Δεν ανήκω σε εκείνους που θεωρούν πως ο λαός μας είναι «θρησκοταλιμπάν» παρά διάφορες εξάρσεις του παρελθόντος όπως το συλλαλητήριο για τις ταυτότητες ή έναν εχθροπαθή λόγο λίγων ιερέων. Θεωρώ δε πως η παραπάνω κατηγορία συχνά αποδίδεται από νεοφιλελεύθερους δημοσιολόγους που ακριβώς εκμεταλλεύονται απαράδεκτες απόψεις ιερέων ή πρακτικές τους. Η Εκκλησία δεν έχει καν ένα δόγμα, ακούς άλλα πράγματα ανά ναό. Μετέχει συχνά και ευτυχώς στη στερέωση της κοινωνικής συνοχής με ανθρωπιστικό έργο σε φτωχές γειτονιές. Υπάρχουν και φωτισμένοι ιερείς, στοχαστικοί όπως ο π. Ευάγγελος Γκανάς στον ναό του Αγίου Μελετίου και προφανώς οι αναγνώστες μας έχουν στον νου τους κι άλλους. Πιστεύω επίσης πως ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους θα γονιμοποιήσει και την Εκκλησία και θα δώσει νέο τόνο στην έννοια της συμπερίληψης (η Ορθοδοξία δεν χωρά ρατσισμούς, ομοφοβίες και άλλα δεινά)...

Από "ΤΑ ΝΕΑ", απο τη σελίδα του Δημήτρη Ν. Μανιάτη

"ΤΑ ΝΕΑ", 02/05/24

 
Πάμε Εκκλησία


Eίναι ιδιότυπη η σχέση του Νεοέλληνα με την Εκκλησία και την Ορθοδοξία. Περισσότερο βιωματική παρά μεταφυσική. Επιβεβαιώνεται για άλλη μία φορά στην έρευνα της ΚΑΠΑ Research που ευρήματά της ανέλυσαν και «ΤΑ ΝΕΑ» στο φύλλο της Μ. Τρίτης. Εδώ – παρά τα σκιρτήματα εκκοσμίκευσης, 7 στους 10 τάσσονται υπέρ του διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας ενώ το ποσοστό των πιστών έχει μειωθεί κατά 19% από το 2005 – η πίστη καλά κρατεί. Και είναι ιδιότυπη η σχέση αυτή αφού περισσότερο ως βίωμα και κρίκος μιας συνέχειας εκλαμβάνεται από τους περισσότερους, παρά ως σχέση με οντολογικό πυρήνα.

Κλασικό παράδειγμα είναι οι ημέρες που διανύουμε. Ως περίοδο θρησκευτικής κατάνυξης βλέπει το Πάσχα το 48% ή ως επιστροφής στις ρίζες (31%) πάντα βάσει της ίδιας μέτρησης ενώ ένα σύνολο (25 συν 16 συν 6) έχει άλλους λόγους, μη θρησκευτικούς, που εορτάζει τις ημέρες. Δεν ανήκω σε εκείνους που θεωρούν πως ο λαός μας είναι «θρησκοταλιμπάν» παρά διάφορες εξάρσεις του παρελθόντος όπως το συλλαλητήριο για τις ταυτότητες ή έναν εχθροπαθή λόγο λίγων ιερέων. Θεωρώ δε πως η παραπάνω κατηγορία συχνά αποδίδεται από νεοφιλελεύθερους δημοσιολόγους που ακριβώς εκμεταλλεύονται απαράδεκτες απόψεις ιερέων ή πρακτικές τους. Η Εκκλησία δεν έχει καν ένα δόγμα, ακούς άλλα πράγματα ανά ναό. Μετέχει συχνά και ευτυχώς στη στερέωση της κοινωνικής συνοχής με ανθρωπιστικό έργο σε φτωχές γειτονιές.

Υπάρχουν και φωτισμένοι ιερείς, στοχαστικοί όπως ο π. Ευάγγελος Γκανάς στον ναό του Αγίου Μελετίου και προφανώς οι αναγνώστες μας έχουν στον νου τους κι άλλους. Πιστεύω επίσης πως ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους θα γονιμοποιήσει και την Εκκλησία και θα δώσει νέο τόνο στην έννοια της συμπερίληψης (η Ορθοδοξία δεν χωρά ρατσισμούς, ομοφοβίες και άλλα δεινά). Σήμερα όσο ποτέ, κλυδωνίζονται οι θεσμοί και οι παραδοσιακές σχέσεις των Νεοελλήνων με τα πάντα. Για το κομματικό φαινόμενο τα ξέρετε. Ολο και λιγότεροι Ελληνες ταυτίζονται με τα κόμματα, μετακινούνται πιο εύκολα ή απέχουν σιωπηρά. Ο θεσμός της Δικαιοσύνης επίσης περνά κρίση.

Η απόφαση για το Μάτι, αλλά και άλλες αποφάσεις κατά καιρούς, προσθέτουν καχυποψία στον κόσμο, μαζί με τις καθυστερήσεις της απονομής διακιοσύνης, εισηγήσεις εισαγγελέων όπως στη δίκη της Χρυσής Αυγής, η αδικία για ευάλωτους ή μικροπαραβατικούς. Μαζί με όλα μια νέα φάση διαπερνά και την Εκκλησία, και οι νέες τάσεις που καταγράφονται ίσως είναι προάγγελοι μιας νέας αντίληψης των Νεοελλήνων, όχι ακριβώς νεωτερικής, μα και όχι ακριβώς αναχρονιστικής. Σίγουρα ιδιότυπης.

Οπως προαναφέραμε. Τα νέα μεικτά χαρακτηριστικά μας θα γίνονται όλο και πιο διακριτά στην εποχή της ρευστότητας ή του μπλεξίματος των ιδεολογιών. Να κάτι που τα κόμματα θα πρέπει να διαβάσουν καλά προσεχώς.