Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 28/12/17 |
Κύριε διευθυντά,
Ο Θεμιστοκλής (+461 π.Χ.), μεγαλοφυής πολιτικός και στρατιωτικός της αρχαίας Αθήνας, υπήρξε ο θεμελιωτής της ναυτικής δύναμης των Αθηνών και μετέβαλε τη μικρή αγροτική πόλη σε παγκόσμια δύναμη για τα μέτρα της εποχής. Τον διέκρινε σπάνια οξύνοια, διαύγεια πνεύματος, ισχυρή θέληση και ακάματη δραστηριότητα. Μετά τη μάχη του Μαραθώνος το 490 π.Χ. αντελήφθη ότι οι Πέρσες θα επανέλθουν δριμύτεροι για την κατάληψη της Ελλάδος. Ετσι έπεισε την Εκκλησία του Δήμου, τα πλεονάσματα από τα έσοδα των μεταλλείων του Λαυρίου, τα οποία εμοιράζοντο σε όλους τους Αθηναίους, να διατεθούν για τη ναυπήγηση πολεμικών πλοίων. Ετσι οι τριήρεις των Αθηναίων και των άλλων Ελλήνων συνέτριψαν τον περσικό στόλο στα στενά της Σαλαμίνος το 480 π.Χ. και διέσωσαν την Ευρώπη από την ασιατική αντίληψη των πραγμάτων.
«Και πρώτον μεν την Λαυρεωτικήν πρόσοδον από των αργυρείων μετάλλων έθος εχόντων Αθηναίων διανέμεσθαι, μόνος ειπείν ετόλμησε παρελθών εις τον δήμον, ως χρη την διανομήν εάσαντας εκ των χρημάτων τούτων κατασκευάσασθαι τριήρεις...» γράφει ο αθάνατος Πλούταρχος, ενώ όσοι θυσίασαν τη σημασία για την εντύπωση, καταβροχθίστηκαν από την αδυσώπητη και παγερή αιωνιότητα της σιωπής.
Αντώνης Ν. Βενέτης, Μοναστηράκι Δωρίδος
2. Φυσικές καταστροφές και έργα μηχανικών
Κύριε διευθυντά,
Πολλοί πιστεύουν ότι για να λειτουργήσει ένα αεροδρόμιο είναι αρκετό να υπάρχει ένα κτίριο επιβατών και ένας διάδρομος προσγειώσεων-απογειώσεων. Και όμως απαιτούνται πολλά ακόμα έργα που ενδεχομένως δεν φαίνονται. Ετσι, για παράδειγμα, όταν πριν από περίπου 60 χρόνια, κατασκευάζαμε το αεροδρόμιο της Ανδραβίδας, εξετάστηκε και η περίπτωση αντιπλημμυρικής του προστασίας. Διαπιστώσαμε ότι αυτή χρειαζόταν, και αμέσως κάναμε μια εμπεριστατωμένη μελέτη, λαμβάνοντας υπόψη τις λεκάνες απορροής των υδάτων της μείζονος περιοχής, τα ύψη βροχής, τις εντάσεις των βροχοπτώσεων, κ.λπ., κ.λπ. Από τη μελέτη αυτή προέκυψε η ανάγκη κατασκευής μιας κύριας αντιπλημμυρικής τάφρου, που θα αγκάλιαζε το αεροδρόμιο και θα οδηγούσε τα όμβρια ύδατα στη θάλασσα. Επίσης προέκυψε ότι η τάφρος θα έπρεπε να έχει την κατάλληλη διατομή ώστε να μπορεί να απομακρύνει περίπου 60 κυβικά μέτρα νερό ανά δευτερόλεπτο. (Για την ακρίβεια των αριθμών, ύστερα από τόσα χρόνια, δεν είμαι βέβαιος!) Η ποσότητα αυτή θεωρήθηκε αρχικά υπερβολική, αλλά τη δεχτήκαμε αφού η μελέτη μας ήταν άψογη. Επειδή η κατασκευή της τάφρου αυτής θα απαιτούσε 1-2 χρόνια για να ολοκληρωθεί, ενώ τα έργα του αεροδρομίου είχαν ήδη αρχίσει, προκρίθηκε η κατασκευή (φυσικά από τα κατάντη προς τα ανάντη) να ξεκινήσει με την εκτέλεση της μισής μόνο διατομής, που θα μπορούσε να απομακρύνει τη μισή παροχή υδάτων, δηλαδή 30 κυβικά μέτρα στο δευτερόλεπτο. Στη συνέχεια, σε δεύτερη φάση, θα κατασκευαζόταν και το υπόλοιπο μισό της διατομής. Ενώ όμως η μισή τάφρος είχε ολοκληρωθεί και είχε αρχίσει η κατασκευή του άλλου μισού, ξέσπασε μια φοβερή καταιγίδα. Το αποτέλεσμα αυτής ήταν να πλημμυρίσει μερικώς το αεροδρόμιο αλλά και ο δρόμος, καθώς και η σιδηροδρομική γραμμή Πατρών-Πύργου. Αλλά ευτυχώς, λόγω της σωστής μελέτης-κατασκευής της τάφρου, σε μια δυο ώρες τα νερά τραβήχτηκαν χωρίς να υπάρξουν ιδιαίτερες ζημιές. Τον επόμενο χρόνο η κατασκευή της τάφρου ολοκληρώθηκε, και απ’ όσο ξέρω, δεν ξανάγινε πλημμύρα.
Το συμπέρασμα από την παραπάνω ιστορία είναι ότι αν γίνει μια ολοκληρωμένη μελέτη-κατασκευή, μπορεί να υπάρξει ικανοποιητική αντιπλημμυρική προστασία. Ενώ, εάν γίνουν έστω και μερικά κατάλληλα έργα, μπορεί αυτά να μετριάσουν τις δυσάρεστες επιπτώσεις. Σήμερα σε όλα τα πολιτισμένα κράτη, υπάρχει στατιστική υπηρεσία όπου συγκεντρώνονται και αρχειοθετούνται όλα τα σημαντικά φυσικά φαινόμενα, όπως βροχές, θερμοκρασίες, άνεμοι, σεισμοί, πλημμύρες κ.λπ., κ.λπ. Τα στοιχεία αυτά είναι απαραίτητα για τις μελέτες των τεχνικών έργων. Πρέπει όμως να κάνει και την κατάλληλη επιλογή από αυτά ο μελετητής. Ωστόσο, όλοι μας, να έχουμε υπόψη μας την πικρή αλήθεια ότι απόλυτη προστασία από τα φυσικά φαινόμενα δεν μπορεί να υπάρξει. Μόνο μερικώς μπορούμε να προστατευθούμε από τις φυσικές καταστροφές, ανάλογα με τις γνώσεις που έχουμε, αλλά και τις πιστώσεις που είναι δυνατόν να διατεθούν.
Νίκος Δυοβουνιώτης, Πολιτικός μηχανικός, Κηφισιά
3. Ηταν λαμπρός αξιωματικός
Κύριε διευθυντά
Ενα λαμπρό αστέρι της τάξεώς μας στη Σχολή Ευελπίδων, ο αδελφός (σύζυγος της αδελφής μου Μαρίας), φίλος και συμμαθητής μάς αποχαιρέτισε την 21η Δεκεμβρίου. Ο ταξίαρχος τεχνικού ε.α. Μιχάλης Δραμιτινός. Αυθεντικός χριστιανός, καθόλου χριστιανίζων, άριστος οικογενειάρχης με περίσσευμα προσφοράς και αγάπης προς συγγενείς και φίλους, τεράστιας ευφυΐας, με επιτυχείς σπουδές, πέραν της Σχολής Ευελπίδων, και όλων των Σχολών Τεχνικού στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στην Ακαδημία Μοντερέι της Καλιφόρνιας. Εκ πεποιθήσεως δημοκράτης στην πράξη. Λίγοι γνωρίζουν ότι το 1968, όντας και οι δύο λοχαγοί ε.ε., ήρθε στο σπίτι μου, στο Παγκράτι, να με πάρει να πάμε στην εξόδιο του Γέρου της Δημοκρατίας, όπου και η πρώτη μεγάλη αντιστασιακή εμφάνιση του λαού ενάντια στην επάρατο χούντα. Ελάχιστοι επίσης γνωρίζουν ότι το 1988, σε πρόσκληση του Ανδρέα Παπανδρέου να στελεχώσει το γραφείο συμβούλων επί θεμάτων τεχνικού του στρατού, απεδέχθη υπό την προϋπόθεση να γίνει δεκτή η παραίτησή του από τον ε.ε. στρατό για να μην υπάρχει υπόνοια κομματισμού.
Επίσης, το 1994, όταν του έγινε πρόσκληση από τον τότε Α/ΓΕΣ να αναλάβει την τότε ΥΠΟΒΙ [Υπηρεσία Πολεμικής Βιομηχανίας], αρνήθηκε για να μη θεωρηθεί νεποτισμός, δεδομένου ότι ως συγγενής του ήμουν τότε υπαρχηγός του επιτελείου.
Ευτύχησε να αποκτήσει τρία λαμπρά τέκνα και έξι εγγόνια. Σίγουρα μεταβαίνει απόλυτα ήρεμος στον χώρο των δικαίων. Το παράδειγμα ζωής και το ήθος του, η πιο όμορφη κληρονομιά σε όλους μας και ιδιαίτερα στα παιδιά και εγγόνια του. Στο καλό, Μιχάλη, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
Δημήτρης Αλευρομαγειρος, Αντιστράτηγος ε.α., επίτιμος γενικός επιθεωρητής Στρατού
4. Κοσμιότης και κομψότης
Κύριε διευθυντά,
Με μεγάλη προσοχή διάβασα τον εξαίρετο διανοούμενο αρθρογράφο της «Καθημερινής» κ. Τάκη Θεοδωρόπουλο στις 13/12/17 και συγκράτησα δύο λέξεις: «κοσμιότης και κομψότης». Είναι αυτές, εκτός άλλων προτερημάτων, που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο. Είναι λυπηρόν λοιπόν να παρατηρείται μέσα στη Βουλή των Ελλήνων μια άθλια εικόνα εκπροσώπων του λαού. Είναι ακόμη και ντροπή να φιλοξενούν μαθητές σχολείων οι οποίοι «απολαμβάνουν» αυτό το θλιβερό θέαμα. Οπως ήταν ντροπή και για τη Βουλή των Εφήβων που οι «μεγάλοι» πολιτικοί χειροκροτούσαν και τους επαινούσαν για όσα πολύ σωστά έλεγαν οι νέοι για το μέλλον τους και το μέλλον της πατρίδος των, Ελλάδος και Κύπρου. Δυστυχώς όμως όλες αυτές οι ελπίδες των νέων εφήβων που έχουν καταγραφεί στα πρακτικά της Βουλής θα βρίσκονται στο Αρχείο ή στον κάλαθο των αχρήστων. Δεν είναι δυνατόν οι πολιτικοί να προστατεύονται πίσω από την «ασυλία» και να εκφράζονται μεταξύ των με χυδαίες φράσεις. Πού είναι η κοσμιότης; Οσο για την κομψότητα ιδίως στην ένδυση (ευτυχώς όχι όλοι) είναι σαν να πηγαίνουν στον καφενέ.
Το πιο απαράδεκτο όμως είναι να υβρίζουν και να συκοφαντούν πρόσωπα που δεν τα γνωρίζουν, κρυβόμενοι πίσω από το πολιτικό «άσυλο». Δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι με αυτήν την απαράδεκτη λασπολογία δημιουργούν τεράστια προβλήματα στις οικογένειες των προσώπων αυτών αλλά και στην επαγγελματική τους καριέρα; Αλλά και ένα μικρό ποσοστό δημοσιογράφων έχουν και αυτοί ευθύνη για δημοσιεύσεις που συκοφαντούν πρόσωπα χωρίς στοιχεία. Δυστυχώς τα θύματα αυτών των συκοφαντών δεν μπορούν να υπερασπιστούν το δίκαιό τους, διότι η δικαιοσύνη είναι χρονοβόρα, ο καιρός περνάει και όλα παραγράφονται. Η ρετσινιά στο θύμα όμως μένει, διότι η ελληνική κοινωνία στα καφενεία με αυτά τα «σοβαρά» θέματα ασχολείται...
Δημήτρης Σκεπαρνιάς, Γενεύη
Δημήτρης Σκεπαρνιάς, Γενεύη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου