ΚΕΑ-ΕτΤ(118)
Από την "Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου"
 |
| "Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου", 23/07/17 |
ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΕΣ ΒΕΛΟΣ
ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΩΝ ΥΠΟΣΧΕΣΕΩΝ
Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ
Πριν την ραστώνη των θερινών διακοπών (που αμφισβητούνται), Υπουργικό Συμβούλιο, Πολιτική Γραμματεία, Κεντρική Επιτροπή , συνεδριάζουν όλοι σβάρνα για να σχεδιάσουν την «επόμενη ημέρα», δηλαδή την επιστροφή στο παρελθόν του κυβερνώντος κόμματος.
Η κυβέρνηση βιάζεται να εκπαιδεύσει τα μέλη της και τα κομματικά στελέχη, έτσι ώστε το φθινόπωρο, με τη ΔΕΘ, αλλά και την έναρξη (φυσιολογικά) της τρίτης αξιολόγησης του προγράμματος, να έχουν μάθει απ’ έξω και ανακατωτά (αδιάφορο αν τα πιστέψουν κιόλας), όλες τις «κωδικές φράσεις» για τις επόμενες επικοινωνιακές μάχες.
Γι’ αυτό και το πρόσφατο και τελευταίο για τη σεζόν Υπουργικό Συμβούλιο κατέληξε σε ένα non paper- τυφλοσούρτη για το επόμενο διάστημα. Από το πόνημα αυτό, ιδιαίτερη αξία έχει το «Προοίμιο» του, στο οποίο:
Δηλαδή, αφού η κυβέρνηση αυτή, με τις λανθασμένες τακτικές της , με την ανυπαρξία αποτελεσματικών διαπραγματεύσεων της , οδήγησε τη χώρα σε τρίτο βαρύ Μνημόνιο, κόστους 100 δις για την οικονομία και σε βαρύτατου δημοσιονομικού κόστους αξιολογήσεις- με δυο λόγια ισοπέδωσε τα χαμηλά εισοδήματα και φτωχοποίησε τη μεσαία τάξη- θέλει τώρα να πείσει ότι ικανοποιεί τις κοινωνικές ανάγκες και ξαναχτίζει το κοινωνικό κράτος»
Παραπέμπει δηλαδή σε σκηνικό καλοκαιριού, όπου το κύμα διαλύει τα παιδικά χτίσματα στην άμμο για να φτιαχτούν από την αρχή.
Στο μέσον ακριβώς της θητείας της, η κυβέρνηση ψάχνει να κατασκευάσει ένα τείχος ανάμεσα στην υπαρκτή και επιεικώς κακή εικόνα της των δύο χρόνων και στην φανταστική εικόνα που έχει για τον εαυτό της για τα επόμενα δυο σχεδόν χρόνια:
Την εικόνα της κυβέρνησης – απελευθερώτριας της Ελλάδας από τα Μνημόνια.
Χρειάζεται βεβαίως φαντασία με μεγάλο βαθμό διαστροφής για να πλαστεί αυτή η ειδυλλιακή εικόνα της κυβέρνησης – απελευθερώτριας.
Και τούτο γιατί οι συνέπειες των αναγκαστικών και καταστροφικών συμβιβασμών της με τους δανειστές θα συνοδεύουν σταθερά τη χώρα τις επόμενες δεκαετίες.
Και γιατί οι υποσχέσεις για την νεκρανάσταση ή ανασυγκρότηση της κοινωνίας και του κοινωνικού κράτους , απαιτούν πολλά χρήματα που δεν υπάρχουν και ελέγχονται απαγορευτικά μέχρι δεκάρας από τους δανειστές, με ή χωρίς Μνημόνιο.
Η δύσκολη και χωρίς μεγάλες απαιτήσεις δοκιμαστική έξοδος της χώρας στις αγορές, όταν έρθει, δεν θα αλλάξει στα σοβαρά την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ούτε και οι επενδύσεις που δεν ολοκληρώνονται ή δεν ανοίγουν την πόρτα, θα μετατρέψουν τη χώρα σε Γη της Επαγγελίας.
Μπορεί αυτά τα ψιχία να αρκούν στους κυβερνώντες για να γιορτάσουν φανταστικούς θριάμβους, αλλά όλοι ξέρουν ότι η χώρα χρειάζεται τουλάχιστον κάποιες δεκαετίες για να ξανασταθεί, με νέα μορφή και σε διαφορετικό περιβάλλον, όρθια.
Υπάρχει όμως και ένα ακόμα μεγάλο εμπόδιο. Η κυβέρνηση εξήντλησε όλη τη δεξαμενή των υποσχέσεων της στην αρχή της θητείας της. Η επανάληψη των υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα είναι δηλητηριώδες βέλος.
Πριν την ραστώνη των θερινών διακοπών (που αμφισβητούνται), Υπουργικό Συμβούλιο, Πολιτική Γραμματεία, Κεντρική Επιτροπή , συνεδριάζουν όλοι σβάρνα για να σχεδιάσουν την «επόμενη ημέρα», δηλαδή την επιστροφή στο παρελθόν του κυβερνώντος κόμματος.
Η κυβέρνηση βιάζεται να εκπαιδεύσει τα μέλη της και τα κομματικά στελέχη, έτσι ώστε το φθινόπωρο, με τη ΔΕΘ, αλλά και την έναρξη (φυσιολογικά) της τρίτης αξιολόγησης του προγράμματος, να έχουν μάθει απ’ έξω και ανακατωτά (αδιάφορο αν τα πιστέψουν κιόλας), όλες τις «κωδικές φράσεις» για τις επόμενες επικοινωνιακές μάχες.
Γι’ αυτό και το πρόσφατο και τελευταίο για τη σεζόν Υπουργικό Συμβούλιο κατέληξε σε ένα non paper- τυφλοσούρτη για το επόμενο διάστημα. Από το πόνημα αυτό, ιδιαίτερη αξία έχει το «Προοίμιο» του, στο οποίο:
- Δεν υπάρχει καμμία αναφορά στην προηγούμενη διαπραγμάτευση και τα μύρια αρνητικά της και αφήνει ακάλυπτα τα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη να διαχειριστούν την οργή που προκαλούν τα μόνιμα πλεονάσματα 3,5 % για τα επόμενα έτη, τα μέτρα του 2019-20, η επιτροπεία των 60 χρόνων, τα αμφίβολα «αντίμετρα» κα.
- Με την συμφωνία στην πλάτη, λοιπόν, η κυβέρνηση επιχειρεί μια αντιστροφή της πραγματικότητας και για την ακρίβεια μια αντιστροφή του εγκεφάλου.
Δηλαδή, αφού η κυβέρνηση αυτή, με τις λανθασμένες τακτικές της , με την ανυπαρξία αποτελεσματικών διαπραγματεύσεων της , οδήγησε τη χώρα σε τρίτο βαρύ Μνημόνιο, κόστους 100 δις για την οικονομία και σε βαρύτατου δημοσιονομικού κόστους αξιολογήσεις- με δυο λόγια ισοπέδωσε τα χαμηλά εισοδήματα και φτωχοποίησε τη μεσαία τάξη- θέλει τώρα να πείσει ότι ικανοποιεί τις κοινωνικές ανάγκες και ξαναχτίζει το κοινωνικό κράτος»
Παραπέμπει δηλαδή σε σκηνικό καλοκαιριού, όπου το κύμα διαλύει τα παιδικά χτίσματα στην άμμο για να φτιαχτούν από την αρχή.
Στο μέσον ακριβώς της θητείας της, η κυβέρνηση ψάχνει να κατασκευάσει ένα τείχος ανάμεσα στην υπαρκτή και επιεικώς κακή εικόνα της των δύο χρόνων και στην φανταστική εικόνα που έχει για τον εαυτό της για τα επόμενα δυο σχεδόν χρόνια:
Την εικόνα της κυβέρνησης – απελευθερώτριας της Ελλάδας από τα Μνημόνια.
Χρειάζεται βεβαίως φαντασία με μεγάλο βαθμό διαστροφής για να πλαστεί αυτή η ειδυλλιακή εικόνα της κυβέρνησης – απελευθερώτριας.
Και τούτο γιατί οι συνέπειες των αναγκαστικών και καταστροφικών συμβιβασμών της με τους δανειστές θα συνοδεύουν σταθερά τη χώρα τις επόμενες δεκαετίες.
Και γιατί οι υποσχέσεις για την νεκρανάσταση ή ανασυγκρότηση της κοινωνίας και του κοινωνικού κράτους , απαιτούν πολλά χρήματα που δεν υπάρχουν και ελέγχονται απαγορευτικά μέχρι δεκάρας από τους δανειστές, με ή χωρίς Μνημόνιο.
Η δύσκολη και χωρίς μεγάλες απαιτήσεις δοκιμαστική έξοδος της χώρας στις αγορές, όταν έρθει, δεν θα αλλάξει στα σοβαρά την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ούτε και οι επενδύσεις που δεν ολοκληρώνονται ή δεν ανοίγουν την πόρτα, θα μετατρέψουν τη χώρα σε Γη της Επαγγελίας.
Μπορεί αυτά τα ψιχία να αρκούν στους κυβερνώντες για να γιορτάσουν φανταστικούς θριάμβους, αλλά όλοι ξέρουν ότι η χώρα χρειάζεται τουλάχιστον κάποιες δεκαετίες για να ξανασταθεί, με νέα μορφή και σε διαφορετικό περιβάλλον, όρθια.
Υπάρχει όμως και ένα ακόμα μεγάλο εμπόδιο. Η κυβέρνηση εξήντλησε όλη τη δεξαμενή των υποσχέσεων της στην αρχή της θητείας της. Η επανάληψη των υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα είναι δηλητηριώδες βέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου