Περί ποιου ανέκδοτου όμως μιλάω τόση ώρα; Μα για την απαίτηση του προέδρου Κασσελάκη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προκηρύξει πρόωρες εκλογές! Διότι, το οποίον το έτσι, το αλλιώς, το… γιουβέτσι, και το κοκορέτσι, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη έχει χάσει τη λαϊκή αποδοχή, και άρα πρέπει να πάμε σε πρόωρες εκλογές, προφανώς για να τις κερδίσει ο Κασσελάκης – άλλον λόγο δεν βλέπω. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο πρόεδρος Κασσελάκης, και ειδικότερα ποιος του έχει φουσκώσει το μυαλό με κάτι τέτοιες υπερφίαλες και ανεδαφικές σκέψεις, αλλά δείχνει τάσεις… αυτοχειριασμού. Διότι αν ο Μητσοτάκης πει «ναι», το αμέσως επόμενο θύμα αυτής της ιστορίας θα είναι ο ίδιος ο Κασσελάκης. Φαντάζεται ότι θα είναι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ παραπάνω από 1 λεπτό, μετά την οριστικοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος; Θα τον κλείσουν έξω από την Κουμουνδούρου, με τη μία! Ούτε στο κατώφλι δεν θα τον αφήσουν να φτάσει…

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 10/04/24

 
Ενα (κρύο) ανέκδοτο

Θα μπορούσε να είναι ένα (κρύο) ανέκδοτο. Μια πλάκα. Ενα αστείο που λέχθηκε κατά τη διάρκεια της συζήτησης της παλιοπαρέας, ανάμεσα σε ιστορίες από τον στρατό, την μπάλα ή τις παλιές γκόμενες. Θα μπορούσε τέλος πάντων να είναι κάτι που είπε κάποιος, ακούστηκε, δεν το συγκράτησε κανείς, και χάθηκε όπως ήρθε – στο πουθενά. Αλλά δεν είναι. Διότι αυτός που το είπε, επιμένει. Και το επαναλαμβάνει. Με κάθε ευκαιρία. Για να μπορεί στο τέλος της ημέρας να ισχυριστεί ότι αυτός μεν το ζητούσε επίμονα, αλλά ο άλλος φοβήθηκε και δεν το υιοθέτησε το αίτημα-απαίτηση!

Περί ποιου ανέκδοτου όμως μιλάω τόση ώρα; Μα για την απαίτηση του προέδρου Κασσελάκη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προκηρύξει πρόωρες εκλογές! Διότι, το οποίον το έτσι, το αλλιώς, το… γιουβέτσι, και το κοκορέτσι, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη έχει χάσει τη λαϊκή αποδοχή, και άρα πρέπει να πάμε σε πρόωρες εκλογές, προφανώς για να τις κερδίσει ο Κασσελάκης – άλλον λόγο δεν βλέπω.

Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο πρόεδρος Κασσελάκης, και ειδικότερα ποιος του έχει φουσκώσει το μυαλό με κάτι τέτοιες υπερφίαλες και ανεδαφικές σκέψεις, αλλά δείχνει τάσεις… αυτοχειριασμού.

Διότι αν ο Μητσοτάκης πει «ναι», το αμέσως επόμενο θύμα αυτής της ιστορίας θα είναι ο ίδιος ο Κασσελάκης. Φαντάζεται ότι θα είναι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ παραπάνω από 1 λεπτό, μετά την οριστικοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος; Θα τον κλείσουν έξω από την Κουμουνδούρου, με τη μία! Ούτε στο κατώφλι δεν θα τον αφήσουν να φτάσει…

Τι προτείνει ο αρχηγός;

Οι απαιτήσεις του αρχηγού για πρόωρες εκλογές δεν διατυπώνονται μόνο στους δρόμους και τις πλατείες όπου περιφέρεται βγάζοντας selfies, διατυπώθηκαν και σε χθεσινό άρθρο του στην «Καθημερινή». Οπου η αιτιολογία είναι ένας «αχταρμάς» από ό,τι παίζει το τελευταίο διάστημα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων: Τέμπη, ακρίβεια, παρακολουθήσεις, γυναικοκτονίες, εγκληματικότητα, κράτος δικαίου, οικονομία, υγεία, παιδεία.

Τι προτείνει για όλα αυτά ο αρχηγός, και το κόμμα του, δεν μας το λέει, το αφήνει στη διακριτική μας ευχέρεια να το καταλάβουμε μόνοι μας. Φυσικά δεν πρόκειται για ευγένεια ούτε για τροφή για σκέψη, έτσι ώστε ταυτόχρονα με την παράθεση του περιεχομένου του «αχταρμά», να σκεφτούμε από την πλευρά μας, τι προτίθεται να κάνει εκείνος, εάν και εφόσον… κερδίσει τις εκλογές (εντάξει, μια πλάκα κάνω κι εγώ). Είναι γιατί δεν έχει τίποτε να πει, παρά μόνο αυτές τις κλασικές γενικόλογες αναφορές, που δεν έχουν ούτε περιεχόμενο ούτε αντικείμενο.

Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητό, αλλά πρώτα και πάνω απ’ όλα αυτή η κατάσταση πρέπει να απασχολεί τους οπαδούς και ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι εμάς. Εμείς (τον) έχουμε καταλάβει…

Το λάθος των «πανηγυριστών»

Διέκρινα χθες στα προσκείμενα στην κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης ένα κάπως πανηγυρικό κλίμα διότι η προχθεσινή επίσκεψη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη στην ΑΔΑΕ, προκειμένου να ενημερωθεί για τους λόγους της παρακολούθησής του από την ΕΥΠ, πήγε «άπατη». Δεν σχολιάζω καν τον ενθουσιασμό των συναδέλφων, για μια υπόθεση, η οποία θα έπρεπε να συνεγείρει τη δημοκρατική τους συνείδηση (τι λέω ο άνθρωπος…), θα αναφέρω απλώς ότι τους καταλαβαίνω. Η δημοκρατική συνείδηση δεν βγάζει μεροκάματο. Γνωστό αυτό. Παλαιόθεν.

Αλλά μη βιάζονται. Κι άλλες φορές στο παρελθόν, όταν είχε σχεδόν καταστεί βέβαιο ότι ένα θέμα ήταν από παντού «μπετοναρισμένο», αποδείχθηκε ότι κάπου, σε κάποιο σημείο, υπήρχε μια τόση δα ρωγμή που εν τέλει το τίναξε στον αέρα το μπετόν και μαζί και τις προσπάθειες πολλών και διαφόρων, να το κρατήσουν στο πλαίσιο που εκείνοι είχαν ορίσει (και περιορίσει). Γι’ αυτούς λοιπόν, τους «πανηγυριστές», θυμίζω απλώς μια υπόθεση η οποία είναι εξ ολοκλήρου νεοδημοκρατική, και απολύτως αποδεικτική αυτού που αναφέρω, προηγουμένως: το «Βατοπέδι». Ας θυμηθούν οι δικοί μου, πώς ξεκίνησε, και πώς εξελίχθηκε. Και τι επίπτωση είχε για τη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή. Και μην υποπέσει κανείς στο λάθος να σκεφτεί ότι η εξέλιξη είχε να κάνει με το γεγονός ότι πρωθυπουργός ήταν ο Καραμανλής. Και ακόμη χειρότερα πως αν ήταν άλλος πρωθυπουργός, η υπόθεση θα εξελισσόταν διαφορετικά, όχι. Την ίδια βλακώδη τακτική θα ακολουθούσε και ο «άλλος». Η εξέλιξη θα ήταν η ίδια…

Επένδυση στη σοβαρότητα

Καμπανάκια χτυπάω όπως καταλάβατε, διότι δεν το αντέχω κι αυτό το «ομοιόμορφο» θέαμα στον Τύπο σχετικά με την αντιμετώπιση του Νίκου Ανδρουλάκη. Ωραία, μπορεί να είχε ένα στοιχείο επικοινωνιακό η επίσκεψή του στον πρόεδρο της ΑΔΑΕ, τον κ. Ράμμο. Αλλά με κάποιον τρόπο δεν πρέπει να έχει κι αυτός μια πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης; Η απόφαση του ΣτΕ ήταν μια νίκη, έστω μικρή, για έναν άνθρωπο ο οποίος παλεύει τρία χρόνια τώρα, με μια υπόθεση, στην οποία ο «απέναντι» είναι η κυβέρνηση και η ΕΥΠ. Να μην την εκμεταλλευτεί την ευκαιρία; Να μείνει με σταυρωμένα χέρια; Σε εκλογές οδεύουμε, και το ΠΑΣΟΚ όπως και ο ίδιος είναι εξαφανισμένο από παντού. Δέκα πράγματα κάνει το κόμμα την ημέρα, κι ο ίδιος επίσης, αλλά το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Ούτε που πληροφορείται κανείς τι ακριβώς γίνεται στο κόμμα, και σε ποιον τομέα. Ποια είναι η παρουσία του στη Βουλή.

Δηλαδή τι πρέπει να κάνει ο Ανδρουλάκης, για να τον «παίξουν» τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, ας πούμε; Να αρχίσει να κάνει ΤikTok, όπως ο άλλος; Να φοράει κολλητά πουκάμισα και παντελόνια και να βγάζει selfies σε δρόμους και πλατείες; Ή να λαϊκίζει ατελείωτα, δηλώνοντας απιθανότητες, του τύπου «εκλογές με διεθνείς παρατηρητές γιατί η ΝΔ θα τις νοθεύσει»;

Το παλικάρι έχει επενδύσει στη σοβαρότητα, οι άλλοι (μπορεί και με κυβερνητική επίνευση ή καθοδήγηση) κάνουν ό,τι μπορούν να τον πατήσουν κάτω, θα καθίσει απαθής να τους παρακολουθεί; Νομίζω πως είναι τρελό να σκέφτεται κανείς κάτι τέτοιο.

(Αυτό το με «κυβερνητική επίνευση», το σκεφτόμουν όλη μέρα χθες. Δεν μπορεί να μην είναι καθοδηγούμενη αυτή η στάση των μέσων ενημέρωσης απέναντι στον Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ. Κρατημένο χαμηλά το ΠΑΣΟΚ, και πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, πέφτει σε περιδίνηση εσωστρέφειας – τον άλλο, θεωρούν ότι τον έχουν του χεριού τους. Ακίνδυνο.)

Ποιοι επιλέγουν την επιστολική

Από το καλό, στο.. καλύτερο, εξελίσσεται η υπόθεση «επιστολική ψήφος», για την κυβέρνηση. Σε σημείο δηλαδή που να σκέφτεσαι πραγματικά, πόσα λάθη έγιναν στην υπόθεση αυτή, και πόσο κόστισαν συνολικά και στον ίδιο τον θεσμό και στην κυβέρνηση. Σταθερά διπλάσιος είναι ο αριθμός των κατοίκων του εσωτερικού, που επιθυμούν να μετάσχουν επιστολικά στις εκλογές της 9ης Ιουνίου, έναντι των Ελλήνων του εξωτερικού. Σχεδόν το 65% όσων έχουν υποβάλει αίτηση για να ψηφίσουν επιστολικά στις ευρωεκλογές, είναι μόνιμοι κάτοικοι, και εκλογείς στη χώρα. Και μόνο το 35% και κάτι ψιλά, κατοικούν στο εξωτερικό, με τους περισσότερους να κατοικούν στην Ευρώπη. Το σχετικό ποσοστό κινείται πάνω από 80%, δείγμα ότι οι απόδημοι Ελληνες σε Αμερική, Αυστραλία κ.λπ. αδιαφόρησαν από τις κυβερνητικές εκκλήσεις για συμμετοχή στις προσεχείς εκλογές. Ως προς αυτό το τελευταίο, αναφέρω απλώς ότι οι πολυήμερες περιοδείες της… «μεταρρυθμίστριας» υπουργού Κεραμέως σε ΗΠΑ και Καναδά, απέφεραν ως χθες, τον μεγάλο δεν τον λες, αριθμό των 2.365 ψηφοφόρων – μόλις το 10% των απόδημων ψηφοφόρων. Μια «επιτυχία» αποκλειστικά δική της!

(Και όπως ακούω θα την… «πιστωθεί» στον προσεχή ανασχηματισμό…)