H ΡΩΣΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ "ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΝΕΤΑΙ" ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΣΗ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ, Ή Η ΔΥΣΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥ Kaniningrad ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΡΩΣΣΙΑ, ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΩΝΙΑ....

 Από την "ΕΣΤΙΑ"

ήταν ό ίδιος ό πρόεδρος Putin, ο οποίος επανάλαβε, πολύ πρό­σφατα, οτι ή Ρωσσία χρειάζεται μιά «νεκρή ζώνη» γύρω της, γιά νά αντισταθεί στην «περικύκλω­ση» αυτή, εντός τής οποίας ενέ­ταξε, πρίν άπ' όλα, τήν Ουκρα­νία. Όμως, φυσικά, άν κάτι δεί­χνει ό χάρτης, είναι ακριβώς τό αντίθετο. Γιατί δέν είναι μό­νο, ότι τό μέγεθος τής Ρωσσίας αναιρεί τό αφήγημα (έαν περικυ­κλώνει κάτι τήν τεράστια έκταση τής Ρωσσίας είναι πρωτίστως πο­λιτικά φίλιες χώρες καί μιά ομοί­ως φίλια θάλασσα) αλλά, άν θέ­λουμε, νά σοβαρολογοΰμε, άν όντως δείχνει κάτι ό χάρτης δέν είναι τήν Δύση «στίς πύλες» τής Ρωσσίας αλλά μάλλον τήν Ρωσ­σία «στην καρδιά» τής Ευρώπης.

Μιλάω φυσικά γιά τό «Κaliningrad», αυτή τήν περιοχή - κατάλοιπο τής στρεβλής
πο­λιτικής κληρονομιάς του Β' Πα­γκόσμιου Πολέμου, πού απο­τελεί μία κανονική σφήνα στην καρδιά τής Ευρώπης καί αναδει­κνύει ipso facto τόσο τό άγεωγράφητο όσο καί τό ανιστόρητο τών ισχυρισμών, ότι ή Δύση δήθεν «περικυκλώνει» τήν Ρωσσία. Γιατί φυσικά αυτό πού αποκα­λούμε σήμερα «Κaliningrad» δέν υπήρξε ποτέ μέσα στους αιώνες κατά καμμία έννοια «ρωσσικό» αλλά αμιγώς γερμανικό. Μιλάμε γιά τήν «Ανατολική Πρωσσία», τό «Κaliningrad» είναι τό άλλοτε μέσα στους αιώνες γερμανικό­τατο «Κonigsberg», τό λίκνο τής πρωσσικής μοναρχίας καί ή γε­νέτειρα τοϋ Κant-τό ότι δέν είναι ή Δύση στην Ρωσσία, αλλά αντί­θετα ή Ρωσσία στην Πρωσσία, δείχνει, ότι ή Ιστορία γράφτηκε ακριβώς ανάποδα άπό τους ισχυ­ρισμούς τοϋ Ρatrushev. Καί αυτό δέν τό αναδεικνύει μόνον ή ήδη χονδροειδής ειρωνεία τών συμ­βολισμών (τό άλλοτε λίκνο τών πρώσων Βασιλέων φέρει σήμε­ρα τό όνομα εκείνου τοϋ φερέ­φωνου τοϋ Stalin, πού συνδέεται περισσότερο μέ τήν αποτρόπαιη σφαγή τού Κatyn, γιά νά μήν μιλή­σω γιά τό οξύμωρο τό σημερινό πανεπιστήμιο τής πόλης νά ονο­μάζεται «Καντιανό», δέν βλέπω κάτι τό iδιαίτερα «καντιανό» στό ρωσσικό «διανοεΐσθαι»), άλλα πρωτίστως ή ϊδια ή ιστορία.

Γιατί ό λόγος, πού ή Ρωσσία κατέληξε νά βρίσκεται, χωρίς καμμία ιστορική, γεωγραφική, πληθυσμιακή ή πολιτισμική σχέ­ση μέ ένα τμήμα εδάφους τής ιστορικής Ευρώπης (άφοϋ πρώτα εξασφάλισε τήν βιαιότατη εκδίω­ξη όλων τών γηγενών Γερμανών από τίς μακραίωνες εστίες τους), τό όποίο μάλιστα διαφημίζει σή­μερα, ώς πυρηνικό-θύλακα, γιά νά μάς απειλεί, υπήρξε ή δια­χρονική ανοχή τής Δύσης πρώτα μέ τήν Σοβιετική "Ενωση καί με­τά μέ τήν ϊδια τήν Ρωσσία -τό ακριβώς αντίθετο άπό αυτό, πού λένε δηλαδή.

Καί γιά νά μήν πα­ρεξηγηθώ, δέν εννοώ, ότι ή Γερ­μανία κακώς έχασε τήν άλλοτε
Ανατολική Πρωσσία, κάθε άλλο, πολύ καλώς τήν έχασε, ώς τίμη­μα τοϋ εγκληματικού πολέμου τών ναζί. Όμως, ένώ υπήρξε θε­μιτό, ότι ένα μεγάλο τμήμα της κατέληξε στην σύμμαχο καί νι­κήτρια τοϋ πολέμου Πολωνία (πού είχε μακραίωνη πληθυσμι­ακή καί πολιτισμική σχέση μέ τήν περιοχή), ουδόλως υπήρξε θεμιτό, ότι τό υπόλοιπο τμήμα της κατέληξε στην τότε Σοβιετι­κή "Ενωση (καί σήμερα κατά δι­αδοχή στην Ρωσσία.) Γιατί μπο­ρεί ή Ρωσσία νά υπήρξε καί αυτή σύμμαχος καί νικήτρια τοϋ πο­λέμου, αλλά ήταν τόσο γεωγρα­φικά καί ιστορικά άσχετη μέ τήν Πρωσσία, ώστε ή προσάρτηση τοϋ «Κaliningrad» νά μήν αποτε­λεί τίποτε άλλο παρά σύμβολο τής διαχρονικής μυωπικής ηττο­πάθειας τής Δύσης.

Στην πραγ­ματικότητα, αντίθετα μέ όσα λέει τό Κρεμλίνο, ή Δύση έχασε δύο κρίσιμες ευκαιρίες, νά επιβάλει τους όρους της όταν μπορούσε, μέ τήν παγκόσμια ιστορία, νά πληρώνει βαρύτατο τίμημα γιά αυτό. Ή πρώτη ευκαιρία ήταν, όταν τό 1945 οί ΗΠΑ απέκτησαν πυρηνικό πλεονέκτημα καί αντί, μετά τήν ήττα τών ναζί, νά επι­βάλουν ενιαίο χώρο δημοκρατί­ας στον κόσμο, ανέχθηκαν τους Σοβιετικούς (ό Στάλιν, ό όποίος απέκτησε πυρηνική δυνατότητα μόλις τό 1949 έτρεμε μήπως οί ΗΠΑ τελειώσουν τόν κομμουνι­σμό μέσα σέ λίγους μήνες, όπως είχε προτείνει ορθότατα ό Ρatton) καί τελικά, εγκατέλειψαν τήν μι­σή Ευρώπη γιά δεκαετίες στην τραγωδία τοϋ κομμουνισμού (καί έδωσαν καί τό Κaliningrad).

Ή δεύτερη ευκαιρία ήταν τήν περίοδο 1991-1995, όταν, μετά τήν πτώση τοϋ κομμουνισμού, μιά αιφνιδιασμένη καί σέ απρό­βλεπτη μεταβατική κατάσταση Ρωσσία τά συζητοϋσε όλα. Ή Δύ­ση θά μποροϋσε τότε νά είχε επι­βάλει λύση γιά τό σήμερα «άλυ­το πρόβλημα» τών ρωσσικών πυρηνικών, ήταν μάλιστα τέτοια ή προθυμία γιά «συνεννόηση» τών τότε Ρώσσων ιθυνόντων, ώστε ειδικά γιά τό Κaliningrad είχε συ­ζητηθεί ακόμα καί νά πωληθεί στην Δύση, γενόμενο μιά σύγ­χρονη Αλάσκα!

Όμως καί πάλι ή Δύση άφησε νά τήν υπερκεράσει ό χρόνος. Τό 1945-1948 δέν έκα­νε τίποτε μέχρις ότου ό Στάλιν απέκτησε πυρηνική ισοτιμία. Τό 1991 -1995 πάλι δέν έκανε τίποτε (στην Ευρώπη τότε τά «μεγάλα μυαλά» ασχολούνταν μέ τήν δη­μιουργία τοϋ εύρώ!) μέχρις ότου ήρθε στην εξουσία ό Ρutin, πού ονειρευόταν «revanche», όχι συ­νεννόηση. Τελικά, τό ότι κάποιοι στην Δύση παίρνουν στά σοβα­ρά τήν προπαγάνδα γιά «περι­κύκλωση» τής Ρωσσίας σήμερα εντάσσεται στην ϊδια στάση δια­χρονικής μυωπικής ηττοπάθειας, ή οποία επέτρεψε στην Ρωσσία νά" βρίσκεται στην Πρωσσία σή­μερα -καί γιατί όχι καί στην Πο­λωνία αύριο;

*Πολιτικός Επιστήμων, Παν. Cambridge

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι τόνοι σε μονοσύλλαβες ή δισύλλαβες λέξεις του κειμένου, οφείλονται στη μεταφορά από την πολυτονική γραφή στη μονοτονική.