμε. Εγώ μετά έφαγα σπίτι μου.

Καλή σας χώνεψη και καλό να σας εκάμει.

Δυο τρία καναπεδάκια εκεί και πολύ τους ήτανε.

Αλλού νομίζω εγώ είναι το θέμα. Που να τους πήγαινε δηλαδή; Σε καμιά ταβέρνα; Θα ρισκάριζε ο κ. Πρωθυπουργός να βγει στον δρόμο; Κι αν, λέω αν, έπεφτε κάνα γιαούρτι; Πολύ το 'χεις; Ποία η θέση του; Αν και προεκλογικά η θέση του ήταν εκπεφρασμένη, δίκην αστείου βέβαια, το 'χει το χιούμορ ο άνθρωπος, λέγοντας μετά γνώσεως των συνεπειών του νόμου.

- Τι έχει το γιαουρτάκι; Μια χαρά δροσερό είναι.

Αλλά βλέπεις τότε ήταν άλλες εποχές, άγρια επαναστατικές με τον Καρανίκα να μουντζώνει τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας κύριο Παπούλια, και με τα δυο του χέρια το φάσκελο να πιάσει καλά το ξόρκι.

Λοιπόν, να τελειώνουμε, για τον φόβο των Ιουδαίων κλείστηκε στο Μαξίμου του. Δεν είδες που έστειλε τα τσικό να φάνε το ξεφώνημα στις παρελάσεις κι αυτός πήγε στο έρημο το Αγαθονήσι. Κι ας τον κυνήγαγαν οι Τούρκοι, δεν κωλώνει ο άνθρωπος. Εδώ μας είπε «Θα ερχόμουνα και κολυμπώντας».

Οχι καλό είναι μια προπόνηση. Είναι ένας ωραίος και ασφαλής τρόπος να φύγει μετά τις εκλογές από τα απόνερα του Μεγάρου το κολύμπι, όταν δεν θα έχει μείνει ούτε κολυμπιθρόξυλο. Μήπως να αρχίσει να προπονείται και στο μακροβούτι; Πιο ιγκόγνιτο.

Τώρα παρασύρομαι κι εγώ και λέω υπερβολές. Πιο πιθανό το βρίσκω και δεύτερος να βγει και καταϊδρωμένος, να βρει έναν τρόπο να βιδωθεί στην καρέκλα και να μην τον κουνάει κανείς.

Και μη ρωτάτε πώς. Θα βρει αυτός μια λύση, και μάλιστα ελληνική. Ελληνική Λύση δεν το λένε το κόμμα του κ. Βελόπουλου που τελευταία παίρνει κεφάλι στον Βορρά;

Ετσι και φέρει κάνα 3% ο Ελληναράς, δύσκολο το βλέπεις να τον αγκαλιάσει σφιχτά σφιχτά και να συγκυβερνήσουν ωραιότατα. Ενας δεύτερος Καμμένος πάντα υπάρχει πρόθυμος. Κι όλα καλά κι όλα ωραία, χθες ήσουν με άλλωνε παρέα.

Τι θα τον κρατήσει; Το μυαλό ή η συνέπεια; Δεν το αφήνεις εύκολα το Μέγαρο (το Μαξίμου πάντα εννοείται). Είναι ωραία εκεί οχυρωμένος από ένα μάτσο κλούβες να ρουφάς το πούρο σου θεριακλίδικα και να βλέπεις τα δαχτυλίδια του καπνού να πιάνουνε ταβάνι.

Από τη μια τα πούρα, από την άλλη οι διμοιρίες των ΜΑΤ να σε προστατεύουν σε κάθε σου έξοδο, σε κάνουν να αισθάνεσαι πιο λατινοαμερικάνος επαναστάτης, πιο Μαδούρο πιο Μοράλες κι άσε τους άλλους να σε λένε αμοράλ.

Βέβαια για να τα λέμε κι αυτά. Ο πιο κοντινός του είναι ο Ερνέστος Τσε Γκεβάρα. Με αυτόν ταυτίζεται. Αυτός είναι το μεγάλο πρότυπο. Ως πρότυπο έχει ενδιαφέρον. Very important.

The important to be Ernest Τσε Γκεβάρα.

...και την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

 .

"H KAΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30/03/19

"ΑΠΟΓΡΑΦΕΣ",

του Πάσχου Μανδραβέλη

Είναι πολλοί εκείνοι που απορούν με το θράσος του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάζει τον υιό, εκείνου τον οποίο έβριζε ολημερίς ως «διαπλεκόμενο», ως εγγονό του αγωνιστή στον οποίο –παρεμπιπτόντως– δεν είχε αναφερθεί ποτέ.

Εξ ου και η ντιρεκτίβα του ΣΥΡΙΖΑ Καλλιθέας με κεφαλαία γράμματα: «Υποχρεωτική ανάγνωση. Φροντίστε να ενημερώσετε και άλλους: Πέτρος Κόκκαλης του Σωκράτη, υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο εγγονός του Πέτρου Κόκκαλη του μεγάλου χειρουργού Καθηγητή Ιατρικής. Τον φώναζαν Κόκκινο Κόκκαλη και είναι μεγάλη τιμή μας που ο εγγονός του είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής μας. Επειδή η σπέκουλα της αντιπολίτευσης και η λάσπη τους στον Πέτρο Κόκκαλη δεν έχει τελειωμό καιρός να μάθουν ποιος ήταν ο παππούς και γιατί ο εγγονός του είναι στον ΣΥΡΙΖΑ».

Για τον πατέρα η ντιρεκτίβα δεν αναφέρει το παραμικρό, ίσως επειδή θεωρεί ότι τα παραείπε ο ΣΥΡΙΖΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Φυσικά δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη, αν και ο ΣΥΡΙΖΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια συκοφάντησε όλους τους συγγενείς όσων έβαζε στο στόχαστρο. Ακόμη και να είναι αληθή όσα καταλόγιζε το κυβερνών κόμμα στον κ. Σωκράτη Κόκκαλη δεν βαρύνουν τον υιό του. Αλλά, πάλι, γιατί να υπάρχει «οικογενειακό πλεονέκτημα» λόγω παππού και να μην υπάρχει «οικογενειακό μειονέκτημα» λόγω πατέρα; Διότι το κυβερνών κόμμα ακολουθεί τη γνωστή από παλιά τακτική του: τα δικά μας, δικά μας και τα δικά σας δικά μας. Και είναι σημαντική η ρητορική ερώτηση που έθεσε η κ. Ντόρα Μπακογιάννη «ο κ. Πέτρος Κόκκαλης ήταν μέσα στα Panama papers. Φανταστείτε η Ν.Δ. να κατέβαζε υποψήφιο ευρωβουλευτή που να ήταν στις λίστες αυτές» (Αθήνα 984, 27.3.2019). Κόλαση θα γινόταν. Θα εθεωρείτο «απόδειξη διαπλοκής», και θα διαβάζαμε τίτλους του στυλ «Η Ν.Δ. κατεβάζει offshore στα ψηφοδέλτιά της», «τα Panama papers πάνε εκλογές».

Αλλά τι λέμε; Τα έχουμε διαβάσει! Ποιος θυμάται τον ορυμαγδό που είχε δημιουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη γνωστή υπόθεση του κ. Σταύρου Παπασταύρου, ο οποίος ήταν απλώς δικηγόρος κάποιου που ήταν στη Λίστα Λαγκάρντ και σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.

Δεν τίθεται φυσικά θέμα ποινικοποίησης της επιχειρηματικότητας, ούτε καν της αθέμιτης αλλά νόμιμης πρακτικής να βάζουν κάποιοι τα λεφτά τους σε φορολογικούς παραδείσους. Απλώς είναι πολύ χυδαία η χρήση των διπλών μέτρων και σταθμών που χρησιμοποιεί αυτή η Αριστερά σε ό,τι αφορά τους δικούς της και τους αντιπάλους της.

Το πρόβλημα είναι πως η υποκρισία διογκώνει τον κυνισμό των πολιτών απέναντι στην πολιτική και αυτή είναι μία ακόμη θλιβερή κληρονομιά που θα αφήσει στον τόπο αυτή η κυβέρνηση.

Έντυπη