Η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή ανέδειξε το πρόβλημα της αντιπολίτευσης, κι ας ήταν ο στόχος να φέρει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση. Και δεν αναφέρομαι στην αδυναμία συνεννόησής τους έστω για τα στοιχειώδη. Τον διαγκωνισμό τους για τα πρωτεία· ποιος θα φωνάξει πιο δυνατά. Αναφέρομαι στην απουσία κάποιας σοβαρής πρότασης, η οποία θα μπορούσε να πείσει ότι έχουν μια εναλλακτική πρόταση για τη χώρα. Κάτι για την οικονομία; Κάτι για την εξωτερική πολιτική; Κάτι για την παιδεία; Κάτι, τέλος πάντων, που να δικαιολογεί την πρόταση δυσπιστίας. Η οποία σημαίνει όχι μόνον ότι η κυβέρνηση τα έχει κάνει μούσκεμα σε όλους τους τομείς, αλλά η αντιπολίτευση έχει προτάσεις που θα αποκαταστήσουν τις ζημιές. Δύσκολα πράγματα. Απαιτούν συγκέντρωση και δουλειά, που δεν είναι τα δυνατά σημεία ούτε του κραταιού Ανδρουλάκη ούτε του Κασσελάκη...

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 02/04/24

ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο οπλίτης Κασσελάκης απαίτησε να παραιτηθεί ο πρωθυπουργός. Ο επικεφαλής του στρατοπέδου δεν αντέδρασε, μάλλον γιατί φοβήθηκε μην απαιτήσει να παραιτηθεί κι αυτός και μετά έχουμε άλλα. Ηταν μια χολιγουντιανή πιρουέτα για να μην τον ξεχάσουν όσο στη Βουλή συζητούνταν η πρόταση δυσπιστίας. Εκεί όπου πρωταγωνίστησαν για τρεις ημέρες ο Ανδρουλάκης, ο Φάμελλος, η Κωνσταντοπούλου. Οταν αφυπηρέτησε ως ευδοκίμως υπηρετήσας την πατρίδα και τους θεσμούς της, ανάμεσά τους και ο πρωθυπουργός, έδειξε και τον δρόμο σ’ αυτόν τον τελευταίο για να υπακούσει. Πρότεινε διπλές εκλογές, ευρωεκλογές μαζί με εθνικές. Πού στηρίζεται για να τις ζητήσει; Μα είναι απλό. Τώρα που έζησε ανάμεσα στον λαό για 15 ημέρες, κατάλαβε πως δεν είναι μόνος. Τον ακολουθεί ένα κοινωνικό κίνημα. 

Μου θύμισε τον αείμνηστο Νάνο Βαλαωρίτη, ο οποίος είχε κατέβει σε κάποιες εκλογές με κάποιους οικολόγους. Κι όταν τον είχαν ρωτήσει αν έχει ρεύμα είχε απαντήσει: «Βέβαια, ακόμη κι απ’ την Πάτρα μου τηλεφώνησαν». Παρά την υποστήριξη του συνομιλητή του από την Πάτρα, δεν τα κατάφερε ούτε καν να ξεφύγει από τα λοιπά των αποτελεσμάτων. Υπενθυμίζω τη θητεία του μακαρίτη στον σουρεαλισμό. Η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή ανέδειξε το πρόβλημα της αντιπολίτευσης, κι ας ήταν ο στόχος να φέρει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση. Και δεν αναφέρομαι στην αδυναμία συνεννόησής τους έστω για τα στοιχειώδη. Τον διαγκωνισμό τους για τα πρωτεία· ποιος θα φωνάξει πιο δυνατά.

Αναφέρομαι στην απουσία κάποιας σοβαρής πρότασης, η οποία θα μπορούσε να πείσει ότι έχουν μια εναλλακτική πρόταση για τη χώρα. Κάτι για την οικονομία; Κάτι για την εξωτερική πολιτική; Κάτι για την παιδεία; Κάτι, τέλος πάντων, που να δικαιολογεί την πρόταση δυσπιστίας. Η οποία σημαίνει όχι μόνον ότι η κυβέρνηση τα έχει κάνει μούσκεμα σε όλους τους τομείς, αλλά η αντιπολίτευση έχει προτάσεις που θα αποκαταστήσουν τις ζημιές. Δύσκολα πράγματα. Απαιτούν συγκέντρωση και δουλειά, που δεν είναι τα δυνατά σημεία ούτε του κραταιού Ανδρουλάκη ούτε του Κασσελάκη. Θα μου πείτε αυτός δήλωσε έτοιμος να κυβερνήσει τώρα που ξεμπέρδεψε με τον στρατό. Δεν έχουμε λόγο να το αμφισβητήσουμε.

Θα μου πείτε ότι το Μέγαρο Μαξίμου αναγκάστηκε να αποπέμψει δύο από τα βασικότερα στελέχη του. Οχι πάντως εξαιτίας της αντιπολίτευσης. Το πιθανότερο είναι ότι οι δημοσκοπήσεις θα δείξουν κάμψη. Ομως, για μία ακόμη φορά, η αντιπολίτευση επέδειξε τη γύμνια της. Οι κυβερνητικές αλλαγές γίνονται όχι μόνον όταν η πλειοψηφία χάσει μέρος της εμπιστοσύνης. Χρειάζεται και μια αντιπολίτευση που να κερδίσει τις απώλειες της εμπιστοσύνης που την έφεραν σ’ αυτήν τη θέση. Αυτό λέγεται δημοκρατία. Λένε πως οι Ανδρουλάκης και Κασσελάκης είναι οι βασικοί χορηγοί του Μητσοτάκη. Αυτό μόνο καθησυχαστικό δεν είναι. Με τέτοιους χορηγούς θα πρέπει να προσέχει διπλά.


ttheodoropoulos@kathimerini.gr