Οι στιγμές που είτε η μία είτε η άλλη πλευρά δηλώνουν παρούσες και ενεργές περιγράφονται άλλοτε δίκαια και άλλοτε υπερβολικά ως «επικίνδυνη ριζοσπαστικοποίηση». Στην πραγματικότητα, είναι αποδεικτικά σημάδια πως το «τέλος της Ιστορίας» δεν έφτασε ποτέ. Οι πολίτες που σε λίγα χρόνια νομοτελειακά θα βρίσκονται στις πιο νευραλγικές θέσεις ευθύνης δεν εκπαιδεύτηκαν στις παχιές αγελάδες του αμερικανικού ονείρου. Ζουν διαδοχικές οικονομικές κρίσεις και πολεμικές απειλές, θεσμικές συζητήσεις για το αναπαραγωγικό σύστημα των γυναικών και για τα ίσα δικαιώματα των Αφροαμερικανών σε μια επίσκεψη στο αστυνομικό τμήμα. Διαπιστώνουν την επίδραση των ανισοτήτων στις επαφές τους με τα πρόσωπα που μένουν πίσω, σε περιβάλλοντα που δεν μπορούν να ενσωματώσουν τις τεχνολογικές και πολιτισμικές αλλαγές που γίνονται με τον ίδιο γρήγορο ρυθμό...

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", κύρια πρωτοσέλιδη φωτογραφία, 02/-5/24

                               "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 02/05/24


«Ημέρες Βιετνάμ» στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ

Τερµατίζει καταλήψεις, διαλύει κατασκηνώσεις υπέρ των Παλαιστινίων σε campus των ΗΠΑ και προχωράει σε συλλήψεις


Στο πιο ταραγµένο εικοσιτετράωρο από την έναρξη των φοιτητικών κινητοποιήσεων αλληλεγγύης προς τους Παλαιστινίους, πριν από δύο εβδοµάδες, αστυνοµικές δυνάµεις εισέβαλαν σε σειρά πανεπιστηµιουπόλεων, από την ανατολική µέχρι τη δυτική ακτή της χώρας, για να διαλύσουν καταλήψεις κτιρίων και κατασκηνώσεις ακτιβιστών, προχωρώντας σε εκατοντάδες συλλήψεις.

Τα πιο δραµατικά επεισόδια σηµειώθηκαν στο Πανεπιστήµιο Κολούµπια της Νέας Υόρκης, λίκνο των κινητοποιήσεων που ξεκίνησαν στις 17 Απριλίου. Λίγο µετά το µεσηµέρι της Τρίτης, και ενώ εξέπνεε το τελεσίγραφο της διοίκησης του πανεπιστηµίου για διάλυση της κατασκήνωσης υπό την απειλή της επιβολής πειθαρχικών µέτρων, οµάδα φοιτητών κατέλαβε το ιστορικό Κτίριο Χάµιλτον του ιδρύµατος αφού εισέβαλε σε αυτό σπάζοντας ένα παράθυρο και έστησε οδοφράγµατα για να εµποδίσει την είσοδο αστυνοµικών. Οι ακτιβιστές ανέβασαν πανό που έγραφαν «Ελεύθερη Παλαιστίνη» και «Φοιτητική Ιντιφάντα» (Εξέγερση), ενώ µετονόµασαν τον υπό κατάληψη χώρο σε «Κτίριο Χιντ», προς τιµήν ενός εξάχρονου κοριτσιού από τη Γάζα, θύµα του πολέµου που διεξάγει το Ισραήλ εναντίον της Χαµάς.

Γύρω στις 9 το βράδυ, εκατοντάδες αστυνοµικοί µε πλήρη εξάρτυση εισέβαλαν στην πανεπιστηµιούπολη ύστερα από πρόσκληση των πανεπιστηµιακών αρχών και εντολή του δήµαρχου Νέας Υόρκης Ερικ Ανταµς. Μέσα σε µία ώρα είχαν εκπορθήσει τους καταληψίες από το Κτίριο Χάµιλτον και την κατασκήνωση στον υπαίθριο χώρο, συλλαµβάνοντας τουλάχιστον 230 άτοµα, στα οποία πέρασαν πλαστικές χειροπέδες. Οι ακτιβιστές απαιτούσαν απόσυρση επενδύσεων από εταιρείες που τροφοδοτούν τον ισραηλινό στρατό, µεγαλύτερη διαφάνεια στα οικονοµικά του πανεπιστηµίου και αµνηστία σε όσους συναδέλφους τους έχουν ήδη επιβληθεί πειθαρχικές κυρώσεις, όπως προσωρινή αποβολή.

Η πρόεδρος του ιδρύµατος, Νεµάτ Μινούς Σαφίκ, εξέφρασε τη λύπη της για το γεγονός ότι «οι φοιτητές αποφάσισαν να κλιµακώσουν την κατάσταση, µε κατάληψη, βανδαλισµούς και οδοφράγµατα που δεν µας άφηναν περιθώριο επιλογής». Στη συνέχεια, έστειλε επιστολή στις αστυνοµικές αρχές ζητώντας παρουσία ικανής δύναµης στην πανεπιστηµιούπολη µέχρι τις 17 Μαΐου, ώστε να πραγµατοποιηθεί χωρίς προβλήµατα ασφαλείας η τελετή αποφοίτησης, που προβλέπεται να γίνει δύο ηµέρες νωρίτερα.

Κατά διαβολική σύµπτωση, τα επεισόδια έλαβαν χώρα ακριβώς 56 χρόνια από παρόµοια επέµβαση των δυνάµεων καταστολής στον ίδιο χώρο, για παρεµφερείς λόγους. Στις 30 Απριλίου του θυελλώδους, σε Αµερική και Ευρώπη, 1968, αστυνοµικές δυνάµεις εισέβαλαν στο Κολούµπια για να διαλύσουν κατάληψη φοιτητών, και πάλι στο Κτίριο Χάµιλτον, εναντίον του πολέµου στο Βιετνάµ.

Η σύγκρουση τότε ήταν βίαιη, µε αποτέλεσµα να τραυµατιστούν 132 φοιτητές, 4 πανεπιστηµιακοί και 12 αστυνοµικοί. Εµπνευσµένοι από το προηγούµενο του 1968, οι ακτιβιστές των φετινών κινητοποιήσεων ανακήρυξαν, όπως και οι προκάτοχοί τους της γενιάς του Γούντστοκ, την κατασκήνωσή τους «Απελευθερωµένη Ζώνη».

Αργά το βράδυ της ίδιας µέρας, φιλοπαλαιστίνιοι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο City College, στο Χάρλεµ, όχι µακριά από το Κολούµπια, αλλά αποµακρύνθηκαν και σε αυτή την περίπτωση από αστυνοµικές δυνάµεις, που προχώρησαν σε συλλήψεις. Επεµβάσεις των δυνάµεων καταστολής, σε συνεργασία, κατά περίπτωση, µε την πανεπιστηµιακή αστυνοµία, υπήρξαν επίσης στα πανεπιστήµια της Τουλέιν, στη Νέα Ορλεάνη, της Αριζόνας και του Τέξας, στο Οστιν, όπως και σε κολέγια της Γιούτα, της Βιρτζίνια, της Βόρειας Καρολίνας και της Φλόριντα.

Χθες η ένταση µεταφέρθηκε στο Πανεπιστήµιο της Καλιφόρνιας, στο Λος Αντζελες (UCLA) όπου έλαβαν χώρα άγριες συγκρούσεις µεταξύ ακτιβιστών υπέρ της Παλαιστίνης και υποστηρικτών του Ισραήλ. Οι τελευταίοι, οπλισµένοι µε ρόπαλα, προσπάθησαν να ισοπεδώσουν κατασκήνωση αλληλεγγύης προς τους Παλαιστινίους, αναγκάζοντας τις πανεπιστηµιακές αρχές να ζητήσουν τη συνδροµή της αστυνοµίας για να αποτραπούν τα χειρότερα. Το CNN αναφέρει ότι στις συγκρούσεις του UCLA επιστρατεύτηκαν πλαστικοί σωλήνες, σπρέι πιπεριού και τέιζερ, αν και δεν είχε διευκρινιστεί ποιος χρησιµοποίησε τι.

Η διόγκωση και ριζοσπαστικοποίηση του φοιτητικού κινήµατος υπέρ των Παλαιστινίων έχει προκαλέσει σοβαρή ανησυχία στις γραµµές των ∆ηµοκρατικών για τις δυνητικές πολιτικές επιπτώσεις της αναταραχής στη µάχη των προεδρικών εκλογών.

Στο Κολούµπια, η εισβολή της αστυνοµίας έγινε 56 χρόνια µετά από παρόµοια για τη διάλυση κατάληψης εναντίον του πολέµου στο Βιετνάµ.

Ανησυχία στους ∆ηµοκρατικούς, καθώς οι Ρεπουµπλικανοί εκµεταλλεύονται τις σκηνές βίας για την προσέλκυση ψηφοφόρων.

Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν βρίσκεται µεταξύ σφύρας και άκµονος, καθώς κινδυνεύει από τη µια πλευρά να δυσαρεστήσει την αριστερή πτέρυγα και τους νέους ψηφοφόρους του κόµµατος και από την άλλη να εκτεθεί απέναντι στους πιο συντηρητικούς πολίτες που ανησυχούν για τη διασάλευση της δηµόσιας τάξης.

Ρεπορτάζ του ιστότοπου Axios αναφέρει ότι την Τρίτη πραγµατοποιήθηκε στο Καπιτώλιο σύσκεψη ∆ηµοκρατικών βουλευτών κεκλεισµένων των θυρών για την επισκόπηση της κατάστασης. «Πολλοί είναι έντονα απογοητευµένοι και ανήσυχοι», φέρεται να αναφέρει βουλευτής που συµµετείχε στη σύσκεψη, προσθέτοντας ότι οι Ρεπουµπλικανοί ήδη έχουν αρχίσει να χρησιµοποιούν βίντεο από τις ταραχές για να ερεθίσουν τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά του εκλογικού σώµατος και να µετατοπίσουν την προεκλογική συζήτηση στο πιο ευνοϊκό γι’ αυτούς πεδίο του νόµου και της τάξης.

...από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 02/05/24

ΤΗΣ ΜΥΡΤΟΥΣ ΛΙΑΛΙΟΥΤΗ

To Hamilton Hall, στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, έχει πάρει το όνομά του από τον Αλεξάντερ Χάμιλτον, έναν από τους συντάκτες του αμερικανικού συντάγματος που φοίτησε εκεί, όταν ακόμα το πανεπιστήμιο είχε άλλο όνομα. Κανένας εκτός από τους φοιτητές του ιδρύματος δεν θα ήξερε την ύπαρξη ή την ονομασία της αίθουσας αν σε αυτή δεν είχαν λάβει χώρα ιστορικές καταλήψεις. Τρεις φορές έχει γίνει σημείο αναφοράς στα αμερικανικά ΜΜΕ: μία το 1968, στις διαμαρτυρίες για τον φυλετικό διαχωρισμό και τον πόλεμο στο Βιετνάμ, μία το 1985, σε αυτές για το απαρτχάιντ, και μία αυτές τις μέρες, που οι αμερικανοί φοιτητές διαδηλώνουν για τη Γάζα. «Πρωτοφανείς εικόνες» λένε οι τηλεοράσεις για την έφοδο της αστυνομίας – όταν οι διαμαρτυρίες δεν γίνονται κάθε δεύτερη Δευτέρα για κάθε σημαντικό και ασήμαντο ζήτημα, αυτή την αντιμετώπιση έχουν. Και κυρίως, έχουν αυτή την επίδραση στην κοινή γνώμη, γίνονται αφορμή αναλύσεων στα οικογενειακά τραπέζια, αποτυπώνουν τις διαφορές ανάμεσα στις κοινότητες και τις ηλικιακές ομάδες. Κάνουν δηλαδή ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνουν οι νεότερες γενιές: ξεκινούν μια συζήτηση που έχει ουσία.

Η εκκένωση της κατάληψης στο Κολούμπια, το πρότυπο πανεπιστήμιο από το οποίο έχει αποφοιτήσει μια σειρά ηγετών ανά τον κόσμο, σχολιάστηκε σε ζωντανή μετάδοση ακόμα και από τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος εξήρε τις προσπάθειες των αστυνομικών που επιχείρησαν απέναντι στους φοιτητές. Οχι για το ίδιο το Μεσανατολικό και την επίλυσή του: το πρόβλημα του Τραμπ είναι οι αντιδράσεις, η φοιτητική επιμονή, η ανησυχία. Γιατί γνωρίζει πως αν εκλεγεί σε μερικούς μήνες στη θέση που έχασε από τον Τζο Μπάιντεν το 2020, το ίδιο κύμα των «Αριστερών Παραφρόνων» θα στραφεί εναντίον του.

Σε αυτή τη φάση βρίσκεται η άλλη πλευρά του Ατλαντικού: δύο υπερήλικοι, πρόσωπα με αναφορές άλλων εποχών, ζητούν την ψήφο των Αμερικανών για να παραδώσουν τις ΗΠΑ του 2030 – ο ένας ως θεματοφύλακας της φιλελεύθερης και ενίοτε προοδευτικής συνείδησης που βρίσκεται σε κίνδυνο και ο άλλος ως φορέας όλων όσοι κατάφεραν να πάνε λάθος τα τελευταία πενήντα χρόνια της δυτικής ιστορίας, με στόχο να αποδείξει πως ήταν σωστά. Υποεκπροσώπηση, σβήσιμο των ιδεολογικών διαχωριστικών γραμμών, λαϊκισμός και ψεκασμένα σενάρια στο Internet – τουλάχιστον στις καταλήψεις οι συμμετέχοντες πρέπει να έχουν φυσική παρουσία. Και αυτό σημαίνει δύο πράγματα: Πρώτον, πως ενδιαφέρονται αρκετά. Δεύτερον, πως θα έχουν κυρώσεις, όπως είχαν (και έχουν ακόμη) εκείνοι που πέρασαν τις πόρτες του Καπιτωλίου ντυμένοι καουμπόηδες.

Οι στιγμές που είτε η μία είτε η άλλη πλευρά δηλώνουν παρούσες και ενεργές περιγράφονται άλλοτε δίκαια και άλλοτε υπερβολικά ως «επικίνδυνη ριζοσπαστικοποίηση». Στην πραγματικότητα, είναι αποδεικτικά σημάδια πως το «τέλος της Ιστορίας» δεν έφτασε ποτέ. Οι πολίτες που σε λίγα χρόνια νομοτελειακά θα βρίσκονται στις πιο νευραλγικές θέσεις ευθύνης δεν εκπαιδεύτηκαν στις παχιές αγελάδες του αμερικανικού ονείρου. Ζουν διαδοχικές οικονομικές κρίσεις και πολεμικές απειλές, θεσμικές συζητήσεις για το αναπαραγωγικό σύστημα των γυναικών και για τα ίσα δικαιώματα των Αφροαμερικανών σε μια επίσκεψη στο αστυνομικό τμήμα. Διαπιστώνουν την επίδραση των ανισοτήτων στις επαφές τους με τα πρόσωπα που μένουν πίσω, σε περιβάλλοντα που δεν μπορούν να ενσωματώσουν τις τεχνολογικές και πολιτισμικές αλλαγές που γίνονται με τον ίδιο γρήγορο ρυθμό.

Τότε μόνο γίνεται κατάληψη στο Κολούμπια: κάθε φορά που ο αέρας φέρνει αλλαγές.