Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" (φύλλο 06/04/24)
Κύριε διευθυντά,
Ενώ διατρέχω το 91ο έτος της ηλικίας μου, η μνήμη μου με γύρισε πίσω 78 χρόνια στις 31 Μαρτίου 1946 και θυμήθηκα, με κάθε λεπτομέρεια, τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών της 31ης Μαρτίου εκείνης της χρονιάς και αυτό γιατί τότε πρόεδρος της κοινότητας Πετραλώνων Ορεινής Ολυμπίας ήταν ο αείμνηστος πατέρας μου Νικόλαος Κ. Σαλακάς και είχε ζητήσει από εμένα, που ήμουν 12 ετών, να τον βοηθήσω στην προετοιμασία στο διθέσιο Σχολείο της γενέτειράς μου, όπου θα γίνονταν οι βουλευτικές εκλογές.
Ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση του πατέρα μου με χαρά, γιατί θα μου δινόταν η ευκαιρία να μάθω γεγονότα, τα οποία λόγω της ηλικίας μου δεν γνώριζα.
Θυμάμαι ότι την Παρασκευή 29-03-46, ο πατέρας μου παρέλαβε την κάλπη και το εκλογικό υλικό, που τα είχε στείλει το Πρωτοδικείο Κυπαρισσίας και τα τοποθέτησε, με τη βοήθειά μου, στην αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου, την οποία τις προηγούμενες μέρες ο πατέρας μου, με τη βοήθεια και άλλων συμπολιτών μας την είχε καθαρίσει και προετοιμάσει για τις εκλογές. Στις εκλογές, όπως θυμάμαι, είχαν πάρει μέρος όλα τα κόμματα, εκτός από το ΚΚΕ. Στη γενέτειρά μου υπήρχαν πολλοί συμπολίτες μου αριστερών φρονημάτων, αλλά απέφευγαν να δηλώσουν ότι δεν θα ψηφίσουν, για να μην εκτεθούν, γιατί η κοινωνία στο χωριό ήταν «στενή».
Το μεσημέρι του Σαββάτου έφθασε και ο δικαστικός αντιπρόσωπος πάνω σε ημίονο, γιατί η γενέτειρά μου τότε ούτε αμαξιτή συγκοινωνία διέθετε ούτε ξενώνα διαμονής των ξένων, γι’ αυτό ο δικαστικός αντιπρόσωπος τα δύο βράδια του Σαββάτου και της Κυριακής κατέλυσε στο σπίτι του προέδρου, δηλαδή στο δικό μας.
Τώρα διαθέτει εξαιρετική αμαξιτή συγκοινωνία με αποτέλεσμα να διέρχονται από τη γενέτειρά μου κάθε μέρα δεκάδες αυτοκίνητα, οι επιβάτες των οποίων είτε θέλουν να επισκεφθούν τη Νέδα, που απέχει μόλις πέντε χιλιόμετρα από το χωριό μου, είτε τον Επικούριο Απόλλωνα, που απέχει 15 χιλιόμετρα.
Θυμάμαι ότι η εκλογική διαδικασία διεξήχθη ομαλά χωρίς να χρειαστεί να επέμβει κάποιος στρατιώτης από τη φρουρά, που είχε έλθει για την ασφάλεια της διεξαγωγής των εκλογών. Πρέπει να σημειωθεί ότι εγώ, επειδή ήμουν μικρός, πήγαινα νερό, καφέ, έστω και καβουρδισμένο με ρεβίθια, τις ώρες της διεξαγωγής της ψηφοφορίας στον δικαστικό αντιπρόσωπο και στα μέλη της εφορευτικής. Οταν έγινε η καταμέτρηση των ψήφων κέρδισε, στο εκλογικό τμήμα της γενέτειράς μου, το Λαϊκό κόμμα και δεν βγήκε ο Ντίνος ο Βουδούρης, που καταγόταν από τη γειτονική Ν. Φιγαλία.
Στις 2 Απριλίου πέρασε ο ταχυδρόμος Χρήστος Σερεμέτης, φίλος του πατέρα μου, καβάλα στη φοράδα του, που έκανε τη διαδρομή Ν. Φιγαλεία - Ανδρίτσαινα και Ανδρίτσαινα - Ν. Φιγαλεία, απόσταση 100 χιλιομέτρων, την οποία έκανε δύο φορές την εβδομάδα. Σε μεταξύ τους συζήτηση άκουσα να λέει στον πατέρα μου ότι αντάρτες, ανήμερα που γίνονταν οι βουλευτικές εκλογές, επιτέθηκαν στη διοίκηση Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο και σκότωσαν τους χωροφύλακες, έκαψαν τα δημόσια καταστήματα και στη συνέχεια κρύφτηκαν πάνω στον Ολυμπο. Θυμάμαι που είπαν «δυστυχώς αρχίζει ο τρίτος γύρος», στη δίνη του οποίου υπήρξε θύμα ο αείμνηστος πατέρας μου μαζί με άλλους επτά προέδρους και δημάρχους, την 30ή-11-48.
ΒΑΣΙΛΗΣ Ν. ΣΑΛΑΚΑΣ ,
Επίτιμος δικηγόρος στον Α.Π. και στο ΣΤΕ, πρώην νομικός σύμβουλος και διευθυντής της Νομικής Υπηρεσίας της ΔΕΗ.
Ford) και πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ είχε τη δυνατότητα, χρησιμοποιώντας κάποια από τις γνωριμίες της οικογένειας, να υπηρετήσει σε όποια υπηρεσία ξηράς του Π.Ν. θα επιθυμούσε. Αυτός όμως έκανε όλη την 24μηνη θητεία του στο Α/Τ «Θεμιστοκλής», όντας ένας από τους καλύτερους ναύτες του πλοίου, συμμετέχοντας σε όλες τις εργασίες του και εκτός της ειδικότητάς του και σε όλες τις ασκήσεις και αποστολές. Στην ειδικότητά του ήταν άριστος χειριστής των συσκευών ηλεκτρονικού πολέμου. Είχε λατρεία για το Π.Ν. και τη θάλασσα και αυτή εφάνη σε όλο της το μεγαλείο στο τέλος της θητείας του. Πλησιάζοντας η ημέρα της απόλυσής του και επειδή ήθελε να συμμετάσχει στην τελευταία άσκηση της θητείας του, μία νατοϊκή άσκηση διαρκείας ενός μηνός, παρεκάλεσε τον κυβερνήτη και τον ύπαρχο αν γίνεται να μην απολυθεί αλλά να υπηρετήσει ένα μήνα παραπάνω!
Ετσι, με μία εικονική ποινή πολυήμερης φυλάκισης που του επιβλήθηκε, η οποία θα έληγε αφού το πλοίο θα είχε αποπλεύσει και θα συμμετείχε ήδη στην άσκηση, ήλθε στην άσκηση και απολύθηκε όταν επιστρέψαμε στον ναύσταθμο. Ουσιαστικά σε όλη τη διάρκεια της άσκησης ήταν πολίτης, πλην όμως έκανε βάρδιες και εργασίες σαν κανονικός ναύτης, συμμετέχοντας στις επιτυχίες που είχε το πλοίο κατά τη διεξαγωγή της.
Στην ιστορία του Π.Ν., τουλάχιστον την πρόσφατη, δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλη τέτοια περίπτωση, σαν του κ. Παντελεημονίτη, ούτε βέβαια και στον Σ.Ξ. άλλη περίπτωση, σαν αυτή του κ. Κασσελάκη. Δύο θητείες εκ διαμέτρου αντίθετες.
Επιτυχημένος επιχειρηματίας, στη μετά τη θητεία του ζωή, ο κ. Παντελεημονίτης διατηρεί άσβεστη την αγάπη του για το Π.Ν. και τους αξιωματικούς και τους συναδέλφους του στον «Θεμιστοκλή» και αναπολεί τις ημέρες της θητείας του. Το σπίτι του, δίπλα σχεδόν στη θάλασσα, είναι γεμάτο από ενθύμια από τη θητεία του στο Π.Ν. και γενικά από την ενασχόλησή του με τη θάλασσα και τον ναυταθλητισμό.
Ford) και πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ είχε τη δυνατότητα, χρησιμοποιώντας κάποια από τις γνωριμίες της οικογένειας, να υπηρετήσει σε όποια υπηρεσία ξηράς του Π.Ν. θα επιθυμούσε. Αυτός όμως έκανε όλη την 24μηνη θητεία του στο Α/Τ «Θεμιστοκλής», όντας ένας από τους καλύτερους ναύτες του πλοίου, συμμετέχοντας σε όλες τις εργασίες του και εκτός της ειδικότητάς του και σε όλες τις ασκήσεις και αποστολές. Στην ειδικότητά του ήταν άριστος χειριστής των συσκευών ηλεκτρονικού πολέμου. Είχε λατρεία για το Π.Ν. και τη θάλασσα και αυτή εφάνη σε όλο της το μεγαλείο στο τέλος της θητείας του. Πλησιάζοντας η ημέρα της απόλυσής του και επειδή ήθελε να συμμετάσχει στην τελευταία άσκηση της θητείας του, μία νατοϊκή άσκηση διαρκείας ενός μηνός, παρεκάλεσε τον κυβερνήτη και τον ύπαρχο αν γίνεται να μην απολυθεί αλλά να υπηρετήσει ένα μήνα παραπάνω!
Ετσι, με μία εικονική ποινή πολυήμερης φυλάκισης που του επιβλήθηκε, η οποία θα έληγε αφού το πλοίο θα είχε αποπλεύσει και θα συμμετείχε ήδη στην άσκηση, ήλθε στην άσκηση και απολύθηκε όταν επιστρέψαμε στον ναύσταθμο. Ουσιαστικά σε όλη τη διάρκεια της άσκησης ήταν πολίτης, πλην όμως έκανε βάρδιες και εργασίες σαν κανονικός ναύτης, συμμετέχοντας στις επιτυχίες που είχε το πλοίο κατά τη διεξαγωγή της.
Στην ιστορία του Π.Ν., τουλάχιστον την πρόσφατη, δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλη τέτοια περίπτωση, σαν του κ. Παντελεημονίτη, ούτε βέβαια και στον Σ.Ξ. άλλη περίπτωση, σαν αυτή του κ. Κασσελάκη. Δύο θητείες εκ διαμέτρου αντίθετες.
Επιτυχημένος επιχειρηματίας, στη μετά τη θητεία του ζωή, ο κ. Παντελεημονίτης διατηρεί άσβεστη την αγάπη του για το Π.Ν. και τους αξιωματικούς και τους συναδέλφους του στον «Θεμιστοκλή» και αναπολεί τις ημέρες της θητείας του. Το σπίτι του, δίπλα σχεδόν στη θάλασσα, είναι γεμάτο από ενθύμια από τη θητεία του στο Π.Ν. και γενικά από την ενασχόλησή του με τη θάλασσα και τον ναυταθλητισμό.
ΜΑΤΘΑΙΟΣ Μ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Πλοίαρχος Π.Ν. ε.α.
Στη Γαλλία που προβάλλεται ως υπόδειγμα του χωρισμού Κράτους - Εκκλησίας, παρά τον νόμο του 1905 κατά τον οποίο το κράτος είναι άθρησκο, στις επαρχίες Αλσατία και Μοζέλα οι ιερείς όλων των θρησκειών πληρώνονται από το κράτος και στα σχολεία τους διδάσκονται θρησκευτικά μαθήματα. Οι καθολικοί επίσκοποι του Μετς και του Στρασβούργου διορίζονται από τον αρχηγό του γαλλικού κράτους έπειτα από πρόταση του Πάπα. Ο Γάλλος πρόεδρος, μαζί με ένα Ισπανό επίσκοπο, είναι συγκυβερνήτες της Ανδόρρας όπου ο ρωμαιοκαθολικισμός έχει τη θέση της κρατικής θρησκείας. Ο ίδιος έχει τον επίτιμο τίτλο του επιτρόπου του ναού του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού της Ρώμης και έδρα σε μερικά εκκλησιαστικά συμβούλια στη Γαλλία. Πέντε εκκλησίες και ένα παρεκκλήσιο της Ρώμης ανήκουν στη Γαλλία και διοικούνται και χρηματοδοτούνται από ένα ειδικό ίδρυμα της γαλλικής πρεσβείας του Βατικανού. Στις γαλλικές αποικίες Ουαλίς και Φορτουνά, η εθνική εκπαίδευση έχει παραχωρηθεί στην επισκοπή και χρηματοδοτείται από το κράτος. Ο ναός της Παναγίας των Παρισίων, μετά την πυρκαγιά, ανακαινίζεται και επισκευάζεται από ένα κρατικό ίδρυμα που χρηματοδοτείται από το κράτος με ενίσχυση από τις μεγάλες προσφορές του λαού.
Επιπλέον: Το σύμβολο της γαλλικής αντίστασης κατά του ναζισμού ήταν ο Σταυρός της Αγίας Ιωάννας τη Λωρραίνης που είναι και εθνική ηρωίδα στη Γαλλία. Κατά την απελευθέρωση του Παρισιού το 1944 ο πρόεδρος στρατηγός Ντε Γκωλ έλαβε μέρος στη δοξολογία στον ναό της Παναγίας των Παρισίων. Και ένα περίεργο. Το γαλλικό κράτος, που επισήμως δεν έχει λόγο στα θρησκευτικά ζητήματα, επεμβαίνει και στη δημόσια εκδήλωση της θρησκευτικής πίστεως και απαγορεύει στους χριστιανούς να φορούν δημοσίως μεγάλους κρεμαστούς σταυρούς, στις μουσουλμάνες τη μαντίλα και στους Εβραίους το κάλυμμα της κεφαλής (κιπά) και συγχρόνως ανακηρύσσει σε σχολικές αργίες δύο θρησκευτικές γιορτές, μία εβραϊκή και μία μουσουλμανική.
Στη Γερμανία οι επίσημα αναγνωρισμένες Εκκλησίες είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δηλαδή, είναι σε στενή σχέση με το κράτος, η θρησκευτική διδασκαλία είναι κανονικό μάθημα στα σχολεία και το κράτος χρηματοδοτεί με μεγάλα ποσά τις δύο Εκκλησίες, Καθολική και Προτεσταντική.
Στην Αυστρία η Καθολική Εκκλησία θεωρείται κρατική και αποτελεί νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου.
Στην Ολλανδία προβλέπεται η δυνατότητα ανάμειξης του κράτους σε οργανωτικά ζητήματα Εκκλησιών.
Στο Βέλγιο το κράτος χρηματοδοτεί όλες τις θρησκείες και ορισμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα που ελέγχονται από την Καθολική Εκκλησία.
Στο Λουξεμβούργο οι κληρικοί της Καθολικής και Προτεσταντικής Εκκλησίας μισθοδοτούνται από το κράτος.
Στην Ιρλανδία το Σύνταγμα έχει προοίμιο όμοιο με το προοίμιο του ελληνικού Συντάγματος, επικαλείται το «όνομα της Αγίας Τριάδος και του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» και αναγνωρίζει την Καθολική Εκκλησία ως επίσημη θρησκεία.
Στη Δανία, κατά το Σύνταγμα, η Ευαγγελική Λουθηρανή Εκκλησία είναι η κρατική Εκκλησία, οι κληρικοί της είναι δημόσιοι υπάλληλοι και μισθοδοτούνται από το κράτος και η λουθηρανική πίστη διδάσκεται στα σχολεία.
Στη Γαλλία που προβάλλεται ως υπόδειγμα του χωρισμού Κράτους - Εκκλησίας, παρά τον νόμο του 1905 κατά τον οποίο το κράτος είναι άθρησκο, στις επαρχίες Αλσατία και Μοζέλα οι ιερείς όλων των θρησκειών πληρώνονται από το κράτος και στα σχολεία τους διδάσκονται θρησκευτικά μαθήματα. Οι καθολικοί επίσκοποι του Μετς και του Στρασβούργου διορίζονται από τον αρχηγό του γαλλικού κράτους έπειτα από πρόταση του Πάπα. Ο Γάλλος πρόεδρος, μαζί με ένα Ισπανό επίσκοπο, είναι συγκυβερνήτες της Ανδόρρας όπου ο ρωμαιοκαθολικισμός έχει τη θέση της κρατικής θρησκείας. Ο ίδιος έχει τον επίτιμο τίτλο του επιτρόπου του ναού του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού της Ρώμης και έδρα σε μερικά εκκλησιαστικά συμβούλια στη Γαλλία. Πέντε εκκλησίες και ένα παρεκκλήσιο της Ρώμης ανήκουν στη Γαλλία και διοικούνται και χρηματοδοτούνται από ένα ειδικό ίδρυμα της γαλλικής πρεσβείας του Βατικανού. Στις γαλλικές αποικίες Ουαλίς και Φορτουνά, η εθνική εκπαίδευση έχει παραχωρηθεί στην επισκοπή και χρηματοδοτείται από το κράτος. Ο ναός της Παναγίας των Παρισίων, μετά την πυρκαγιά, ανακαινίζεται και επισκευάζεται από ένα κρατικό ίδρυμα που χρηματοδοτείται από το κράτος με ενίσχυση από τις μεγάλες προσφορές του λαού.
Επιπλέον: Το σύμβολο της γαλλικής αντίστασης κατά του ναζισμού ήταν ο Σταυρός της Αγίας Ιωάννας τη Λωρραίνης που είναι και εθνική ηρωίδα στη Γαλλία. Κατά την απελευθέρωση του Παρισιού το 1944 ο πρόεδρος στρατηγός Ντε Γκωλ έλαβε μέρος στη δοξολογία στον ναό της Παναγίας των Παρισίων. Και ένα περίεργο. Το γαλλικό κράτος, που επισήμως δεν έχει λόγο στα θρησκευτικά ζητήματα, επεμβαίνει και στη δημόσια εκδήλωση της θρησκευτικής πίστεως και απαγορεύει στους χριστιανούς να φορούν δημοσίως μεγάλους κρεμαστούς σταυρούς, στις μουσουλμάνες τη μαντίλα και στους Εβραίους το κάλυμμα της κεφαλής (κιπά) και συγχρόνως ανακηρύσσει σε σχολικές αργίες δύο θρησκευτικές γιορτές, μία εβραϊκή και μία μουσουλμανική.
Στη Γερμανία οι επίσημα αναγνωρισμένες Εκκλησίες είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δηλαδή, είναι σε στενή σχέση με το κράτος, η θρησκευτική διδασκαλία είναι κανονικό μάθημα στα σχολεία και το κράτος χρηματοδοτεί με μεγάλα ποσά τις δύο Εκκλησίες, Καθολική και Προτεσταντική.
Στην Αυστρία η Καθολική Εκκλησία θεωρείται κρατική και αποτελεί νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου.
Στην Ολλανδία προβλέπεται η δυνατότητα ανάμειξης του κράτους σε οργανωτικά ζητήματα Εκκλησιών.
Στο Βέλγιο το κράτος χρηματοδοτεί όλες τις θρησκείες και ορισμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα που ελέγχονται από την Καθολική Εκκλησία.
Στο Λουξεμβούργο οι κληρικοί της Καθολικής και Προτεσταντικής Εκκλησίας μισθοδοτούνται από το κράτος.
Στην Ιρλανδία το Σύνταγμα έχει προοίμιο όμοιο με το προοίμιο του ελληνικού Συντάγματος, επικαλείται το «όνομα της Αγίας Τριάδος και του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» και αναγνωρίζει την Καθολική Εκκλησία ως επίσημη θρησκεία.
Στη Δανία, κατά το Σύνταγμα, η Ευαγγελική Λουθηρανή Εκκλησία είναι η κρατική Εκκλησία, οι κληρικοί της είναι δημόσιοι υπάλληλοι και μισθοδοτούνται από το κράτος και η λουθηρανική πίστη διδάσκεται στα σχολεία.
Στη Νορβηγία και μετά τον χωρισμό Κράτους - Εκκλησίας που έγινε το 2012, η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία παίρνει κρατική επιχορήγηση όπως οι άλλες θρησκευτικές οργανώσεις, και ο χωρισμός δεν ισχύει για τον αρχηγό του κράτους, τον βασιλιά και όλη τη βασιλική οικογένεια που ανήκουν υποχρεωτικά στην Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία.
Στη Φινλανδία η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία και η Ορθόδοξη Εκκλησία έχουν νομική κατοχύρωση ως εθνικές Εκκλησίες της χώρας.
Στην Αγγλία ο βασιλιάς είναι και αρχηγός της Αγγλικανικής Εκκλησίας, διορίζει τους επισκόπους που είναι μέλη της Βουλής των Λόρδων, οι αποφάσεις της Εκκλησίας έχουν πλήρη ισχύ νόμου και οι κληρικοί της και της Εκκλησίας της Σκωτίας μισθοδοτούνται από το κράτος.
Στη Γερμανία, Φινλανδία, Δανία, Αυστρία και Ιταλία οι πολίτες οφείλουν να δηλώνουν σε ποια θρησκεία ανήκουν, επιβάλλεται εκκλησιαστικός φόρος υπέρ των χριστιανικών εκκλησιών ως ποσοστό επί του φόρου εισοδήματος, εισπράττεται από το δημόσιο και αποδίδεται στη συνέχεια στην Εκκλησία στην οποία δηλώνει ότι ανήκει ο φορολογούμενος.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ,
Επίτιμος αρεοπαγίτης, Καστόρειον Λακωνίας
την πρόταση εισαγγελέως για σεξουαλικά εγκλήματα) καταστρέφοντας ό,τι βρεθεί στον δρόμο τους και επιτιθέμενοι με πέτρες, μολότοφ, φωτοβολίδες(!), καδρόνια και «χειρωνακτικώς» κατά των οργάνων της τάξεως, τα οποία αμύνονται με κροτίδες κρότου λάμψης, δακρυγόνα, χημικά μέσα και τα «χειροκίνητα» κλομπ.
Μια άμεση και εύλογη απορία είναι γιατί η πολιτεία προκρίνει αυτή την αντιμετώπιση αυτού του μείζονος προβλήματος δημοσίας τάξεως και εύρυθμης λειτουργίας της πόλεως και δεν χρησιμοποιεί μονίμως τις (δοκιμασμένες) πυροσβεστικές αντλίες καταβρέχοντας τους επιτιθεμένους ή άλλως παρανομούντες; Το «όπλο» έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό και είναι «αγχέμαχο», η χρήση του γίνεται από απόσταση χωρίς σύρραξη σώμα με σώμα. Εχει θεωρηθεί ότι το νερό δεν είναι δημοκρατικό και προοδευτικό και γι’ αυτό είναι προτιμότερα τα ρυπογόνα και ίσως επικίνδυνα χημικά μέσα και οι αναποτελεσματικές κροτίδες: Στο κάτω κάτω της γραφής το νερό θα κοστίζει λιγότερο στους φορολογουμένους.
Ο Θαλής ο Μιλήσιος επρέσβευε ότι «το ύδωρ (είναι) αρχή του παντός», εμείς γιατί να μην το χρησιμοποιούμε και ως μέσο κοινωνικής άμυνας;
H επιστολή αυτή, τυχόν δημοσιευομένη, θα αποτελέσει ανήκουστο ψίθυρο, αν όμως θεωρήσετε την πρόταση χρήσιμη, η φωνή της «Καθημερινής» δεν μπορεί να αγνοηθεί.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΟΝΙΦΑΤΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου