"...Αρνούνται να αποδεχτούν ότι πλέον και οι ίδιοι δεν ασκούν άλλη πολιτική απ’ αυτήν που ξέρει και αγαπά να ασκεί η Δεξιά, εδώ και πολλές [μα πάρα πολλές] δεκαετίες. Τους ακούς και προβληματίζεσαι. Τα θέλουν και τα λέν’ ή τους ξεφεύγουν; Εχει ενδιαφέρον η στάση του σώματός τους την ώρα που αγγέλλουν την αισιοδοξία τους. Πείθεσαι ότι πιστεύουν αυτά που λένε, ότι όλα αυτά δεν είναι απλός πολιτικαντισμός και επαναστατικά γλωσσοκοπανήματα - λες τότε ότι δεν υπάρχει ελπίς αφού όλα γύρω δεικνύουν ότι η χώρα πάει κατά διαόλου και δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποιο φως [και ας είναι ό,τι θέλει: ελληνικό, ευρωπαϊκό, αμερικανικό]...."

Από την προτελευταία σελίδα της "Εφ.Συν"

"Εφ.Συν", 27/03/19

"Εφ.Συν", 27/03/19