Από "ΤΑ ΝΕΑ"
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 12/06/23 |
Διαπιστώνω μια «καούρα» (θα την ονομάσω και ζητώ συγγνώμη για τον όρο slang που χρησιμοποιώ) αναφορικά με τις προθέσεις της προέδρου Ζωής, κατά την επανασυγκρότηση των ψηφοδελτίων του κόμματος Πλεύση Ελευθερίας. «Εκοψε τέσσερις η Ζωή», «δεν θα είναι υποψήφια η κυρία τάδε με το κόμμα Πλεύση», «αποχώρησε διαμαρτυρόμενος ο κύριος δείνα» και ούτω καθ' εξής.
Θέλω να ρωτήσω όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται γιατί η κυρία Ζωή τούς κόβει από τα ψηφοδέλτια δεν γνώριζαν με ποιο κόμμα θα είναι υποψήφιοι; Αγνοούσαν μήπως ποια είναι επικεφαλής αυτού του κόμματος; Τους είχε διαφύγει ίσως το «έργο ζωής» της κυρίας Ζωής κατά την περίοδο κατά την οποία ήταν Πρόεδρος της Βουλής - μια από τις μεγάλες, τις συγκλονιστικότερες, εμπνεύσεις που είχε τότε ο πρόεδρος Τσίπρας; Δεν είχαν πληροφορηθεί ας πούμε, για εκείνη την περίφημη παρ' ολίγον «νύχτα των κρυστάλλων», όταν η πρόεδρος Ζωή αρνιόταν πεισματικά, οχυρωμένη στο γραφείο της, να ψηφίσει η Βουλή το τρίτο Μνημόνιο, παρότι γνώριζε ότι η Ευρώπη είχε θέσει τελεσιγραφικά όριο μερικών ωρών για την ψήφισή του, αλλιώς θα μας έδιωχναν κλωτσηδόν; Ε, όχι, δεν θα τους λυπηθώ κιόλας όλους αυτούς. Καλά έκανε και τους έκοψε η πρόεδρος Ζωή. Γούστο της και καπέλο της, που λέει ο λόγος...
Σκηνές από τα... προσεχώς
Ωσαύτως δεν πρόκειται να σχολιάσω αρνητικά την πρόεδρο Ζωή, η οποία, μπροστά στη διαφαινόμενη είσοδό της στη Βουλή, είπε να χρίσει βουλευτή και τον σύντροφό της, σημαίνοντα θεράποντα της τέχνης του ηθοποιού, κύριο Διαμαντή Καραναστάση. Αντιθέτως θα επαινέσω την πρωτοβουλία αυτή, η οποία έρχεται να συντηρήσει μία μακρά παράδοση νεποτισμού και οικογενειοκρατίας στην Αριστερά, και όχι μόνο.
Δηλαδή, θα ήταν πιο χρήσιμος στην πρόεδρο Ζωή ο κύριος Σπύρος Μπιμπίλας, ας πούμε, του κυρίου Καραναστάση; Με τι προσόντα; Ούτε αυτό πιστεύω. Κατά τα λοιπά, δεν αντιλαμβάνομαι την πρεμούρα των διαφόρων καθωσπρεπιστών (αν μου επιτρέπεται ο όρος) της δημόσιας ζωής, που διαβλέποντας όλα τα προηγούμενα, επιτίθενται στην πρόεδρο Ζωή, με ανοίκειους έως και υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς.
Αν ενοχλούνται τώρα, δεν διανοούνται τι έχουν να περάσουν αργότερα, αν η Πλεύση Ελευθερίας εισέλθει στη Βουλή. Ο ναρκισσιστής Γιάνης με ένα νι και καθόλου σεμνότητα θα μοιάζει μπροστά της πρόσκοπος της κατηγορίας «έσο έτοιμος». Θα τον νοσταλγούν πολύ, και πολλοί.
(Εγώ, περισσότερο από όλους, εκείνη τη μορφή που ακούει στο όνομα Κλέων Γρηγοριάδης. Του κουνώ ήδη μαντίλι, αποχαιρετισμού...)
Αναταράξεις στο κόμμα της χαράς
Ο πρόεδρος Αλέξης να δεις πόσους θα έκοβε, αν δεν φοβόταν ότι μετά θα έβγαινε ο πάσα ένας στους δρόμους και θα τον έκανε ρόμπα. Δεν θα δηλώσω «όλους», διότι δεν μου προκύπτει κάτι τέτοιο. Θα αναφέρω, όμως «τους περισσότερους», όπως μου εξομολογήθηκε σοβαρό στέλεχος της Κουμουνδούρου, το οποίο έχει ενστερνιστεί απολύτως τις απόψεις του αρχηγού, για ριζική ανανέωση του ΣΥΡΙΖΑ.
«Καταλαβαίνει - μου έλεγε χθες, κυριακάτικα στο τηλέφωνο - ότι το κόμμα δεν μπορεί να πάει πουθενά με όλους αυτούς, και θεωρεί (ο πρόεδρος Αλέξης, μιλάμε, μην ξεχνιέστε) ότι ο αγώνας που θα ξεκινήσει από τις 26 του μηνός για την ανασυγκρότηση θα πρέπει να βασιστεί σε νέους ανθρώπους. Να, σαν τον Τεμπονέρα, που μπορεί να μην έχει την εμπειρία και τις ιδιαίτερες ικανότητες (όπα, να το και το καρφί - τι καρφί, καρφάρα), έχει όμως τη διάθεση να τρέξει».
Εγώ απλώς να σημειώσω, ότι ο «μπιζιμποντισμός» αυτού του Τεμπονέρα ήδη προκαλεί αναταράξεις στο κόμμα της χαράς. Προσεχώς, περισσότερα...
Και ποιητής...
Τώρα, θα δώσω ένα άλλο παράδειγμα των πολλών δυσκολιών που αντιμετωπίζει ο πρόεδρος Αλέξης στο να αλλάξει τα πράγματα στο κόμμα, παρότι θα το ήθελε με τρέλα. Ο άνθρωπός μας, περί του οποίου θα κάνω τη σχετική εισήγηση, ονομάζεται Νίκος Φαραντούρης - καμία σχέση με την αξεπέραστη Μαρία και τον φίλο μου από πολλών ετών Τηλέμαχο Χυτήρη.
Εκ Κεφαλληνίας ορμώμενος είναι αυτός ο Φαραντούρης, με καλές σπουδές, δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, και, επιπλέον, ποιητής εκ του προχείρου. Αντιγράφω, από ποιητική συλλογή, υπό τον τίτλο «Λέκτρα Θερινά».
Ο,τι αγαπήσω κυκλικό
Κι ό,τι αρνηθώ το ίδιο
Στην αέναη κίνησή του
Κυκλοτερώς πορεύεται
Ολα εκτός από την αγάπη
Μα ίσως και την πίστη
Τα δίδυμα ορφανά
Της σοφίας
Αρχή και τέλος
Σε ασύμπτωτα σημεία
Το δίπολο του κρίκου που άνοιξε.
Μη ζητάτε εξηγήσεις, ούτε αναλύσεις. Ο ποιητής και το έργο του συνομιλούν με κάθε έναν αναγνώστη χωριστά. Και ό,τι καταλάβει ο καθένας. Οποιοσδήποτε τρίτος είναι περιττός. Επειδή αδυνατεί να αντιληφθεί ποιες εσωτερικές ανάγκες «ακουμπάει» κάθε ποίημα, μην πω και κάθε στίχος, τον αναγνώστη. Εν προκειμένω, ας πούμε, ο «κύκλος» του ποιητή Φαραντούρη...
...και «πολυβόλο»
Προσωπικά δεν είχα τη χαρά να τον γνωρίζω. Τον συνάντησα σε ένα μεταμεσονύκτιο πάνελ στο Mega, τις προάλλες, μετεκλογικό. Μιλάμε ο άνθρωπος, πύραυλος. Πολυβόλο. Δεν άφησε κανέναν να σταυρώσει κουβέντα. Διαβασμένος - απέξω και ανακατωτά τη γνώριζε τη «γραμμή» επί παντός του επιστητού. Και σε ντεσιμπέλ που έκοβαν κάθε όρεξη στους συνομιλητές του να τοποθετηθούν.
Δυστυχώς γι' αυτόν, απέτυχε να εκλεγεί στην Κεφαλονιά στις προηγούμενες εκλογές και κατά τα φαινόμενα δεν θα εκλεγεί ούτε σε αυτές που έρχονται. Αναρωτιέμαι, όμως, ο πρόεδρος Αλέξης δεν έπρεπε να βρει τρόπο να τον έχει στη Βουλή; Επρεπε. Εντάσσοντάς τον ίσως στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, αφού δεν μπορεί να εκλεγεί στη μονοεδρική της Κεφαλονιάς. Πολύ περισσότερα θα του πρόσφερε ο Φαραντούρης, αντί εκείνου του Οθωνα Ηλιόπουλου, του μεγαλογιατρού, που ούτε τον είδαμε, ούτε τον απαντήσαμε, πουθενά, προεκλογικά και μετεκλογικά...
Επιστήμων, όχι κορόιδο
Η αλήθεια είναι, μια και το έφερε η κουβέντα, ότι και ο πρόεδρος Αλέξης δεν είναι ικανοποιημένος με τη στάση του Οθωνα Ηλιόπουλου. Εξαφανισμένος από παντού, σου λέει. Οχι σε πάνελ δεν βγήκε, όχι συνέντευξη σε ραδιόφωνο δεν έδωσε, αλλά ούτε στη Βουλή, της μιας ημέρας, καταδέχτηκε να εμφανιστεί, προκειμένου να ορκιστεί, όπως έκαναν όλοι οι υπόλοιποι, ακόμη και ο αρχηγός του. Κάτι που προφανώς προδιαθέτει και το τι θα κάνει ως μέλος του Κοινοβουλίου το οποίο θα προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου.
Είχα ακούσει λοιπόν μια ιστορία, σύμφωνα με την οποία, ο πρόεδρος Αλέξης εξέταζε σοβαρά την πιθανότητα να τον αντικαταστήσει από την πρώτη θέση του ψηφοδελτίου τοποθετώντας σε αυτή τον ναύαρχο Βαγγέλη Αποστολάκη και ορίζοντας στην (εκλόγιμη) θέση του κυρίου Αποστολάκη τον Νίκο Φαραντούρη.
Αλλά δεν κατέληξε σε μια τέτοια (σοβαρή) αλλαγή, διότι εκτίμησε ότι το πολιτικό κόστος από αυτή την κίνηση θα ήταν δυσανάλογα μεγαλύτερο του κέρδους που θα είχε. Ετσι προτίμησε να έχει έναν βουλευτή λιγότερο, γιατί σιγά μην αφήσει το Χάρβαρντ ο Ηλιόπουλος να υποδύεται έναν από τους 65 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Επιστήμων είναι, δεν είναι κορόιδο...
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 12/06/23 |
ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΛΟΥΧΟΥ
Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Και οι κομματικές και ιδεολογικές ταμπέλες δεν προσδιορίζουν τις αληθινές περί δημοκρατίας αντιλήψεις των ανθρώπων: Στην πραγματικότητα μπορεί εύκολα να είσαι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που λες. Και δεν θα είσαι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Το πιο εύγλωττο παράδειγμα μας το έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας μετά τη σαρωτική ήττα του στις εκλογές, όταν έγινε ο άνθρωπος που ανακάλυψε τον νέο, σε παγκόσμιο επίπεδο, ορισμό της «πολιτικής ευθύνης»: «φταίω και μένω». Ορισμός που ασφαλώς θα άξιζε να μπει στα λεξικά, κάτι που όμως δεν πρόκειται να συμβεί, γιατί, εκτός από εμάς εδώ, ποιος άλλος να ασχοληθεί με τον Τσίπρα και τις αδιανόητες αλχημείες του για να μείνει βιδωμένος σε μία καρέκλα που τα πόδια της μείνανε μισά μέσα σε μια μέρα με τον ίδιο (και) κατ' ομολογία του, υπαίτιο;
Ομως, για να μην ξεχάσει κανείς πώς λειτουργεί και ο… κανονικός κόσμος, αξίζει να δούμε τι έγινε μόλις λίγες ημέρες μετά από τις δικές μας εκλογές στην Ισπανία. Εκεί, ο πρωθυπουργός της χώρας Πέδρο Σάντσεθ, ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, με το οποίο κάνει όσες αγαπούλες μπορούσε ο Τσίπρας τα τελευταία χρόνια, υπέστη, για διάφορους λόγους, επίσης βαριά ήττα, αν και όχι σαν του Τσίπρα και σε δημοτικές εκλογές. Τι έκανε την επομένη το πρωί; Αντί να πει φταίω και… ευτυχώς που είμαι εδώ για να διορθώσω την καταστροφή που έφερα, προκήρυξε πρόωρες εθνικές εκλογές: «Αν και οι χθεσινές εκλογές είχαν δημοτική και περιφερειακή εμβέλεια, η κατεύθυνση των αποτελεσμάτων μεταφέρει ένα μήνυμα που πηγαίνει πέρα από αυτά τα στενά όρια. Είναι προτιμότερο να πάρουν τον λόγο οι Ισπανοί για να καθορίσουν την πολιτική κατεύθυνση της χώρας» είπε λίγες μόνον ώρες μετά την ήττα του. Το είπε χωρίς να είναι υποχρεωμένος. Ομως το είπε. Και το είπε γνωρίζοντας φυσικά πολύ καλά ότι τον Ιούλιο, οπότε και θα διεξαχθούν οι εκλογές, το μακράν πιθανότερο είναι να έρθει και το πρώιμο τέλος την πρωθυπουργίας του. Αλλωστε, παρά το γεγονός ότι στην πολιτική ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι θα συμβεί στο τέλος, οι αντιπαλοί του ήδη πανηγυρίζουν σαν να έχουν την εξουσία από τώρα στο τσεπάκι τους. Και, αυτό, το γνωρίζει πρώτος ο ίδιος.
Ασφαλώς το να συγκρίνει κανείς τον Τσίπρα με τον Σάντσεθ είναι προδήλως άδικο. Για τον Σάντσεθ. Παρ' όλα αυτά, είναι τραγική η διαπίστωση ότι είναι ακόμα εξωπραγματικό να συγκρίνει κανείς το πώς ανταποκρίνεται ένας ισπανός πολιτικός στις απαιτήσεις της λειτουργίας της κοινής γνώμης της χώρας της Ιβηρικής, σε σχέση με εκείνες στην Ελλάδα. Γιατί για μία ακόμα φορά, επιβεβαιώνεται στην περίπτωση Τσίπρα, ότι η πιο μεγάλη παθογένεια που συγκεφαλαιώνει όλες τις άλλες, είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει κοινή γνώμη με την ουσιαστική έννοια του όρου. Και, κατά συνέπεια, δεν υπάρχει και η ανάγκη πολιτικής λογοδοσίας σε αντίστοιχο επίπεδο.
Το γεγονός ότι ο Τσίπρας μπορεί και κρατά αυτή τη στάση και δεν κουνιέται η γη κάτω απ' τα πόδια του, δεν είναι δικό του πρόβλημα. Είναι πρόβλημα λειτουργίας της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Αυτός απλώς το εκμεταλλεύεται. Οπουδήποτε αλλού δυτικά της χώρας, θα ήταν αδύνατο να σταθεί έστω και για δύο ώρες μετά από αυτή την ήττα. Ομως, εδώ, εμφανίζει εαυτόν ακόμα πιο σημαντικό και χρήσιμο, απ' ό,τι πριν! Στρεψοδικεί τόσο ακραία και διαστρεβλώνει την έννοια της ευθύνης με τέτοιο αντιδημοκρατικό τρόπο, που εξαφανίζει κάθε ίχνος σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατίας από το κόμμα του και, κατ' αναλογία, από την πολιτική ζωή της χώρας. Και δεν βλέπει καν ότι μέρος της βαρύτατης ήττας του οφείλεται ακριβώς σε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου