Ως ο άνθρωπος που σχεδίασα τη συγκέντρωση και μετάδοση των εκλογικών αποτελεσμάτων από το 1981 και είχα την ευθύνη μέχρι το 2009, πραγματικά θλίβομαι για την κατάντια της κατ’ ευφημισμόν αξιωματικής αντιπολίτευσης και του προέδρου της. Με υπηρεσιακή κυβέρνηση ορισμένη από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ο Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός το 2015 και επανεξελέγη τον ίδιο χρόνο. Με υπηρεσιακή κυβέρνηση από ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη ο Μητσοτάκης το 2019. Είναι προσβολή προς το πολιτικό σύστημα, αλλά και στον λαό, όταν υπονοούμε ότι οι εκλογές ανεξάρτητα πότε διεξάγονται είναι διαβλητές...

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 13-14/04/24

Στις ευρωεκλογές οι ψηφοφόροι 

βγάζουν κίτρινη κάρτα για… προσγείωση

Με φόντο τις κάλπες της 9ης Ιουνίου, ο εκλογικός αναλυτής σχολιάζει τα μηνύματα των Μητσοτάκη, Κασσελάκη, Ανδρουλάκη και τολμά μια πρώτη πρόβλεψη

ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΔΗΜΟΥ

Τα χαρακτηριστικά της επικείμενης «μάχης» επισημαίνει ο εκλογικός αναλυτής Ανδρέας Δρυμιώτης και σχολιάζει τα μηνύματα του Κυριάκου Μητσοτάκη, του Στέφανου Κασσελάκη και του Νίκου Ανδρουλάκη. Κάτι λιγότερο από δύο μήνες μέχρι τις ευρωεκλογές, τολμά μια πρώτη πρόβλεψη, «βλέποντας» τη ΝΔ με σημαντικά χαμηλότερο ποσοστό από τις εθνικές εκλογές του 2023 και τον ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο και με διαφορά από το ΠΑΣΟΚ.

Εχει κριθεί η σειρά κατάταξης ή περιμένετε ανατροπές;

Είναι γεγονός ότι οι ευρωεκλογές προσφέρονται για να βγάλουμε… ανέξοδα τα απωθημένα μας. Ιστορικά είχαμε δύο περιπτώσεις εθνικών εκλογών και ευρωεκλογών ταυτόχρονα. Οκτώβριος 1981: ΠΑΣΟΚ 48,06% στις βουλευτικές, 40,17% στις ευρωεκλογές. Ιούνιος 1989: ΝΔ 44,28% και 40,41%. Επειδή οι ψηφοφόροι δεν είναι «σχιζοφρενείς», οι μεγάλες αποκλίσεις έχουν μία και μοναδική εξήγηση. Στις ευρωεκλογές ψηφίζουν με πολύ χαλαρά κριτήρια και γενικά βγάζουν κίτρινη κάρτα στο κόμμα που προηγείται για να το «προσγειώσουν». Αυτά αναμένουμε στις 9 Ιουνίου. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα με ποσοστά σημαντικά μειωμένα από τις τελευταίες εθνικές εκλογές. Σωστότερη προσέγγιση είναι να συγκρίνουμε με το 2019. Αλλά και τότε οι ευρωεκλογές προηγήθηκαν των εθνικών, ενώ τώρα έχουμε το αντίθετο, που ευνοεί τη χαλάρωση. Το ΠΑΣΟΚ τελευταία έχει πάρει λάθος δρόμο. Προσπαθεί ανεπιτυχώς να μιμηθεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Και μεταξύ γνήσιου και αντιγράφου ο κόσμος πάντα προτιμά το γνήσιο. Ενώ είχε την ευκαιρία να βρεθεί στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα είναι τρίτο και καταϊδρωμένο. Η απόρριψη της επιστολικής ψήφου και οι παλινωδίες στα μη κρατικά πανεπιστήμια το απομάκρυναν από τους νοικοκυραίους. Το μόνιμα θυμωμένο ή ξινισμένο ύφος του προέδρου του δεν βοηθά στη συλλογή ψήφων.

Θα ρισκάρετε πρόβλεψη;

Το βράδυ της 9ης Ιουνίου θα είναι όλοι… ευχαριστημένοι! Υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά φέτος που θα επηρεάσει τα ποσοστά όλων, χωρίς να έχει σχέση με την πολιτική. Το 2019 κατέβηκαν 40 κόμματα, εκ των οποίων τα 34 που πήραν κάτω από 3%, συγκέντρωσαν συνολικά 21%. Δηλαδή, περισσότερο από το 1/5 των ψήφων πήγε «χαμένο». Ακόμα χειρότερα τα 31 πήραν κάτω από 1,5%. 

Φέτος, το υπουργείο Εσωτερικών έβαλε παράβολο 20.000 ευρώ για συμμετοχή στις ευρωεκλογές. Επρεπε να ήταν μεγαλύτερο, το είχα εισηγηθεί σε όλους τους υπουργούς Εσωτερικών με τους οποίους συνεργάστηκα. Μου απαντούσαν ότι «η Δημοκρατία πρέπει να είναι φτηνή και προσιτή σε όλους». Δυστυχώς η πολύ φτήνια ευτελίζει τη Δημοκρατία. Πάντως, εάν το κόμμα υπερβεί το 1,5% το παράβολο επιστρέφεται. Ως συνέπεια του παράβολου εκτιμώ ότι θα έχουμε λιγότερα – μεγαλύτερη πίτα που μοιράζονται όλοι, πλην του πρώτου. Στον Αρειο Πάγο κατέθεσαν ήδη αίτηση 46 κόμματα αλλά ακόμα δεν έχει καταβληθεί το παράβολο για να ξέρουμε πόσοι θα μείνουν. 

Παρότι είμαστε μακριά, θα παρακινδυνέψω μια πρόβλεψη. Η ΝΔ στο 33%-35%. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μαζί περίπου 30% με δεύτερο τον ΣΥΡΙΖΑ και με διαφορά από το ΠΑΣΟΚ. ΚΚΕ και Ελληνική Λύση συνολικά 19%-20%. Ολοι οι άλλοι περίπου 17%.

Ο ψηφοφόρος του καναπέ ποιον πλήττει;

Γενικά η απόχη δεν επηρεάζει το αποτέλεσμα. Και 100.000 να ψηφίσουν, πάλι τα ποσοστά θα πρέπει να αθροίζουν στο 100. Μπορεί να έχει σημαντική επιρροή όταν είναι «μονόπλευρη». Το είδαμε στις δημαρχιακές εκλογές της Αθήνας. Λόγω της εκλογής περιφερειάρχη από την πρώτη Κυριακή και τον αδικαιολόγητο εφησυχασμό που προκάλεσε η μεγάλη διαφορά Μπακογιάννη – Δούκα, οι νεοδημοκράτες προτίμησαν να μην ψηφίσουν. Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την ψηφοφορία!

Περνάει το μήνυμα Μητσοτάκη για σταθερότητα; Και αντίστοιχα οι βολές Κασσελάκη για το αδιάβλητο;

Ακριβώς αυτό το μήνυμα Μητσοτάκη έγινε για να μην υπάρξει αδράνεια. Αν το άθροισμα των δύο κομμάτων υπολείπεται του ποσοστού της ΝΔ, θα είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί η ηγεμονία της. Σε αντίθετη περίπτωση όλοι θα ζητούν εκλογές. Ηδη το κάνει ο Κασελλάκης, ισχυριζόμενος ότι έχουν μεταβληθεί οι συνθήκες που έδωσαν στη ΝΔ 41%. Φυσικά, αυτό δεν επιδέχεται σοβαρή ανάλυση. Δεν λειτουργεί έτσι η Δημοκρατία. Ως ο άνθρωπος που σχεδίασα τη συγκέντρωση και μετάδοση των εκλογικών αποτελεσμάτων από το 1981 και είχα την ευθύνη μέχρι το 2009, πραγματικά θλίβομαι για την κατάντια της κατ’ ευφημισμόν αξιωματικής αντιπολίτευσης και του προέδρου της. Με υπηρεσιακή κυβέρνηση ορισμένη από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ο Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός το 2015 και επανεξελέγη τον ίδιο χρόνο. Με υπηρεσιακή κυβέρνηση από ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη ο Μητσοτάκης το 2019. Είναι προσβολή προς το πολιτικό σύστημα, αλλά και στον λαό, όταν υπονοούμε ότι οι εκλογές ανεξάρτητα πότε διεξάγονται είναι διαβλητές.

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 13-14/04/24

 
ΤΗΣ ΜΥΡΤΟΥΣ ΛΙΑΛΙΟΥΤΗ

Παρών, ενεργός, αλλά όχι στην πρώτη γραμμή: η παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα στο Φόρουμ των Δελφών υπέδειξε τον τρόπο με τον οποίο ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει να υπάρχει δημόσια το επόμενο διάστημα – τουλάχιστον έως τη μέρα που θα αποφασίσει κάτι διαφορετικό. Το Ιδρυμα Τσίπρα, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει πάρει και επίσημα σάρκα και οστά, ωστόσο ο χώρος που θα το στεγάσει δεν έχει βρεθεί ακόμα. Με βάση τα όσα ισχύουν νομικά για τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών, το κτίριο που θα τους στεγάσει διατίθεται από το κράτος – οι επιλογές, που από την πλευρά του πρώην πρωθυπουργού διατείνονται πως δεν έχουν τεθεί ακόμη υπόψη του, φέρεται να περιλαμβάνουν τρία νεοκλασικά κτίρια στο κέντρο της Αθήνας, με ένα εξ αυτών να βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το σημερινό γραφείο του Τσίπρα, στη λεωφόρο Αμαλίας.

Στο Ινστιτούτο, που θα αποτελέσει το όχημα παραγωγής πολιτικής για τον πρώην πρωθυπουργό από εδώ και πέρα με διοργάνωση συνεδρίων και συμμετοχή σε συνέδρια του εξωτερικού, επιστημονικός υπεύθυνος έχει οριστεί ο διπλωμάτης Βαγγέλης Καλπαδάκης – στο πλαίσιο της εντατικής δουλειάς, ώστε το Ινστιτούτο να ξεκινήσει τη λειτουργία του, δραστηριοποιούνται επίσης ο διευθυντής του πολιτικού του γραφείου, Μιχάλης Καλογήρου και ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, ενώ το γραφείο Τύπου του πρώην πρωθυπουργού ανέλαβε ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μπούσιος. 

Η επίσημη πρώτη εκδήλωση του Ινστιτούτου αναμένεται το καλοκαίρι, μετά τις ευρωεκλογές, και φέρεται να έχει θέμα που άπτεται της εξωτερικής πολιτικής. Αυτό που είναι βέβαιο, πάντως, είναι πως σκοπός των διοργανωτών είναι οι ομιλητές να είναι προσωπικότητες ευρωπαϊκού και διεθνούς βεληνεκούς, στη λογική της ευρύτερης διασύνδεσης, ενώ ένας εξ αυτών πολύ πιθανό να είναι και ο Φρανσουά Ολάντ. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν αναμένονται και εγχώριοι πολιτικοί παράγοντες, κάποιοι εκ των οποίων ενδέχεται να προκαλέσουν έκπληξη.

Παρακαταθήκη. Οι εμπορικοί ορισμοί δεν αρέσουν στους αριστερούς ηγέτες, όμως αποτελεί η προπαρασκευαστική δουλειά που γίνεται για το Ινστιτούτο ένα μέρος του rebranding για το οποίο έκανε λόγο το χαρτί που εξέταζε ο Τσίπρας στο αεροπλάνο, στην επιστροφή του από το Στρασβούργο; Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός φαίνεται να γνωρίζει πως πρέπει με κάποιον τρόπο να διαμορφώσει την παρακαταθήκη της δικής του πρωθυπουργίας, ακόμα και σε επίπεδο αυτοκριτικής, ώστε να μπορέσει να εξηγήσει όσα «δεν εξηγήθηκαν ορθά ή παρερμηνεύτηκαν».

 Oπως είπε ο ίδιος στους Δελφούς, ο στόχος του είναι να συνεχίσει να προσπαθεί «από άλλους ρόλους, όχι από την πρώτη γραμμή, αλλά από τη γραμμή της παραγωγής ιδεών και πολιτικής» – και σ’ αυτήν την προσπάθεια οι βασικοί άξονες αφορούν την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δικαιοσύνη γενικότερα, τη βιώσιμη ανάπτυξη, την ειρήνη, την ευρωπαϊκή πολιτική και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. 

Σε εσωτερικό επίπεδο, ωστόσο, ενδιαφέρον είχε και η αναφορά Τσίπρα στην Κεντροαριστερά και στην προσπάθεια «παραγωγής πολιτικής και επαναπροσέγγισης της σημασίας της πολιτικής σήμερα» που είναι, γι’ αυτήν, το κρίσιμο θέμα. 

Η «παραταξιακή» διάθεση για παρεμβάσεις στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο «κουμπώνει» με την πρόσφατη συνάντηση που ο πρώην πρωθυπουργός είχε με τον iταλό σοσιαλδημοκράτη, πρώην υπουργό Οικονομικών, Πάολο Τζεντιλόνι, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στενά στο πλαίσιο των προσυνόδων των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Με την παρουσία του σ’ αυτές τις προσυνόδους ο Τσίπρας έλεγε διαρκώς πως έπαιζε τον ρόλο του «γεφυροποιού» ανάμεσα στην Αριστερά και την Κεντροαριστερά, ώστε να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της νέας εποχής – και από τα λεγόμενά του, αυτός δεν είναι ένας ρόλος που ο Τσίπρας παρέδωσε μαζί με την ιδιότητα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.