Η εμπειρία μου από την παραμονή μου για εξέταση ήταν η χειρότερη που αποκόμισα, άλλωστε το ίδιο συμβαίνει νομίζω σε όλα τα νοσοκομεία την ημέρα της εφημερίας. Χιλιάδες κόσμος να συνωστίζεται, να φωνασκεί και να προσπαθεί να εξυπηρετηθεί. Στον χρόνο της παραμονής σου, μπορούσες να μαθαίνεις όλα τα νέα του κόσμου μέχρι να έλθει η σειρά σου για εξέταση. Εγώ περίμενα έξι ώρες. Πιστεύω ότι ο χρόνος παραμονής στην αναμονή των ασθενών θα μπορούσε να ελαττωθεί εάν το γραφείο υποδοχής ιεραρχώντας τα περιστατικά ανάλογα της βαρύτητάς τους τα προωθούσε στο κατάλληλο ιατρείο. Ενας επίσης φωτεινός οπτικοακουστικός πίνακας στην υποδοχή θα βοηθούσε τον υπάλληλο στη διανομή του αριθμού προτεραιότητας των ασθενών και την ενημέρωσή τους. Αυτή ήταν η μία πλευρά της εμπειρίας μου, η άλλη τελείως διαφορετική και ουσιαστική. Οφείλω να ομολογήσω και να συγχαρώ όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου για την άμεση και γρήγορη διάγνωση του προβλήματός μου και την προώθησή μου στον θάλαμο νοσηλείας. Στο τμήμα επειγόντων όλο το προσωπικό ασχολείτο με τους ασθενείς με σοβαρότητα και ενδιαφέρον παρά την ένταση και την πίεση που επικρατούσε στον χώρο....

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 

-Φύλλο 10/04/24

Η εμπειρία μου από την παραμονή μου για εξέταση ήταν η χειρότερη που αποκόμισα, άλλωστε το ίδιο συμβαίνει νομίζω σε όλα τα νοσοκομεία την ημέρα της εφημερίας. Χιλιάδες κόσμος να συνωστίζεται, να φωνασκεί και να προσπαθεί να εξυπηρετηθεί.

Στον χρόνο της παραμονής σου, μπορούσες να μαθαίνεις όλα τα νέα του κόσμου μέχρι να έλθει η σειρά σου για εξέταση. Εγώ περίμενα έξι ώρες. Πιστεύω ότι ο χρόνος παραμονής στην αναμονή των ασθενών θα μπορούσε να ελαττωθεί εάν το γραφείο υποδοχής ιεραρχώντας τα περιστατικά ανάλογα της βαρύτητάς τους τα προωθούσε στο κατάλληλο ιατρείο.

Ενας επίσης φωτεινός οπτικοακουστικός πίνακας στην υποδοχή θα βοηθούσε τον υπάλληλο στη διανομή του αριθμού προτεραιότητας των ασθενών και την ενημέρωσή τους. Αυτή ήταν η μία πλευρά της εμπειρίας μου, η άλλη τελείως διαφορετική και ουσιαστική. Οφείλω να ομολογήσω και να συγχαρώ όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου για την άμεση και γρήγορη διάγνωση του προβλήματός μου και την προώθησή μου στον θάλαμο νοσηλείας.

Στο τμήμα επειγόντων όλο το προσωπικό ασχολείτο με τους ασθενείς με σοβαρότητα και ενδιαφέρον παρά την ένταση και την πίεση που επικρατούσε στον χώρο.

Πολλές ευχαριστίες οφείλω στον ιατρό (Ανδρέας το όνομά του) και στη νοσηλεύτρια (Γεωργία το όνομά της) που ασχολήθηκαν με το πρόβλημά μου και έγινε σωστή διάγνωση.

Νοσηλεύθηκα επί οκταήμερο στην Α΄ Παθολογική Κλινική και με ανέλαβε ο επιμελητής ιατρός Γεώργιος Καραμάνος με την ομάδα του, η οποία αποτελείτο από ειδικευόμενους ιατρούς.

Ειλικρινά χαιρόμουν να βλέπω αυτά τα νέα παιδιά μαζί και με τις νοσηλεύτριες να φροντίζουν τους ασθενείς με ευγένεια, ακούραστοι και εξυπηρετικότατοι. Τους ευχαριστώ όλους από την καρδιά μου για τις ιατρικές υπηρεσίες που μου προσέφεραν, αλλά και για την ευγένειά τους.

Eντός και εκτός δωματίου επίσης επικρατούσε καθαριότητα από το προσωπικό καθαριότητας και τις τραπεζοκόμους. Ολες οι κυρίες ήταν ευγενείς και πρόθυμες να σε εξυπηρετήσουν, τις ευχαριστώ και αυτές, αλλά και τη διοίκηση του νοσοκομείου. Δυστυχώς όμως η νύχτα ήταν διαφορετική. Περιορισμένος αριθμός νοσηλευτριών και ελλιπής ασφάλεια, αφού έπεσα θύμα κλοπής παρά την ενημέρωση του νοσοκομείου και την παρουσία αποκλειστικών νοσηλευτριών.

Θεωρώ ότι το ΕΣΥ έχει βελτιωθεί σημαντικά, επιτελεί τον σκοπό του και είναι απαραίτητο για όλους μας, αρκεί να λειτουργεί σωστά και δημιουργικά. Χρειάζεται άμεσα ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αφοσιωμένο στο καθήκον του, αξιοκρατικά αμειβόμενο, αυστηρή διοίκηση και αυστηρή εποπτεία κάθε μονάδας, διορθώνοντας ταυτόχρονα τις πράξεις ή τις παραλείψεις μας, για να υπάρξει ένα σωστό και σοβαρό αποτέλεσμα όπως επιθυμούμε όλοι.

ΑΝΕΣΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ 

Ενας περαστικός πολίτης...
Ζωγράφου

αυτό το πλεόνασμα εξαρτάται από τον συσχετισμό ισχύος μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών . ... ». Αλίμονο, το πώς μοιράζεται αυτό το πλεόνασμα εξαρτάται πριν απ’ όλα από τη θέληση των... εκλογέων. Διότι αυτό το πλεόνασμα πρέπει πρώτα να χρηματοδοτήσει τη λειτουργία του κράτους ή, στην περίπτωση του ελλαδικού κράτους, τη δυσλειτουργία του.

Μόνον αφού πληρωθούν απολύτως στην ώρα τους οι σταθμάρχες των Τεμπών και οι αστυνομικοί του Αστυνομικού Τμήματος Αγίων Αναργύρων, οι δικαστές που καθυστερούν τις αποφάσεις τους, οι εκπαιδευτικοί που αδιαφορούν και αναρίθμητοι μικροτύραννοι σφραγιδοκράτορες, καθώς και τα δυόμισι εκατομμύρια των συνταξιούχων το μισό της συντάξεώς τους, αυτό που χρηματοδοτεί ο προϋπολογισμός, μπορούν οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι να ασχοληθούν με τη μοιρασιά του όποιου πλεονάσματος αξίας έχει απομείνει. Αν έχει απομείνει...

Η γνώμη μου είναι ότι οι μισθοί είναι τόσο χαμηλοί στην Ελλάδα για τον λόγο που εξήγησε, πριν από σχεδόν 250 χρόνια, ο Ανταμ Σμιθ στον «Πλούτο των Εθνών»: «Δεν υπάρχει χώρα στην οποία το σύνολο της ετησίας παραγωγής χρησιμοποιείται για να συντηρούνται οι φιλόπονοι. Οι άεργοι παντού καταναλώνουν μέγα μέρος της· και κατά τις διαφορετικές αναλογίες κατά τις οποίες η παραγωγή διανέμεται στις δύο αυτές διαφορετικές ομάδες ανθρώπων [των φιλοπόνων και των αέργων] η κανονική ή η μέση κατ’ έτος αξία της θα αυξάνεται ή θα μειώνεται ή θα μένει σταθερά από το ένα έτος στο άλλο...».

Η μακρά στασιμότης της παραγωγής στην Ελλάδα στα πενήντα χρόνια της Μεταπολιτεύσεως (και στα προηγηθέντα 150), σε σύγκριση με χώρες όπως η Ταϊβάν, το Ισραήλ και η Ιρλανδία, οφείλεται, κατά την άποψή μου, ακριβώς στην προσπάθεια που κάναμε, και κάνουμε, ως κοινωνία, να διαχωρίσουμε μόνιμα την παραγωγή από τη διανομή της: Λίγοι να τα παράγουν και όλοι να τα τρώμε. Και όπως φαίνεται, θα χρειαστεί να οπισθοδρομήσουμε για πολλά χρόνια ακόμη, μέχρι να ενστερνιστούμε το αποστολικό «Εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι, μηδὲἐσθιέτω». Αν το ενστερνιστούμε... Διότι οι φιλόπονοι δεν είναι ανόητοι να μένουν στη Ελλάδα, όπου το πλεόνασμα που αυτοί δημιουργούν, το μοιράζονται, κανονικά και με τον νόμο, με τους αέργους. Φεύγουν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό οι φιλόπονοι και αφήνουν τους αέργους να βράσουν στο ζουμί τους.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΑΚ. ΓΕΩΡΓΑΝΑΣ

-Φύλλο 09/04/24

Είναι θλιβερό για μια χώρα που είχε την τύχη να μπορέσει να χαρίσει κάποτε στους κατοίκους της ένα πλήρες, πρωτοποριακό, αξιοθαύμαστο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), με γιατρούς, Κέντρα Υγείας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, με πρωτοβουλία και εκτέλεση τότε χαρισματικών πολιτικών της, να βλέπει τώρα πολίτες της ακόμη και να αυτοκτονούν, γιατί δεν υπάρχουν καν τα απαραίτητα φάρμακα για να τους κρατήσουν στη ζωή με αξιοπρέπεια!..

Είναι γνωστές πλέον σε όλους μας οι ελλείψεις σε πολλά, ακόμη και απλά, απαραίτητα σε όλους φάρμακα. Οι ελλείψεις σε δημόσιες δομές φύλαξης ή/και αποκατάστασης πασχόντων, γερόντων, θυμάτων εγκληματικών ενεργειών, μη εχόντων κ.λπ. Η εγκατάλειψη των νοσοκομείων και των πολύτιμων Κέντρων Υγείας...

Είναι θλιβερά όλα τα προαναφερόμενα, όπως και το να υποχρεούνται πλέον οι πολίτες μας να πληρώνουν υψηλά ποσά σε δημόσια νοσοκομεία, «άφθαστα» για άνεργους ή χαμηλόμισθους, για να χειρουργηθούν! Αλλά ποιος ασχολείται με αυτούς; «Ας φάνε παντεσπάνι»!..

Αυτή είναι και η ειδοποιός διάφορα της Δεξιάς από την Κεντροαριστερά! Για όσους νομίζουν ότι «δεν υπάρχουν ιδεολογίες και είναι όλοι ίδιοι»...

Πλέον, η κυβέρνηση «νερώνοντας»... σε... «βαθμό κακουργήματος» τόσο τη δωρεάν Υγεία, όσο και τη δωρεάν Παιδεία, τους βασικούς πυλώνες του κοινωνικού κράτους, τόνισε στο έπακρο τη διαφορά ιδεολογίας, λόγων και έργων, μεταξύ Δεξιάς και Κεντροαριστεράς, μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Και θύμισε πως όντως δεν πρέπει ποτέ ο λαός «να ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά»...

ΘΕΟΔΩΡΑ (ΔΩΡΑ) ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Δικηγόρος Α.Π., DEA, DEE Eυρωπ. Δικ.