Σήμερα, με τρόπο μαγικό, επανήλθε το 17%, διά στόματος Στέφανου Κασσελάκη. Είναι ρεαλιστικός ο στόχος; Αν ήμουν Κασσελάκης θα συμβιβαζόμουν και με ένα 14%-15%, ώστε αυτό το ποσοστό αθροιζόμενο στην εκλογική επίδοση της Νέας Αριστεράς να ακουμπούσε ή και να ξεπερνούσε ακόμη το 17,5% των εθνικών εκλογών του 2023. Εξάλλου, με ένα 14%-15% μετά βεβαιότητος κατακτά τη δεύτερη θέση, καθιστώντας τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίαρχο στον χώρο της αντιπολίτευσης και ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης κατοχυρώνει επάξια την αρχηγία του. Συνεπώς, το 17% μού ακούγεται λίγο μαξιμαλιστικό...

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 04.04.24

 ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

ΟΣτέφανος Κασσελάκης στη συνέντευξή του στη Σία Κοσιώνη στον ΣΚΑΪ έθεσε όριο το 17% στις ευρωεκλογές, προφανώς έχοντας ως δεδομένο την επίδοση του Αλέξη Τσίπρα στις εθνικές εκλογές. Ακούγοντας αυτό το 17%, αυτόματα το μυαλό μου πήγε πολλές δεκαετίες πίσω, στο μακρινό 1981, τότε που το ΚΚΕ, έχοντας νικήσει κατά κράτος την Ανανεωτική Αριστερά, έθετε εκλογικό στόχο την είσοδο στη δεύτερη κατανομή. Εξ ου και το σύνθημα της εποχής «ΚΚΕ - αλλαγή δεύτερη κατανομή».

Για να επιτύχει αυτόν τον στόχο θα έπρεπε να λάβει στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981, 17% και άνω. Το πολιτικό «διά ταύτα» αυτού του στόχου αποτυπωνόταν σε ένα άλλο σύνθημα του ΚΚΕ. «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ». Αν το ΚΚΕ έπιανε αυτό το 17% θα αποκλειόταν η αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ κι έτσι το Κόμμα θα ήταν ο ρυθμιστής των εξελίξεων και ο εγγυητής της «γνήσιας» αλλαγής. Το ΚΚΕ ιστορικά είχε μια ικανότητα. Μέσα σε ένα σύνθημα χωρούσε μια ολόκληρη πολιτική.

Φυσικά, την πλημμυρίδα του Ανδρέα Παπανδρέου τότε κανένα σύνθημα δεν μπορούσε να τη σταματήσει και ο στόχος του 17% αποδείχθηκε όνειρο απατηλό. Το ΚΚΕ έλαβε το όχι ευκαταφρόνητο 10,94%, που όμως πόρρω απείχε από την είσοδο στη δεύτερη κατανομή.

Σήμερα, με τρόπο μαγικό, επανήλθε το 17%, διά στόματος Στέφανου Κασσελάκη. Είναι ρεαλιστικός ο στόχος; Αν ήμουν Κασσελάκης θα συμβιβαζόμουν και με ένα 14%-15%, ώστε αυτό το ποσοστό αθροιζόμενο στην εκλογική επίδοση της Νέας Αριστεράς να ακουμπούσε ή και να ξεπερνούσε ακόμη το 17,5% των εθνικών εκλογών του 2023. Εξάλλου, με ένα 14%-15% μετά βεβαιότητος κατακτά τη δεύτερη θέση, καθιστώντας τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίαρχο στον χώρο της αντιπολίτευσης και ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης κατοχυρώνει επάξια την αρχηγία του. Συνεπώς, το 17% μού ακούγεται λίγο μαξιμαλιστικό.

Σημαντικό ρόλο θα παίξει και η διαφορά του πρώτου από το δεύτερο κόμμα. Αν θα μικρύνει σημαντικά ή αν θα παραμείνει σε επίπεδα που δεν θα αμφισβητούν την κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας. Από τη συνέντευξη Κασσελάκη φάνηκε πως
ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ βάζει στο τραπέζι και αυτόν τον παράγοντα. Εγώ θα προσέθετα και μια άλλη παράμετρο, που ενδεχομένως να προκαλέσει ανατροπές και ανακατατάξεις. Αν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αθροιστικά αγγίξουν –πολύ δε περισσότερο, αν ξεπεράσουν– το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας, θα ενισχυθούν οι φωνές που επιζητούν τη συνεργασία των δύο κομμάτων. Ενωμένα τα δύο κόμματα, κάτω από οποιοδήποτε σχήμα, σε αυτή την περίπτωση δύνανται να αποτελέσουν την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.

Συμπερασματικά, το 17% ως στόχος μπορεί να μην ακούγεται ρεαλιστικός –άλλωστε η Αριστερά σχεδόν πάντα έθετε στόχους μη ρεαλιστικούς–, όμως μπορεί να αποτελέσει την κινητοποιητική δύναμη για τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, που δίνουν έναν αγώνα πολιτικής επιβίωσης – όπως και το ΠΑΣΟΚ.