Από την "ΕΣΤΙΑ" (κύριο+εσωτερικό θέμα) και την
"Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου"
 |
| "ΕΣΤΙΑ", 22/05/17 |
 |
| "ΕΣΤΙΑ", 22/05/17 |
 |
| "Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου", 21/05/17 |
Κατάργηση εισαγωγικών εξετάσεων
ή μία ακόμη εξαπάτηση;
Από τον Κυριάκο Παπαϊωάννου
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ, δεν μπορώ να αντιληφθώ την ελαφρότητα με την οποία ο κ. Tσίπραs και «η παρέα» του αντιμετωπίζουν τα θέματα τηs Παιδείας. Και έχουν πάλι πετάξει το πυροτέχνημα της κατάργησης των εισαγωγικών εΕετάσεων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και της αναβάθμισης του Λυκείου, που έγινε πια «το ανατολικό ζήτημα», κατά τη διάρκεια των δεκαετιών της Μεταπολίτευση, στις συζητήσεις των εμπλεκομένων σε εκπαιδευτικά θέματα, αλλά, κυρίως, εντός τα ελληνικής κοινωνίας.
Ο κ. Tαίπραs, φοιτητής του ΕΜΠ, «αναρριχηθείς εις την πρωθυπουργίαν» με τη γνωστή μεθοδολογία του «αριστερού εθνικολαϊκισμού», και ο κ. Γαβρόγλου, διατελέσας καθηγητής του ΕΜΠ, παλιός συνδικαλιστής τηs παράταηξης «Συσπείρωση», προσκείμενης στην Ανανεωτική Αριστερά και πρωτοπόρος μαζί με την ΠΑΣΠ στην περίφημη απεργία των 100 ημερών (1977-1978) του ΕΔΠ, με βασικό αίτημα «Μονιμότητα για όλους», γνωρίζουν οπωσδήποτε τον καθηγητή Θεοδόσιο Τάσιο. Δεν είμαι, όμως, καθόλου σίγουρος αν έχουν διαβάσει ορισμένα από τα «Δαιδάλματά» του τηs Επιστήμης, τηs Τεχνολογίας, τηs Φιλοσοφίας, στην οποία εντάσσει θέματα Αξιών, Οικονομικά, Πολιτικά, Παιδείας κ.ά. Πιθανολογώ, επίσης, ότι δεν μελέτησαν και το σοβαρό πόνημα του τ. πρύτανη του ΕΜΠ Θεμιστοκλή Ξανθόπουλου, με τίτλο «Η Ελληνική Παιδεία».
Φυσικά, θα μας πουν ότι το ενδιαφέρον τους και οι προθέσεις τους είναι ειλικρινείς και πηγαίες, αφού σε 27 μήνες διακυβέρνησης τρεις υπουργοί (αναλογία έναs ανά εννέα μήνες!) άλλαξαν για να εντρυφήσουν βαθύτερα σε θέματα Παιδείας, ενώ κατά την «καταστροφική» περίοδο της Μεταπολίτευσης (1974-2014) 27 άτομα διετέλεσαν υπουργοί Παιδείας, από τον Ν. Λούρο μέχρι τον Κων. Αρβανιτόπουλο (αναλογία ένας ανά ενάμισι έτοs...). Bασικές μεταρρυθμίσει κατάφεραν να εισαγάγουν μόνον οι Γ. Ράλλης (1976-77), Απ. Κακλαμάνης – Γ. Λιάνns (1982-86), Γ. Σουφλιάς (1991-93), Γερ. Αρσένης (1996-2000), Mαρ. Γιαννάκου (2004-07) και Αν. Διαμαντοπούλου (2009-12). Θα προσθέσουν οι κυβερνώντες, ακόμη, ότι ανέθεσαν σε δύο Επιτροπές -υπό τον καθηγητή Αντ. Λιάκο και τον καθηγητή Κ. Γαβρόγλου- να ετοιμάσουν σχέδια νέας μεταρρύθμισης στην Παιδεία, σύμφωνα με το προεκλογικό Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και τις μνημονιακές απαιτήσεις των «θεσμών».
Τα πορίσματα των δύο αυτών Επιτροπών ετέθησαν ή θα τεθούν -υποτίθεται- σε δημόσια διαβούλευση. Μπορώ να υποστηρίζω δημοσίως, από προσωπική εμπειρία, ότι την εποχή ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα περί «δημοσίων διαβουλεύσεων» γενικώς αποτελούν στοιχεία εικονικής πραγματικότητας (virtual reality). Η σύγχρονη Αριστερά a priori εκφράζει τον κυρίαρχο λαό (δημοκρατική αρχή) και «άμα λάχει» προκηρύσσει και κανένα δημοψήφισμα ή εκλογές (ετέρα, φυσικά δημοκρατική αρχή). Δεν ξέρω αν οι έγκριτοι νομικοί που απόμειναν να στηρίζουν ακόμη ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν τους συμβουλεύουν για κράτος δικαίου ή αν αυτά είναι λεπτομέρειες για «δεξιούς φιλελέ»...
Το άρθρο αυτό γράφεται κυρίως για να υποστηρίξει ότι η κατάργηση των εισαγωγικών εΕετάσεων και η αναβάθμιση του Λυκείου είναι στόχος σχεδόν ανέφικτος για τη χώρα μας, όχι μόνο στην ιδιαίτερη ιστορική περίοδο οικονομικής κρίσεως (πτώχευσης) που διάγουμε, αλλά και γενικότερα.
• Δεν υπάρχει κανένας σοβαρός σχεδιασμός, βραχυπρόθεσμος και μακροπρόθεσμος, που να στηρίζεται σε αξιόπιστα δεδομένα, τα οποία περιγράφουν την παρούσα κατάσταση των πολύπλοκων συστημάτων που συνιστούν το οικοδόμημα του μεγίστου αυτού λειτουργήματος το οποίο ονομάζεται «Ελληνική Παιδεία». Φυσικά, αυτό προϋποθέτει να συμφωνήσουμε πρώτα όλοι οι εμπλεκόμενοι (κοινωνία, φορείς Παιδείας, πολιτικό σύστημα) σε μια minimum πλατφόρμα εθνικών στόχων για το θέμα).
• Είναι απατηλή η εικόνα που μεταφέρεται από άλλες χώρες για την ελεύθερη εισαγωγή στα ΑΕΙ. Χρησιμοποιείται, μάλιστα, δημαγωγικά από τον κ. Τσίπρα η λέξη «κατάργηση», ενώ πρόκειται πραγματικά για αλλαγή συστήματος επιλογής. Ισχύουν εντελώς διαφορετικές συνθήκες.
•Δεν υπάρχει αλλού η κοινωνική τάση-επιθυμία να σπουδάζει στα ΑΕΙ το 80% των αποφοίτων της Mέσηs Εκπαίδευσα. Πρώτον, γιατί υπάρχουν άλλα επαγγέλματα που χαίρουν ισότιμα κοινωνικής και επαγγελματικής καταξίωσης και, φυσικά, οι αντίστοιχες επαγγελματικές σχολές (και αυτό μια πραγματικά αριστερή ιδεολογία έπρεπε να το έχει προμετωπίδα και όχι να γεμίζει τον κόσμο με φρούδες υποσχέσεις και πτυχία). Δεύτερον, γιατί τα ΑΕΙ των ξένων χωρών δεν έχουν αιώνιους φοιτητές, ούτε μεταγραφές, ούτε εξωφρενικές χαλαρότητες.
Ελπίζουμε σε ένα επόμενο άρθρο να μας δοθεί η ευκαιρία να αναλύσουμε διεξοδικότερα την άποψη και τιs προτάσεις μας για τιs εισαγωγικές εξετάσεις και την αναβάθμιση του Λυκείου.
* Ο Κυριάκος Κ. Παπαϊωάυνου είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ.
Από τον Κυριάκο Παπαϊωάννου
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ, δεν μπορώ να αντιληφθώ την ελαφρότητα με την οποία ο κ. Tσίπραs και «η παρέα» του αντιμετωπίζουν τα θέματα τηs Παιδείας. Και έχουν πάλι πετάξει το πυροτέχνημα της κατάργησης των εισαγωγικών εΕετάσεων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και της αναβάθμισης του Λυκείου, που έγινε πια «το ανατολικό ζήτημα», κατά τη διάρκεια των δεκαετιών της Μεταπολίτευση, στις συζητήσεις των εμπλεκομένων σε εκπαιδευτικά θέματα, αλλά, κυρίως, εντός τα ελληνικής κοινωνίας.
Ο κ. Tαίπραs, φοιτητής του ΕΜΠ, «αναρριχηθείς εις την πρωθυπουργίαν» με τη γνωστή μεθοδολογία του «αριστερού εθνικολαϊκισμού», και ο κ. Γαβρόγλου, διατελέσας καθηγητής του ΕΜΠ, παλιός συνδικαλιστής τηs παράταηξης «Συσπείρωση», προσκείμενης στην Ανανεωτική Αριστερά και πρωτοπόρος μαζί με την ΠΑΣΠ στην περίφημη απεργία των 100 ημερών (1977-1978) του ΕΔΠ, με βασικό αίτημα «Μονιμότητα για όλους», γνωρίζουν οπωσδήποτε τον καθηγητή Θεοδόσιο Τάσιο. Δεν είμαι, όμως, καθόλου σίγουρος αν έχουν διαβάσει ορισμένα από τα «Δαιδάλματά» του τηs Επιστήμης, τηs Τεχνολογίας, τηs Φιλοσοφίας, στην οποία εντάσσει θέματα Αξιών, Οικονομικά, Πολιτικά, Παιδείας κ.ά. Πιθανολογώ, επίσης, ότι δεν μελέτησαν και το σοβαρό πόνημα του τ. πρύτανη του ΕΜΠ Θεμιστοκλή Ξανθόπουλου, με τίτλο «Η Ελληνική Παιδεία».
Φυσικά, θα μας πουν ότι το ενδιαφέρον τους και οι προθέσεις τους είναι ειλικρινείς και πηγαίες, αφού σε 27 μήνες διακυβέρνησης τρεις υπουργοί (αναλογία έναs ανά εννέα μήνες!) άλλαξαν για να εντρυφήσουν βαθύτερα σε θέματα Παιδείας, ενώ κατά την «καταστροφική» περίοδο της Μεταπολίτευσης (1974-2014) 27 άτομα διετέλεσαν υπουργοί Παιδείας, από τον Ν. Λούρο μέχρι τον Κων. Αρβανιτόπουλο (αναλογία ένας ανά ενάμισι έτοs...). Bασικές μεταρρυθμίσει κατάφεραν να εισαγάγουν μόνον οι Γ. Ράλλης (1976-77), Απ. Κακλαμάνης – Γ. Λιάνns (1982-86), Γ. Σουφλιάς (1991-93), Γερ. Αρσένης (1996-2000), Mαρ. Γιαννάκου (2004-07) και Αν. Διαμαντοπούλου (2009-12). Θα προσθέσουν οι κυβερνώντες, ακόμη, ότι ανέθεσαν σε δύο Επιτροπές -υπό τον καθηγητή Αντ. Λιάκο και τον καθηγητή Κ. Γαβρόγλου- να ετοιμάσουν σχέδια νέας μεταρρύθμισης στην Παιδεία, σύμφωνα με το προεκλογικό Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και τις μνημονιακές απαιτήσεις των «θεσμών».
Τα πορίσματα των δύο αυτών Επιτροπών ετέθησαν ή θα τεθούν -υποτίθεται- σε δημόσια διαβούλευση. Μπορώ να υποστηρίζω δημοσίως, από προσωπική εμπειρία, ότι την εποχή ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα περί «δημοσίων διαβουλεύσεων» γενικώς αποτελούν στοιχεία εικονικής πραγματικότητας (virtual reality). Η σύγχρονη Αριστερά a priori εκφράζει τον κυρίαρχο λαό (δημοκρατική αρχή) και «άμα λάχει» προκηρύσσει και κανένα δημοψήφισμα ή εκλογές (ετέρα, φυσικά δημοκρατική αρχή). Δεν ξέρω αν οι έγκριτοι νομικοί που απόμειναν να στηρίζουν ακόμη ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν τους συμβουλεύουν για κράτος δικαίου ή αν αυτά είναι λεπτομέρειες για «δεξιούς φιλελέ»...
Το άρθρο αυτό γράφεται κυρίως για να υποστηρίξει ότι η κατάργηση των εισαγωγικών εΕετάσεων και η αναβάθμιση του Λυκείου είναι στόχος σχεδόν ανέφικτος για τη χώρα μας, όχι μόνο στην ιδιαίτερη ιστορική περίοδο οικονομικής κρίσεως (πτώχευσης) που διάγουμε, αλλά και γενικότερα.
• Δεν υπάρχει κανένας σοβαρός σχεδιασμός, βραχυπρόθεσμος και μακροπρόθεσμος, που να στηρίζεται σε αξιόπιστα δεδομένα, τα οποία περιγράφουν την παρούσα κατάσταση των πολύπλοκων συστημάτων που συνιστούν το οικοδόμημα του μεγίστου αυτού λειτουργήματος το οποίο ονομάζεται «Ελληνική Παιδεία». Φυσικά, αυτό προϋποθέτει να συμφωνήσουμε πρώτα όλοι οι εμπλεκόμενοι (κοινωνία, φορείς Παιδείας, πολιτικό σύστημα) σε μια minimum πλατφόρμα εθνικών στόχων για το θέμα).
• Είναι απατηλή η εικόνα που μεταφέρεται από άλλες χώρες για την ελεύθερη εισαγωγή στα ΑΕΙ. Χρησιμοποιείται, μάλιστα, δημαγωγικά από τον κ. Τσίπρα η λέξη «κατάργηση», ενώ πρόκειται πραγματικά για αλλαγή συστήματος επιλογής. Ισχύουν εντελώς διαφορετικές συνθήκες.
•Δεν υπάρχει αλλού η κοινωνική τάση-επιθυμία να σπουδάζει στα ΑΕΙ το 80% των αποφοίτων της Mέσηs Εκπαίδευσα. Πρώτον, γιατί υπάρχουν άλλα επαγγέλματα που χαίρουν ισότιμα κοινωνικής και επαγγελματικής καταξίωσης και, φυσικά, οι αντίστοιχες επαγγελματικές σχολές (και αυτό μια πραγματικά αριστερή ιδεολογία έπρεπε να το έχει προμετωπίδα και όχι να γεμίζει τον κόσμο με φρούδες υποσχέσεις και πτυχία). Δεύτερον, γιατί τα ΑΕΙ των ξένων χωρών δεν έχουν αιώνιους φοιτητές, ούτε μεταγραφές, ούτε εξωφρενικές χαλαρότητες.
Ελπίζουμε σε ένα επόμενο άρθρο να μας δοθεί η ευκαιρία να αναλύσουμε διεξοδικότερα την άποψη και τιs προτάσεις μας για τιs εισαγωγικές εξετάσεις και την αναβάθμιση του Λυκείου.
* Ο Κυριάκος Κ. Παπαϊωάυνου είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου