"...Καμένη χώρα (και λόγω Καμμένων, πώς να το κάνουμε). Καμένη Αριστερά (και λόγω Καμμένων, ποιος διαφωνεί;). Εκτός εάν η «συνύπαρξη» έχει, με την τριβή του χρόνου, μετεξελιχθεί, μεταμορφωθεί (παραμορφωθεί) σε κανονική, φυσιολογική. (Δεν υπάρχει λόγος, πλέον, να εκπλησσόμεθα). Οπότε, ανάγκη πάσα, να «στηθεί» ένα καινούργιο πανηγύρι, με δεινούς, όμως ορχηστές, ισάξιους στην τέχνη -και ο κορυφαίος και ο τελευταίος, αφού οι χοροί είναι κύκλιοι. Υπάρχουν τέτοιοι χορευτές; Πρώτα: υπάρχουν οράματα για νέα πανηγύρια (λαϊκά, γνήσια); Υπάρχει κουράγιο; Ελπίδα;..."

Oι εκτοπισμένοι στην προτελευταία σελίδα της "Εφ.Συν" γράφουν (πιό μπροστά δεν υπάρχει θέση γιά αυτούς, 

κι αυτό πολύ τούς πάει...)

"Εφ.Συν", 29/03/18

Ντελάλιζε από το βήμα του αρχηγού της αντιπολίτευσης στη Βουλή, όταν επιβλήθηκε από τους τρισκατάρατους Σαμαροβενιζέλους ο Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων: «Αυτή τη στιγμή που μιλάμε εκατομμύρια νοικοκυριά στενάζουν κάτω από το βάρος του νέου αυτού φόρου, του ΕΝΦΙΑ». Τόνιζε στη λήγουσα το αρκτικόλεξο, καθόσον φρέσκο ακόμα στην πολιτική ορολογία. Εδώ, ο μετέπειτα υπουργός Οικονομικών του οποίου το βαφτιστικό θυμίζει επώνυμο και το επίθετό του παρατσούκλι –ο Γκίκας Χαρδούβελης ντε–, του πρόσθετε και κατάληξη αρσενικού, αποκαλώντας τον με μπόλικο νάζι και πλούσια χάρη: «ο Ενφιας».

Φλέβα χρυσού νόμιζε ότι είχε χτυπήσει ο πρωθυπουργός, οπότε συνέχιζε ακάθεκτος: «Ενας φόρος αίσχος που τιμωρεί όσους δούλευαν μια ζωή για να αποκτήσουν ένα κεραμίδι να στεγάσουν τα παιδιά τους. Ενας φόρος που δείχνει όλη την αναλγησία, την αγριότητα, τη νεοφιλελεύθερη παγερότητα που εσείς αποκαλείτε μεταρρύθμιση. Ενας φόρος που βάζει πλούσιους και φτωχούς, έχοντες και μη έχοντες, άνεργους και εργαζόμενους, στον ίδιο παρανομαστή. Πείτε μου πώς θα τον πληρώσουν αυτό τον φόρο; Πού θα τα βρουν;».

Ιδεώδες θέατρο αντιπαράθεσης θαρρούσε πως είχε ανακαλύψει και έπαιζε τα ρέστα του. Απαιτούσε την «άμεση κατάργηση του νέου αυτού φόρου-εκτρώματος, του ΕΝΦΙΑ [σ.σ. τονισμένου στην προπαραλήγουσα πια]. Ο ΕΝΦΙΑ είναι ο φόρος-σύμβολο της κοινωνικής αδικίας. Ο ΕΝΦΙΑ λοιπόν, κακά τα ψέματα, δεν μπορεί να διορθωθεί, δεν μπορεί να βελτιωθεί, μπορεί μόνο να καταργηθεί και αυτό θα κάνουμε· θα τον καταργήσουμε».

Αλήθεια μία και μοναχική σ’ όλα αυτά το «κακά τα ψέματα». Διότι κατόπιν ήρθε η συνομολόγηση του τρίτου μνημονίου. Προεξοφλούσε, μολαταύτα, τέλη Αυγούστου, λίγο πριν από τη δεύτερη κάλπη του ’15, ότι «η συντριπτική πλειοψηφία της πρώτης κατοικίας δεν θα φορολογείται» και στην τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών στις 9 Σεπτεμβρίου πως «πρόκειται να καταργηθεί και να αντικατασταθεί ο ΕΝΦΙΑ μόλις βελτιωθεί η οικονομία». Κολοκύθια φούμαρα και δη στο πάτερο. Στην επόμενη ΔΕΘ ισχυρίστηκε ότι «δεν είναι δα ο πιο άδικος φόρος». Εσχάτως αύξησε τις αντικειμενικές αξίες, όπερ εστί μεθερμηνευόμενον πως στο 60% των ιδιοκτητών ακινήτων αναλογεί περισσότερος δίκαιος ΕΝΦΙΑ. Υπόσχεται να διαπραγματευτεί με τους δανειστές για να ελαφρύνει την κεραμίδα στους ευάλωτους. Κακά τα ψέματα, αυτό ακριβώς φοβάμαι.

"Εφ.Συν", 29/03/18