∆εν γνωρίζουµε αν η αρχική επίθεση του Ισραήλ σε ιρανικό έδαφος (το προξενείο στη Συρία που έπληξαν οι ισραηλινοί πύραυλοι είναι έδαφος του Ιράν, ασχέτως αν οι δύο χώρες δεν έχουν διπλωµατικές σχέσεις) έγινε επειδή η επέκταση του πολέµου θα είναι σωτήρια για τον πρωθυπουργό Μπέντζαµιν Νετανιάχου, ο οποίος κινδυνεύει να πάει φυλακή για υποθέσεις διαφθοράς, ή οφείλεται στο διαρκές και δικαιολογηµένο υπαρξιακό άγχος του Ισραήλ. Πρέπει, πάντως, να θεωρούµε σίγουρο ότι µια παράµετρος των αποφάσεων του Ισραήλ είναι και το πολιτικό άγχος του πρωθυπουργού του. Εξάλλου, όπως έλεγε και ο Αµερικανός πολιτικός Χιούµπερτ Χάµφρεϊ, «η εξωτερική πολιτική είναι αγενής εσωτερική πολιτική»...

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 18/04/25

ΤΟΥ ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝ∆ΡΑΒΕΛΗ

Ηταν τεράστια η επιτυχία του Ισραήλ να αποκρούσει το 99% των πυραύλων, δρόνων και άλλων ιπτάµενων παραφερναλίων που έστειλε το Ιράν (συν οι παρατρεχάµενοί του) στη γη του Αβραάµ. Το µόνο θύµα της επίθεσης ήταν ένα επτάχρονο κοριτσάκι που παλεύει για τη ζωή του στην εντατική, στο νότιο Ισραήλ. Η Αµίνα είναι αραβικής καταγωγής κόρη Βεδουίνων βοσκών.

Ο «σιδηρούς θόλος» άντεξε, µε τη βοήθεια Αµερικανών, Γάλλων, Βρετανών, Ιορδανών, Σαουδαράβων, ακόµη και των... Ιρανών. «Το Ιράν φέρεται να ενηµέρωσε 72 ώρες νωρίτερα όχι µόνο τις γειτονικές και φιλικές χώρες για την επικείµενη επίθεση, αλλά ακόµη και τις Ηνωµένες Πολιτείες, µε τον Αµερικανό πρόεδρο να φτάνει να κάνει και δηµόσια έκκληση στον λαό του Ισραήλ να προσέχει για το συγκεκριµένο 48ωρο από την Παρασκευή έως την Κυριακή. (...) Οπως σχολιάζει το CNN, «η επιχείρηση της Τεχεράνης ήταν εξαιρετικά χορογραφηµένη, προφανώς σχεδιασµένη για να ελαχιστοποιήσει τα θύµατα µεγιστοποιώντας το θέαµα» («Καθηµερινή», 15.4.2024).

Εποµένως, τι ήθελαν να πετύχουν οι µουλάδες στέλνοντας αρχικώς τα «βραδυπορούντα» µη επανδρωµένα αεροσκάφη (ως προειδοποιητικά της έναρξης της επίθεσης) και µετά τους ταχύτατους πυραύλους Κρουζ; Η απάντηση βρίσκεται στο πανηγύρι που στήθηκε στους δρόµους της Τεχεράνης για τη «µεγάλη επιτυχία της Ισλαµικής ∆ηµοκρατίας» και στο σόου που έστησε η κρατικώς ελεγχόµενη τηλεόραση της ίδιας «∆ηµοκρατίας». Οι δύστυχοι Ιρανοί είδαν µέχρι και βίντεο από παλιές φωτιές στη Χιλή ως... αποτέλεσµα της επίθεσης. Είχαµε, δηλαδή, µια πολεµική επίθεση για εσωτερική κατανάλωση.

∆εν γνωρίζουµε αν η αρχική επίθεση του Ισραήλ σε ιρανικό έδαφος (το προξενείο στη Συρία που έπληξαν οι ισραηλινοί πύραυλοι είναι έδαφος του Ιράν, ασχέτως αν οι δύο χώρες δεν έχουν διπλωµατικές σχέσεις) έγινε επειδή η επέκταση του πολέµου θα είναι σωτήρια για τον πρωθυπουργό Μπέντζαµιν Νετανιάχου, ο οποίος κινδυνεύει να πάει φυλακή για υποθέσεις διαφθοράς, ή οφείλεται στο διαρκές και δικαιολογηµένο υπαρξιακό άγχος του Ισραήλ. Πρέπει, πάντως, να θεωρούµε σίγουρο ότι µια παράµετρος των αποφάσεων του Ισραήλ είναι και το πολιτικό άγχος του πρωθυπουργού του. Εξάλλου, όπως έλεγε και ο Αµερικανός πολιτικός Χιούµπερτ Χάµφρεϊ, «η εξωτερική πολιτική είναι αγενής εσωτερική πολιτική».

Στα δικά µας, ευτυχώς δεν είµαστε σε πόλεµο και ο πρωθυπουργός δεν κατηγορείται για σκάνδαλα, γι’ αυτό και η εσωεξωτερική πολιτική περιορίζεται στη διακινδύνευση των πολύτιµων σχέσεών µας µε την Αλβανία διά της συλλογής ψήφων που (κάποιοι ελπίζουν ότι) θα κάνει για τη Ν.∆. ο Φρέντι Μπελέρης.