«Το λεν οι κούκοι στα βουνά κι οι πέρδικες στα πλάγια», που λέει κι ένα δημοτικό τραγούδι. Δεν περνάνε καλά, εξαιτίας του προέδρου Κασσελάκη, και μην ακούτε τίποτε από όσα λέει ο ίδιος, και διακινούν τα παπαγαλάκια του, εδώ κι εκεί. Μπορεί να έχει ανακοπεί η πορεία προς τα κάτω, αλλά όλοι βλέπουν πως ούτε τη ΝουΔου μπορεί να τη φτάσει το κόμμα, ούτε ο ίδιος ο πρόεδρος τον Μητσοτάκη. Το αποτέλεσμα είναι γκρίνια, πολλή γκρίνια. Κι όσο κι αν ο πρόεδρος επιτίθεται σε μέσα ενημέρωσης που καταγράφουν την γκρίνια και τη μιζέρια, η αλήθεια είναι εκεί, φωτεινός σηματοδότης. Ο πρόεδρος ανήκει στην κατηγορία της (γεμάτης) καρδάρας με το γάλα. Πάει να γίνει κάτι, κι έρχεται αυτός, κάνει μια-δυο δηλώσεις, και δεν χύνεται μόνο το γάλα, γυρίζει ανάποδα και η καρδάρα. Και να πεις είναι αποτέλεσμα της πολιτικής άποψης που έχει, και την οποία θέλει να την εκφράζει όποτε γουστάρει κι αγαπάει; Να το καταλάβω – θα το καταλάβαιναν κι εκείνοι οι συριζαίοι που έχουν απομείνει στο κόμμα. Αλλά ο πρόεδρος, έχει μια τάση να… «αφήνεται». Κι όταν «αφήνεσαι», δηλώνεις διάφορα τα οποία, πρώτον, φέρνουν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης στελέχη και οπαδούς, και δεύτερον, γίνονται ανέκδοτο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αυτό το «θαύμα» με τον… σταυρό που «εμφανίστηκε» στην κολυμπήθρα όταν τον βάφτιζαν, συζητιέται παντού – από ταβέρνες μέχρι καφετέριες και από γραφεία μέχρι γήπεδα.

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 20-21/04/24

 
SOS από την αμυντική βιομηχανία

Παρέλαβα επιστολή (όπως φαντάζομαι, και άλλοι) την οποία συνυπογράφουν επτά πρώην πρόεδροι και διευθύνοντες σύμβουλοι, και καμιά 20αριά κορυφαία στελέχη της μοναδικής κρατικής αμυντικής βιομηχανίας της χώρας, της πρώην ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ, της εταιρείας Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ) όπως ονομάζεται τώρα. Είναι μια επιστολή αγωνίας, διότι εξαιτίας κάποιων πρόσφατων, ανεξήγητων, αποφάσεων που έλαβε η πολιτεία, ουσιαστικά πέφτουν τίτλοι τέλους στην ελληνική αμυντική βιομηχανία. 

Η επιστολή, που έρχεται σε μια κρίσιμη για τη χώρα περίοδο, απευθύνεται στον Πρωθυπουργό, και έμμεσα αλλά σαφέστατα του ζητείται να παρέμβει, να αποτραπούν τα χειρότερα για τα ΕΑΣ. Οπως αναφέρεται «χάνεται με τον τρόπο αυτόν κάτι που επί δεκαετίες αποτελούσε δεδομένο για την Εθνική μας Αμυντική Βιομηχανία, δηλαδή η αυτοδύναμη παραγωγή πλήρους πυρομαχικού όλων των διαμετρημάτων. Επιπλέον μετά λύπης μας διαπιστώνουμε ότι αγνοείται η εταιρεία μας από προγράμματα παραγωγής φορητού οπλισμού και δεν αξιοποιείται η εμπειρία της στη συναρμολόγηση, συντήρηση, ολοκλήρωση και τεχνική υποστήριξη οπλικών Συστημάτων».

Το ξέρω, θα το έχετε ακούσει κι εσείς, ότι τα ΕΑΣ, και παλαιότερα ως ΠΥΡΚΑΛ, είναι μια παλιά πονεμένη ιστορία, όμως σε μια περίοδο που «καίγεται» ο κόσμος γύρω μας, είναι τουλάχιστον λάθος να μη διαθέτεις έστω και μια υποτυπώδη αμυντική βιομηχανία. Και κάτι ακόμη: έχουν περάσει τρία χρόνια ακριβώς από την ημέρα που ο πρόεδρος Κυριάκος ανακοίνωσε τη μετεγκατάσταση στην περιοχή της ΠΥΡΚΑΛ στη Δάφνη έξι-επτά υπουργείων, για να αποσυμφορηθεί το κέντρο της πρωτεύουσας. Το έργο δεν έχει προχωρήσει καθόλου. Κι όπως όλα δείχνουν θα έχει κι αυτό την τύχη της «διπλής ανάπλασης» στη λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Ολο «γεφύρια της Αρτας» στήνονται στην Αθήνα…

Το θαύμα και οι γκρίνιες

Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν περνάνε καλά. «Το λεν οι κούκοι στα βουνά κι οι πέρδικες στα πλάγια», που λέει κι ένα δημοτικό τραγούδι. Δεν περνάνε καλά, εξαιτίας του προέδρου Κασσελάκη, και μην ακούτε τίποτε από όσα λέει ο ίδιος, και διακινούν τα παπαγαλάκια του, εδώ κι εκεί. Μπορεί να έχει ανακοπεί η πορεία προς τα κάτω, αλλά όλοι βλέπουν πως ούτε τη ΝουΔου μπορεί να τη φτάσει το κόμμα, ούτε ο ίδιος ο πρόεδρος τον Μητσοτάκη. Το αποτέλεσμα είναι γκρίνια, πολλή γκρίνια. Κι όσο κι αν ο πρόεδρος επιτίθεται σε μέσα ενημέρωσης που καταγράφουν την γκρίνια και τη μιζέρια, η αλήθεια είναι εκεί, φωτεινός σηματοδότης. 

Ο πρόεδρος ανήκει στην κατηγορία της (γεμάτης) καρδάρας με το γάλα. Πάει να γίνει κάτι, κι έρχεται αυτός, κάνει μια-δυο δηλώσεις, και δεν χύνεται μόνο το γάλα, γυρίζει ανάποδα και η καρδάρα. Και να πεις είναι αποτέλεσμα της πολιτικής άποψης που έχει, και την οποία θέλει να την εκφράζει όποτε γουστάρει κι αγαπάει; Να το καταλάβω – θα το καταλάβαιναν κι εκείνοι οι συριζαίοι που έχουν απομείνει στο κόμμα. Αλλά ο πρόεδρος, έχει μια τάση να… «αφήνεται». Κι όταν «αφήνεσαι», δηλώνεις διάφορα τα οποία, πρώτον, φέρνουν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης στελέχη και οπαδούς, και δεύτερον, γίνονται ανέκδοτο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αυτό το «θαύμα» με τον… σταυρό που «εμφανίστηκε» στην κολυμπήθρα όταν τον βάφτιζαν, συζητιέται παντού – από ταβέρνες μέχρι καφετέριες και από γραφεία μέχρι γήπεδα.

– Εσένα ρε, τι σου εμφανίστηκε στην κολυμπήθρα;

– Το σήμα του Θρύλου.

– Και;

– Τι και, ρε φίλε. Εκτοτε, κάθε φορά που το θυμάμαι, συμβαίνουν τρομερά πράγματα. Να, για παράδειγμα προχθές το βράδυ, προκριθήκαμε στην Πόλη!

«Θαύμα, θαύμα!»

Κι ύστερα βγαίνει ο κάθε τυχαίος, άθεος, και τα βάζει με τον πρόεδρο, διότι εξομολογήθηκε αυτό που του συνέβη. Τον κράζει. Αντί να διαβλέψει πίσω από αυτό, την πολιτική διάσταση της επίκλησης του «θαύματος». Πόσες «θεούσες» για παράδειγμα, συγκινήθηκαν από αυτό. Πόσοι ιερείς και δεσποτάδες, πήραν πίσω όσα έλεγαν για τον πρόεδρο Κασσελάκη. Πόσοι καντηλανάφτες, ένιωσαν δέος από την παραδοχή του προέδρου. Και πόση χαρά έδωσε στον… Αδωνη, αυτή η παραδοχή – ο πρόεδρος είναι ένας από μας, θρησκευόμενος.

Ευτυχώς όμως, υπάρχει ο φίλος μου ο Βαγγέλης Αντώναρος, ο οποίος όλα τα προηγούμενα τα αντιλαμβάνεται, και χωρίς πολλά πολλά αναλαμβάνει ρόλο, «ηρακλέους» του θρόνου, του προέδρου, και βάζει τους άθεους στη θέση τους. Το κόμμα «δεν χρειάζεται άλλους κατρούγκαλους», απεφάνθη δημοσίως! Η βαριά αιχμή του Βαγγέλη δεν έγινε τυχαία, όχι. Είχε αποδέκτη τον ξάδερφο Γιώργο Τσίπρα που τάχα μου σοκαρίστηκε, μόλις άκουσε για το «θαύμα» του προέδρου. Αντί να αναφωνήσει «θαύμα, θαύμα!», να κάνει τον σταυρό του γονυπετής, και να απαγγείλει τίποτε «πατερημά», μήπως και σώσει την (μαρξιστική) ψυχή του.

Μίζερος κόσμος, έχει χάσει την πίστη του στον Θεό. Καλά, για την πίστη του στον πρόεδρο, δεν το συζητάω. Χαμένη προ πολλού, αλλά τι να κάνεις…

Γιατί άργησε η αποπομπή Παπανώτα

Επειδή έγινε πολύς λόγος αναφορικά με την αποπομπή του γνωστού τηλεπαρουσιαστή Παπανώτα από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, και αν αυτή ήταν μια απόφαση που εκβίασαν οι κυρίες Μπεκατώρου και Τσαμπάζη (ανθυποψήφιες Παπανώτα στο ψηφοδέλτιο), είμαι υποχρεωμένος να μεταφέρω τη θέση που μου εξέφρασε ο άνθρωπός μου στην Κουμουνδούρου. «Κανένας εκβιασμός, και καμία καθυστέρηση. Η απόφαση ελήφθη από τον πρόεδρο αποκλειστικά, και ήταν άμεση».

– Μα πώς; ρώτησα. Τι άμεση, αφού έγινε ολόκληρος χαμός, και ο πρόεδρος άφηνε να εννοηθεί ότι στηρίζει τον Παπανώτα, διότι όλα αυτά εις βάρος του, τα έχει κατασκευάσει η Δεξιά, για να χτυπήσει τον ΣΥΡΙΖΑ.

– Δεν καταλάβατε σωστά, μου απάντησε ο δικός μου. Η απόφαση για τον αποκλεισμό από το ψηφοδέλτιο του Παπανώτα, είχε ληφθεί ήδη από το βράδυ της (περασμένης) Τρίτης, ώρα Αμερικής, Τετάρτη πρωί ώρα Ελλάδος.

– Και τι έγινε, και μας την ανακοινώσατε Πέμπτη μεσημέρι; ξαναρώτησα γεμάτος αγωνία.

– Μεσολάβησε το ταξίδι της επιστροφής του προέδρου από την Αμερική στην Ελλάδα, μου απάντησε ο δικός μου, και με… «ξέρανε»!

Info: τα αεροσκάφη που εξυπηρετούν τη γραμμή Νέα Υόρκη – Αθήνα διαθέτουν εκτός από τηλεφωνικές επικοινωνίες, και WiFi να συνομιλείς με όποιον θέλεις, από τα 38.000 πόδια…

Για τη Μεταπολίτευση

Ενα νέο, μεγάλο συνέδριο, στον κύκλο των εκδηλώσεων για τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης, οργανώνεται αμέσως μετά τις γιορτές του Πάσχα. Η πρωτοβουλία ανήκει στον Κύκλο Ιδεών του Ευάγγελου Βενιζέλου, και έχει ως προφανή στόχο την αυτογνωσία του πολιτικού προσωπικού αλλά και της κοινωνίας για τα μεγάλα και θαυμαστά που έλαβαν χώρα σε αυτόν τον μισό αιώνα της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, και ουσιαστικά διαμόρφωσαν τη σύγχρονη Ελλάδα.

Το τριήμερης διάρκειας συνέδριο φέρει τον τίτλο «Η Καμπύλη της Μεταπολίτευσης 1974-2024» και θα πραγματοποιηθεί από 12 έως 14 Μαΐου, στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία. Θα μετάσχει δε σε αυτό, πλην φυσικά του Ευ. Βενιζέλου, ένας μεγάλος αριθμός ομιλητών από τους χώρους της πολιτικής, της οικονομίας, των τεχνών, της δημοσιογραφίας, της νομικής και της πολιτικής επιστήμης. Μέσα από την ευρύτητα της θεματολογίας, η οποία εκτείνεται από την πολιτική ως την οικονομία, τις τέχνες και τον πολιτισμό, θα επιχειρηθεί να δοθεί μία όσο πιο ολοκληρωμένη και αντικειμενική γίνεται αποτίμηση αυτής της τόσο κρίσιμης από κάθε άποψη 50ετίας, ώστε να διατυπωθούν προβλέψεις για το μέλλον της χώρας.

Πραγματικά αξιέπαινη – μία ακόμη του Κύκλου Ιδεών – προσπάθεια…

...από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Εκτοτε κατέχει κι αυτός µια θέση στους νευρώνες του εγκεφάλου µου, µαζί µε την κλιµατική αλλαγή, τη Χαµάς, τον Πούτιν, το Ιράν και λοιπές προβληµατικές καταστάσεις. Πέταξε µια µεγαλειώδη αµπελοφιλοσοφία, απ’ αυτές που συναγωνίζονται την πυκνότητα της αφρικανικής σκόνης στην ατµόσφαιρα του δηµόσιου βίου µας. Είπε λίγο ως πολύ ότι τα θύµατα της ενδοοικογενειακής βίας έχουν µερίδιο της ευθύνης για τη βία που υφίστανται. Ας φρόντιζαν να παν αλλού. Το χωρίο από την πολιτική του διδασκαλία παρερµηνεύθηκε. ∆εν εννοούσε τις γυναίκες που βασανίζονται από τη Χαµάς ή το καθεστώς των µουλάδων. Είπε εδώ είµαστε Ευρώπη και είµαστε ελεύθεροι να µετακοµίσουµε και να αλλάξουµε χώρα, ακόµη και ήπειρο όποτε το επιθυµήσουµε. Πώς αλλάζουν τα παιδιά σχολείο για να γλιτώσουν από τους ευέξαπτους συµµαθητές τους; Ο πρόεδρος του κόµµατος τον απέπεµψε αφού ο εξάδελφος του πρώην προέδρου τον κατήγγειλε για µισογυνισµό. Κι αυτός στενοχωρήθηκε πολύ. ∆εν του δόθηκε η ευκαιρία να προωθήσει το µεταρρυθµιστικό του πρόγραµµα για την Ευρώπη. Ηθελε να τη µετατρέψει από φιλελεύθερη σε προοδευτική.

Το καλύτερο όλων είναι ότι αυτό το επεισόδιο αντιµετωπίζεται ως πολιτικό γεγονός. Το σύµπαν είναι περατό. Η αµπελοφιλοσοφία όµως είναι απέραντη. ∆εν έχει όρια. Μπροστά της ο σοβαρός πολιτικός λόγος είναι ένα θαµπό ιχνογράφηµα που δεν µπορεί να ανταγωνισθεί την πολυχρωµία της. Ο Πλάτων στους Νόµους του αποκάλεσε το φαινόµενο «θεατροκρατία». «Θέατρο» στο λεξιλόγιό του ήταν το κοινό. Κατέγραψε την κυριαρχία του κοινού απέναντι στην ποίηση του δράµατος. ∆ηµοκρατικό δικαίωµα, θα µου πείτε. Οµως µήπως θα πρέπει να αρχίσουµε να αναρωτιόµαστε αν το φαινόµενο αυτό υπονοµεύει τη δηµοκρατία; Η δηµοκρατία χρειάζεται ελίτ. Ετσι γεννήθηκε και έτσι επέζησε. Σήµερα ζει στο σύµπαν της αµπελοφιλοσοφίας. Η υπόθεση Παπανώτα είναι σύµπτωµα της ασθένειας. Το άλλο σύµπτωµα είναι το αντίβαρο. Τα βαριά βιογραφικά µε την πλούσια συλλογή διπλωµάτων. Οµως η πολιτική δεν έχει ανάγκη από πανεπιστηµιακά διπλώµατα. Εχει ανάγκη από πολιτική, από λόγο που µπορεί να εµπνεύσει τις κοινωνίες. Πού θα την βρεις φίλε αναγνώστη; Εχει και ο ψηφοφόρος πολλή δουλειά να κάνει, ίσως περισσότερη απ’ όση οι υποψήφιοι. Οµως «αρκετόν εν τη ηµέρα η κακία αυτής», όπως είπε και ο Ιησούς στην Επί του Ορους οµιλία.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 20/04/24