Κάπως έτσι έγινε άγιος ο Ιάκωβος Τσαλίκης. Ο αγαπημένος άγιος του ΣΥΡΙΖΑ. Προτείνω στο γνωστό τρικέφαλο, που πρέπει να δεσπόζει στα γραφεία του – ακόμα – μαρξιστικού κόμματος (τα κεφάλια Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν), να προστεθεί και το κεφάλι του Αγίου Τσαλίκη. Να συμπληρώνει το τετρακέφαλο της μεταμοντέρνας (και θεούσας) Αριστεράς του πλούσιου αρχηγού που τόσα θα κάνει για τους φτωχούς.

Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ", 18/04/24

 
Ο άγιος Τσαλίκης του Κασσελάκη


Ο άγιος Τσαλίκης, που βάφτισε τον Στέφανο Κασσελάκη, και είπε ότι θα γίνει ή παπάς ή σπουδαίος, δεν έχει καμία σχέση με τον Τσαλίκη τον τραγουδιστή. Υπήρξε υπαρκτό πρόσωπο και, όπως καταλαβαίνω, ήταν από τους αγίους τύπου Παΐσιος. Καλογερικές μορφές που, ως θαυματοποιοί εκ θεού, μιλούσαν στη λαϊκή ψυχή – κάτι σαν επίγονοι του Αθανασίου Πάριου και των κολλυβάδων του, αντίπαλου του Αδαμαντίου Κοραή και εχθρού του νεοελληνικού διαφωτισμού (το σύνθημά τους θα μπορούσε να είναι το αγαπημένο σύνθημα του μακαρίτη Χριστόδουλου: «να γυρίσουμε πίσωωωωωωω»), ή ακόμα καλύτερα σαν επίγονοι του φανατικού αντιδυτικού Παπουλάκου, που ήταν κοσμοείδωλο αφού ήταν ο πρώτος ακτιβιστής κατά του βασιλιά Οθωνα και των Βαυαρών.

Σύμφωνα με τον Συναξαριστή, ο άγιος Τσαλίκης (το βαφτιστικό του οποίου ήταν Ιάκωβος) γεννήθηκε στη Μικρά Ασία το 1920, οι γονείς του ήρθαν στην Ελλάδα με την ανταλλαγή πληθυσμών έπειτα από τη Συνθήκη της Λωζάννης και εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια, εκεί σύχναζε στις εκκλησίες. Πολέμησε στον εμφύλιο με τον Εθνικό Στρατό και, στη συνέχεια, πήγε στη μονή του Αγίου Δαυίδ στην Εύβοια, τον υποδέχτηκε μάλιστα ο ίδιος ο κεκοιμημένος Αγιος Δαυίδ! Εκεί, άρχισε να ζει «πολλά πνευματικά γεγονότα». «Γινόταν επίγειος άγγελος «συλλειτουργών»», όπως ο ίδιος έλεγε, με Χερουβείμ και Σεραφείμ και με Αγίους. Στην αγία προσκομιδή είδε και άγγιξε το ίδιο το πανάγιο Αίμα του Κυρίου […]. Αλλοτε είδε […] κεκοιμημένους να του εμφανίζονται…» κ.λπ. Υστερα από αρκετά θαύματα, έκανε, όπως θα έλεγε ο Κασσελάκης, εκκλησιαστική καριέρα, αφού έγινε ηγούμενος.

Φυσικά, του την έπεσαν οι δαίμονες «με μορφή χιλιάδων, αναρίθμητων σκορπιών μέσα στη σπηλιά στο Ασκητήριο του Οσίου Δαυίδ, όπου ο Αγιος μιμούμενος τον Οσιο Δαυίδ πήγαινε συχνά τις νύχτες να προσευχηθεί, βοηθούμενος στη νυχτερινή μετάβασή του από ένα φωτεινό αστέρι που του φώτιζε το μονοπάτι, που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά Αγγελος Κυρίου σταλμένος για τη διακονία αυτή». Φυσικά, αυτός δεν πτοήθηκε. Χάραξε γύρω του έναν κύκλο, που λειτούργησε σαν φυσικό τείχος. Οι σκορπιοί δεν πέρασαν τη γραμμή.

Ολα αυτά καλά, αλλά δεν φτάνουν για τη μετά θάνατον ζωή σε ένα αξιοπρεπές μέρος όπως ο παράδεισος. Για τον παράδεισο, ένα καλό βιογραφικό πρέπει να περιέχει και το στοιχείο του μαρτυρίου – αλλά ο Ιάκωβος Τσαλίκης ζούσε στην ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα, εκπροσωπώντας τη λαϊκή εκδοχή της επικρατούσης θρησκείας, οπότε μαρτύριο δεν υπήρχε στον ορίζοντα. Ευτυχώς για την αιωνιότητα, ήταν αδύνατο το σαρκίον του, είχε διάφορες επώδυνες ασθένειες – που ήταν η δική του δοκιμασία. «Ελεγε χαρακτηριστικά ο μακαριστός Γέροντας «πήρε ο εωσφόρος την άδεια να πειράξει το σώμα μου»».

Ευτυχώς, κατά τον Συναξαριστή, «δεν ήταν λίγες οι φορές που οι Αγιοι, όπως ο Οσιος Δαυίδ, ο Οσιος Ιωάννης ο Ρώσος, οι Αγιοι Ανάργυροι, η Αγία Παρασκευή, επενέβησαν μετά από παρακλήσεις του και τον βοήθησαν στις ασθένειές του χαρίζοντάς του την ίαση και την υγεία».

Κάπως έτσι έγινε άγιος ο Ιάκωβος Τσαλίκης. Ο αγαπημένος άγιος του ΣΥΡΙΖΑ. Προτείνω στο γνωστό τρικέφαλο, που πρέπει να δεσπόζει στα γραφεία του – ακόμα – μαρξιστικού κόμματος (τα κεφάλια Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν), να προστεθεί και το κεφάλι του Αγίου Τσαλίκη. Να συμπληρώνει το τετρακέφαλο της μεταμοντέρνας (και θεούσας) Αριστεράς του πλούσιου αρχηγού που τόσα θα κάνει για τους φτωχούς.


Περισσός και Μαριούπολη

Τα δύο κατεξοχήν ρωσόφιλα κόμματα, ΚΚΕ και Ελληνική Λύση, μεγαλούργησαν προχθές στη συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς. Το ΚΚΕ, μάλιστα, διά του βουλευτή Γιάννη Γκιόκα είπε ότι κριτήριο του κόμματος που έχει το αλάθητο «είναι το συμφέρον των λαών συνολικά, του ουκρανικού λαού, του ρωσικού λαού και των Ελλήνων που ζουν στην Ουκρανία είτε μιλάνε ουκρανικά είτε μιλάνε ρωσικά είτε βρίσκονται στο κομμάτι της Ουκρανίας και μετακινήθηκαν σε άλλες ουκρανικές πόλεις είτε βρίσκονται στο κομμάτι το ελεγχόμενο από τη Ρωσία».

Και φυσικά το συμφέρον των λαών λέει ότι αυτό που παίζεται στην Ουκρανία είναι τα συμφέροντα των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και του αντιδραστικού καθεστώτος Ζελένσκι, που χρησιμοποίησε το «νεοναζιστικό τάγμα Αζόφ». Και ενώ πέφτουν κορμιά, η βασική ενόχλησή του είναι ότι γκρεμίζονται αγάλματα του αντιφασιστικού αγώνα – κρύβοντας για ποιο λόγο γκρεμίζουν τα αγάλματα της σοβιετικής εποχής οι Ουκρανοί, που πολεμάνε για την πατρίδα και την ανεξαρτησία τους.

Η Ολγα Σαπολάγεβα, διερμηνέας ελληνικής καταγωγής από τη Μαριούπολη, προσπάθησε να πει τι ακριβώς συμβαίνει. «Στην περιοχή της Αζοφικής, της Μαριούπολης, που είναι τώρα υπό κατοχή, γίνεται αλλοίωση του ντόπιου πληθυσμού», κατήγγειλε. «Οχι μόνο ουκρανικού πληθυσμού αλλά και ελληνικού πληθυσμού. Υπάρχουν επίσης μαρτυρίες για επιστροφή των σοβιετικών τοπωνυμίων αντί των ελληνικών». Και πολλά άλλα. Αλλά όσα ξέρει ο Περισσός δεν φτάνουν στη Μαριούπολη.

...από την "Εφ.Συν"

Πιστεύετε όντως στα θαύματα κύριε Κασσελάκη;

ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ

ΟΣτέφανος Κασσελάκης έκανε μια ανάρτηση στο Χ, στην οποία αποκαλύπτει ορισμένα πράγματα για τον ίδιο, σε εξομολογητικό τόνο.

Γράφει:

«Ξέρετε πολύ καλά ότι ακόμα και στις εκμυστηρεύσεις μου, στις αφηγήσεις μου, στις προσωπικές στιγμές που συνθέτουν τη ζωή μου, είμαι ο εαυτός μου. Ξέρετε πια την καρδιά μου. Απέναντι, αυτοί που πάντα φωνάζουν. Όταν παρέλασα. Επειδή νομίζουν ότι τους ανήκει η πατρίδα. Όταν είπα πως πιστεύω.

Επειδή νομίζουν ότι τους ανήκει η θρησκεία. Και φυσικά, πάντα τούς ανήκει η οικογένεια. Όταν με την πολιτική τους, κάνουν αδύνατο σε νέο κόσμο, να αρχίσει οικογένεια. Λοιπόν, σας έχω νέα. Η καπηλεία του πατριωτισμού, της πίστης και της οικογένειας από τη Δεξιά τελειώνει εδώ. Η διαίρεση των Ελλήνων από τη Δεξιά, τελειώνει εδώ.

Οι προοδευτικοί άνθρωποι έδωσαν το αίμα τους για την πατρίδα τους. Οι προοδευτικοί άνθρωποι πασχίζουν καθημερινά για τα παιδιά τους. Οι προοδευτικοί άνθρωποι έχουν προσωπικό δικαίωμα στην πίστη τους.

Τι σημαίνει πρόοδος; Ότι δεν έχεις ανάγκη να διαφημίσεις τον πατριωτισμό σου με χουντικά συνθήματα όπως οι Αυτιάδες αυτού του τόπου. Τι σημαίνει πρόοδος; Όταν μπορεί μέσα σου να πιστεύεις βαθιά, αλλά ως πολίτης πιστεύεις επίσης βαθιά στον διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας. Με διάλογο, με αγάπη, με συναίνεση. Ξεκινάμε για την πρόοδο».

Αναγνωρίζω το θάρρος σας να διεκδικήσετε την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., όπως και το ότι δηλώσατε ευθαρσώς τον σεξουαλικό σας προσανατολισμό και έχετε την εικόνα μιας ευτυχισμένης οικογένειας.

Έχετε δίκιο όταν καταγγέλλετε τους πατριδοκάπηλους και τους εκμεταλλευτές της θρησκείας. Αλλά, ρίχνετε νερό στο μύλο του συντηρητισμού, της δεξιάς και της ακροδεξιάς όταν διαχωρίζετε το προσωπικό από το δημόσιο και λέτε «Οι προοδευτικοί άνθρωποι έχουν προσωπικό δικαίωμα στην πίστη τους» και «όταν μπορεί μέσα σου να πιστεύεις βαθιά, αλλά ως πολίτης πιστεύεις επίσης βαθιά στον διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας».

Κάποια πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει ήδη από την Γαλλική Επανάσταση του 1789, όταν η Συντακτική Συνέλευση ψήφισε την «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη (26 Αυγούστου 1789)» στη βάση των αρχών του Διαφωτισμού. Σ’ αυτήν δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός μεταξύ της ιδιότητας του ατόμου και του πολίτη, απλά γιατί κάθε άνθρωπος θεωρείται αυτονόητα πολίτης και έχει αυτή την ιδιότητα ταυτόχρονα με εκείνη του ανθρώπου.

Λέτε, επίσης, κύριε Κασσελάκη ότι «καπηλεία του πατριωτισμού, της πίστης και της οικογένειας από τη Δεξιά τελειώνει εδώ». Αυτό σημαίνει ότι το «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» που χρεώνετε στη Χούντα και κατηγορείτε τον Γιώργο Αυτιά ότι το επαναλαμβάνει συνέχεια, πρέπει να το υιοθετήσει και η Αριστερά;

Αλήθεια, τι ακριβώς εννοείτε; Πιστεύετε όντως στα θαύματα και στους σταυρούς στις κολυμπήθρες; Η Αριστερά είχε πάντα ξεκάθαρες θέσεις για το ρόλο της θρησκείας. Ο Μαρξ έλεγε: «Η θρησκευτική οδύνη είναι έκφραση της πραγματικής οδύνης και συνάμα διαμαρτυρία ενάντια στην πραγματική οδύνη. Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, η ψυχή άψυχων συνθηκών. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Εδώ ο Μαρξ κατανοεί γιατί ο άνθρωπος μπορεί να καταλήγει στη θρησκευτική πίστη, αλλά δεν την δικαιολογεί. Η καταληκτική του φράση είναι πως η θρησκεία αποτελεί «το όπιο του λαού».

Έχετε αναλογιστεί ότι με όσα αναφέρετε κάθε μέρα σπέρνετε σύγχυση και ιδεολογική θολούρα, με τρόπο που είναι παντελώς ξένος στην Αριστερά και στις παραδόσεις της; Και δεν το παίζω υπερασπιστής μιας κάποιας ιδεολογικής καθαρότητας, αλλά όλα έχουν και ένα όριο. Και εσείς καθημερινά ξεπερνάτε κάθε όριο.

Καταλήγετε: «Με διάλογο, με αγάπη, με συναίνεση. Ξεκινάμε για την πρόοδο».

Όλα αυτά ακούγονται πολύ χριστιανικά, αλλά με αγάπη και συναίνεση πως ακριβώς ξεκινάμε για την πρόοδο; Και για ποια πρόοδο μιλάμε; Την πρόοδο των τεχνοκρατών και της αέναης ανάπτυξης; την πρόοδο που εξισώνεται με τη μεγέθυνση; που κατατρώει τα σωθικά του πλανήτη και έχει οδηγήσει στην κλιματική αλλαγή; την πρόοδο του Μασκ και του Μπέζος; Του πρώτου που θέλει να φυτεύει τσιπάκια στον ανθρώπινο εγκέφαλο και του δεύτερου που αντικαθιστά τους εργαζόμενους στις αποθήκες της Amazon με ρομπότ;. Θέλουμε μια τέτοια πρόοδο στην Αριστερά; Μια πρόοδο που έχει στόχο την αντικατάσταση εκατομμυρίων θέσεων εργασίας από την Τεχνητή Νοημοσύνη;

Στη μακραίωνη ιστορία της η Αριστερά πολέμησε συνειδητά τη διάχυση της αστικής ιδεολογίας σε κάθε της μορφή: τεχνοκρατία, γραφειοκρατία, μιντιακό αποπροσανατολισμό, καταναλωτικά πρότυπα και ιδεολογικές ψευδαισθήσεις.

Σήμερα είναι λίγο παράξενο και παράδοξο να βλέπουμε τον ηγέτη ενός αριστερού κόμματος να καλλιεργεί (έστω και εν αγνοία του) αυτές τις ψευδαισθήσεις.