Αυτά για τις αυτονομίες τους, τις ανεξαρτησίες τους ως γυναίκες και τα τοιαύτα, να τα ξεχάσετε. Άντε, το πολύ-πολύ να επιτρέψουμε να μην ασχολούνται με τα οικιακά, αλλά να είναι τίποτα δημόσιοι υπάλληλοι, που (εντελώς τυχαία) κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του συζύγου τους πέτυχαν μια κάποια «αναβάθμιση». Μπορεί ας πούμε να είναι νηπιαγωγός σε κάποιο επαρχιακό νηπιαγωγείο και σκαλοπάτι-σκαλοπάτι να καταλήξει γιατρός-χειρουργός. Μπορεί επίσης να είναι καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης και (πάλι εντελώς τυχαία) κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του άντρα της να βρεθεί καθηγήτρια πανεπιστημίου. Κανένα πρόβλημα σ’ αυτά, ποιος θα κατακρίνει τον άντρα-σύζυγο που θα σπρώξει λίγο την γυναίκα του; Αλλοίμονο. Μπορεί επίσης, ο άντρας του επίδοξου πρωθυπουργού, να κάθεται απλώς σπίτι διπλοπόδι και να τρώει είτε από τα δικά του έτοιμα που έφερε από την Αμερική, είτε να σιτίζεται από τα δουλεμένα του συζύγου του. Κι εδώ κανένα πρόβλημα....

Πάλι η Μαρέβα στο στόχαστρο; Πάλι η μέσω Μαρέβας, δια της τεθλασμένης άθλια πολεμική στον Μητσοτάκη; Ρε τι έχει τραβήξει η γυναίκα. Πάλι ξανά-μανά τα ίδια με τις επιχειρήσεις που είχε κάποτε, τα σπίτια της, το κοινό πόθεν έσχες με τον Κυριάκο, το μπαγιατεμένο πια σπίτι του Βολταίρου και όλα όσα φοβερά –δήθεν- και τρομερά ακούγαμε κατά κόρον προ πενταετίας και βάλε. 

Που τα εξετάσαμε τότε, τα κοσκινίσαμε, τα διυλίσαμε, τα βάλαμε στο μικροσκόπιο, στο τηλεσκόπιο, τα πήγαμε στο χημείο και στο αστεροσκοπείο, αλλά τίποτα δεν προέκυψε. Τα ξεχάσαμε μια εξαετία-επταετία, μέχρι που μας τα σέρβιρε ξανά η Aκρίτα, ξαναζεσταμένα, δυο μήνες πριν από τις εκλογές. Με τον Κασσελάκη να κάνει retwitt. 

Έτσι παλικάρια. Μην δείτε γυναίκα να έχει προκόψει, να έχει κάνει δική της δουλειά, να έχει δική της πρωτοβουλία, να έχει βγάλει δικά της λεφτά. Όχι. Μόλις βρείτε καμιά τέτοια χτυπήστε την σαν το χταπόδι, διαλύστε την. Ειδικά αν είναι σύζυγος πρωθυπουργού. Εκεί κι αν απαγορεύεται. 

Οι σύζυγοι πρωθυπουργών πρέπει να εξαρτώνται από τους άντρες τους, τι το κάναμε εδώ πέρα; Όχι μόνο κατά την διάρκεια της πρωθυπουργικής θητείας τους, αλλά και πριν απ’ αυτήν. Ευθύς εξ αρχής οι γυναίκες πρωθυπουργών πρέπει να αποτελούν οικονομικό, κοινωνικό και προσωπικό παρακολούθημα του συζύγου τους. 

Αυτά για τις αυτονομίες τους, τις ανεξαρτησίες τους ως γυναίκες και τα τοιαύτα, να τα ξεχάσετε. Άντε, το πολύ-πολύ να επιτρέψουμε να μην ασχολούνται με τα οικιακά, αλλά να είναι τίποτα δημόσιοι υπάλληλοι, που (εντελώς τυχαία) κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του συζύγου τους πέτυχαν μια κάποια «αναβάθμιση». Μπορεί ας πούμε να είναι νηπιαγωγός σε κάποιο επαρχιακό νηπιαγωγείο και σκαλοπάτι-σκαλοπάτι να καταλήξει γιατρός-χειρουργός. 

Μπορεί επίσης να είναι καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης και (πάλι εντελώς τυχαία) κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του άντρα της να βρεθεί καθηγήτρια πανεπιστημίου. Κανένα πρόβλημα σ’ αυτά, ποιος θα κατακρίνει τον άντρα-σύζυγο που θα σπρώξει λίγο την γυναίκα του; Αλλοίμονο. Μπορεί επίσης, ο άντρας του επίδοξου πρωθυπουργού, να κάθεται απλώς σπίτι διπλοπόδι και να τρώει είτε από τα δικά του έτοιμα που έφερε από την Αμερική, είτε να σιτίζεται από τα δουλεμένα του συζύγου του. Κι εδώ κανένα πρόβλημα. Όλα αυτά είναι μέσα στην προαιώνια βαλκανική οικογενειακή μας κουλτούρα και είμαστε περήφανοι γι αυτήν. 

Πρόβλημα υπάρχει αν η σύζυγος ενός πρωθυπουργού είχε κάποτε (διότι τώρα με τον νόμο δεν επιτρέπεται) δική της δουλειά, δική της επιχειρηματική δραστηριότητα, κερδοφόρα μάλιστα. Επικίνδυνα πράγματα αυτά, ανατρεπτικά, αυτονομιστικά, φεμινιστικά, σουφραζέτικα. Διότι μια πετυχημένη γυναίκα, ποιος ξέρει μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Ενώ μια με σκυμμένο κεφάλι, μια που είναι τύπος και υπογραμμός στον άντρα και στον ανδροκρατούμενο κόσμο, αποτελεί παράδειγμα ηθικής και τιμιότητας για την κοινωνία. 

Κι όταν μάλιστα, τη σημαία της επίθεσης εναντίον της επιτυχημένης γυναίκας την κρατά μια άλλη γυναίκα, κόρη πετυχημένης γυναίκας και προϊόν πολιτικού τζακιού, τότε τα πράγματα δεν έχουν άλλη χρεία απόδειξης. Η σύζυγος του πρωθυπουργού και μόνο για το γεγονός ότι είχε κάποτε δική της επιτυχημένη δουλειά, κατατάσσεται αυτομάτως στην χορεία των εγκληματιών. 

Τι το κάναμε εδώ; Έτσι που πάμε κι αν δεν της πατήσουμε το κεφάλι σαν οχιά, θα νομίσουν οι γυναίκες ότι μπορούν μέχρι να γίνουν ιδιοκτήτριες αστακοκάραβων…

 Πηγή: Protagon.gr