Και φθάνουμε έτσι στο Άρθρο 20, όπου, στην παράγραφο 9, τα πράγματα ξεκαθαρίζονται πλήρως: «Οι διατάξεις της παρούσας Συμφωνίας θα παραμείνουν σε ισχύ για αόριστο χρονικό διάστημα και είναι αμετάκλητες. Δεν επιτρέπεται καμία τροποποίηση της παρούσας Συμφωνίας που περιέχεται στο Άρθρο 1(3) και στο Άρθρο 1(4)». Όταν, λοιπόν, ο κ. Κασσελάκης (ανιστόρητος και για τα παλιά και για τα καινούργια) καλεί τον Μητσοτάκη να ξαναβάλει τις περικεφαλαίες και να ακυρώσει την Συμφωνία, παριστάνει ότι αγνοεί πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Όχι επειδή έτσι ήθελαν οι κύριοι Τσίπρας και Ζάεφ, αλλά επειδή η Ελλάδα είναι μια σοβαρή κοινοβουλευτική δυτική Δημοκρατία, όπου το Κράτος έχει συνέχεια. Και κυρίως επειδή η Ελλάδα δεν αμφισβητεί, ούτε έχει την πολυτέλεια να αμφισβητήσει Διεθνείς Συνθήκες. Διότι στις Διεθνείς Συνθήκες στηρίζει την ύπαρξή της… Αυτά, διότι έχουμε μπροστά μας και ευρωεκλογές και καλό είναι να θυμόμαστε ποιος ήταν – και ποιος παραμένει – ο ΣΥΡΙΖΑ!...

 

Συμφωνία δύο ανδρών και

όχι Συμφωνία των Πρεσπών!

Η ευκολία με την οποία αμφισβητήθηκε με τον πλέον επίσημο τρόπο η συνταγματική ονομασία (Βόρεια Μακεδονία) της γειτονικής χώρας, δεν αποδεικνύει μόνο την ορθότητα της (αρνητικής) στάσης της Νέας Δημοκρατίας έναντι της Συμφωνίας των Πρεσπών. Το κυριότερο είναι ότι αποδεικνύει πως δεν επρόκειτο για Συμφωνία μεταξύ δύο χωρών, αλλά για Συμφωνία μεταξύ δύο ανδρών που έτυχε να βρεθούν συγχρόνως στην εξουσία: Των κυρίων Τσίπρα και Ζάεφ.

Οι δυο τους - εξασφαλίζοντας (με διάφορους τυχοδιωκτικούς τρόπους και με ευκαιριακές συμμαχίες) την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στις χώρες τους - προχώρησαν στην υπογραφή και ψήφιση μιας προβληματικής συμφωνίας χωρίς την λαϊκή συναίνεση και στις δύο πλευρές και χωρίς να λάβουν υπ’ όψη βασικούς κινδύνους. Ανάμεσά, τους η αντίδραση κάποιας τρίτης χώρας - όπως συνέβη με την Βουλγαρία που θεωρεί την γλώσσα της γείτονος βουλγαρική, αρνείται τον προσδιορισμό της ως «μακεδονική», ζητά αναγνώριση της ύπαρξης βουλγαρικής μειονότητας και βάζει βέτο στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Το σημαντικότερο είναι πως ο κ. Τσίπρας δεν έλαβε υπ’ όψη ότι οι δύο χώρες δεν βρίσκονταν στο ίδιο επίπεδο όσον αφορά στη συνείδηση ότι το Κράτος έχει συνέχεια.

Έτσι, η μεν Νέα Δημοκρατία καταψήφισε την Συμφωνία - με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δηλώνει ωστόσο πως αν ψηφιστεί δεν αλλάζει - το δε VMRO δήλωσε αμέσως ότι μόλις ερχόταν στην εξουσία θα την καταργούσε!

Επιπλέον, στην γειτονική χώρα τις δύο παρατάξεις χωρίζει άβυσσος και αβυσσαλέο μίσος. Κάθε φορά που το ένα κόμμα βρίσκεται στην εξουσία στέλνει στην φυλακή την ηγεσία του άλλου. Συνέβη με τον Γκρούεφσκι, συμβαίνει και με τις δικαστικές διώξεις κατά του Ζάεφ. Ούτε αυτό το έλαβε υπ’ όψη η Ελλάδα υπό τον κ. Τσίπρα.

Παρ’ όλα αυτά, Τσίπρας και Ζάεφ υπέγραψαν μια διεθνή συμφωνία, η οποία – βάσει της Σύμβασης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών μεταξύ Κρατών και Διεθνών Οργανισμών ή μεταξύ Διεθνών Οργανισμών, που υπογράφηκε στην αυστριακή πρωτεύουσα στις 21 Μαρτίου 1986 – ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ.

Για να αλλάξει, πρέπει να αποδειχθεί ότι υπήρξε χρηματισμός αυτών που υπέγραψαν ή ψήφισαν ή εκβιασμός ή απειλή δια των οποίων εξασφαλίστηκε η ψήφος τους.

Δηλαδή, πιασ’ τ’ αβγό και κούρευτο!


Κεντρική Πλατεία Σκοπίων. Η Ολυμπιάδα σε όλες τις φάσεις της εγκυμοσύνης της μέχρι την γέννηση του Μεγαλέξανδρου

Η μία παράγραφος αναιρεί την άλλη!

Σα να μην έφθαναν όλα αυτά, η ίδια η Συμφωνία δεν… συμφωνεί με τον εαυτό της. Κάθε παράγραφος αναιρεί και υπονομεύει την προηγούμενη.

Στο άρθρο 1 ξεκαθαρίζεται ότι «η παρούσα Συμφωνία είναι τελική», ότι το επίσημο συνταγματικό όνομα (το οποίο θα χρησιμοποιείται erga omnes, δηλαδή έναντι όλων) του Δεύτερου Μέρους θα είναι «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» και το σύντομο όνομα «Βόρεια Μακεδονία», ότι η ιθαγένεια που θα αναγράφεται σε όλα τα ταξιδιωτικά έγγραφα θα είναι «Μακεδονική/πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας» και ότι η επίσημη γλώσσα τους θα είναι η «μακεδονική».

Αλλά αυτό το «έναντι όλων» καταργήθηκε με το καλημέρα από την Πρόεδρο και τον υποψήφιο πρωθυπουργό αυτής της χώρας, ο οποίος μάλιστα δήλωσε ότι άλλο τι θα γράφεται στα θεσμικά όργανα του Κράτους και άλλο τι θα λένε ο ίδιος και η Πρόεδρος στις δημόσιες εμφανίσεις τους και στις δηλώσεις τους προς τον Τύπο! Προφανώς δεν θεωρούν τους εαυτούς τους «κρατικούς θεσμούς»!

Ο καθένας ό,τι πιστεύει!

Άλλο παράδειγμα: Κατά την Συμφωνία, «οι όροι "Μακεδονία" και "Μακεδόνας" έχουν την έννοια που αποδίδεται στο Άρθρο 7 της παρούσας Συμφωνίας». Και τι λέει το περίφημο άρθρο 7;

Λέει ότι «τα Μέρη αναγνωρίζουν ότι η εκατέρωθεν αντίληψή τους ως προς τους όρους "Μακεδονία" και "Μακεδόνας" αναφέρεται σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και πολιτιστική κληρονομιά. Αναφορικά με το Πρώτο Μέρος, με αυτούς τους όρους νοούνται όχι μόνο η περιοχή και ο πληθυσμός της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους, αλλά και τα χαρακτηριστικά τους, καθώς και ο Ελληνικός πολιτισμός, η ιστορία, η κουλτούρα και η κληρονομιά αυτής της περιοχής από την αρχαιότητα έως σήμερα. Αναφορικά με το Δεύτερο Μέρος, με αυτούς τους όρους νοούνται η επικράτεια, η γλώσσα, ο πληθυσμός και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά».

Δηλαδή, όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας για τον εαυτό του και όχι με βάση την ιστορική αλήθεια! Απλά αναφέρεται ότι «το Δεύτερο Μέρος σημειώνει ότι η επίσημη γλώσσα του, η Μακεδονική γλώσσα, ανήκει στην ομάδα των Νότιων Σλαβικών γλωσσών. Τα Μέρη σημειώνουν ότι η επίσημη γλώσσα και τα άλλα χαρακτηριστικά του Δεύτερου Μέρους δεν έχουν σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους».

Απλά σημειώνουν! Μετά, κάνει, λέει και πιστεύει ο καθένας ό,τι θέλει!


Κεντρική Πλατεία Σκοπίων. Το τεράστιο άγαλμα του Μεγαλέξανδρου με μουτζουρωμένη την επιγραφή

Πώς καταργήθηκε το «erga omnes»

Άλλωστε αυτό το «έναντι όλων» καταργείται ήδη από το πρώτο άρθρο, όπου αναφέρεται σαφώς ότι τον επιθετικό προσδιορισμό στο όνομά τους πρέπει να αλλάξουν μόνο τα κρατικά όργανα και οι δημόσιες οντότητες, που χρηματοδοτούνται από το Κράτος. Όλοι οι άλλοι (ιδιωτικές επιχειρήσεις ή σύλλογοι που δεν χρηματοδοτούνται από το Κράτος), μπορούν να χρησιμοποιούν τον επιθετικό προσδιορισμό «μακεδονικός»!

Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να δηλώνει ότι δεν χρηματοδοτείται από το Κράτος και να διατηρεί τον επιθετικό προσδιορισμό «μακεδονικός». Τι θα κάνουμε κάθε φορά; Έλεγχο στα βιβλία τους;

Έτσι, τα προϊόντα τους είναι «μακεδονικά», οι εταιρίες τους είναι «μακεδονικές», η εθνική τους ομάδα είναι «Ματσεντόνια» - και έτσι αγωνίζεται εντός και εκτός συνόρων. Και όπου δεν γινόταν διαφορετικά, κατέφυγαν σε τεχνάσματα. Όπως συνέβη με το ΜΙΑ, το κρατικό πρώην Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, που μεταμορφώθηκε σε… Μιντιακό Πρακτορείο Ειδήσεων! Αλλά καθώς δεν χρησιμοποιείται ολόκληρος ο τίτλος αλλά μόνο το αρκτικόλεξό του, το όνομα του Πρακτορείου παραμένει ίδιο: ΜΙΑ! Αρχικά, είχε

αποφασιστεί να μετονομαστεί σε ΝΙΑ (δηλαδή εθνικό – national – αντί για «μακεδονικό»), αλλά στο υπουργικό συμβούλιο (του Ζάεφ) αποφασίστηκε να παραμείνει το Μ δια του… Μιντιακού!

Πώς καταργήθηκε η απαγόρευση του αλυτρωτισμού

Σα να μην έφθαναν όλα αυτά, ο εθνικός ύμνος παραμένει υπό τον τίτλο «Σήμερα πάνω από την Μακεδονία», (ύμνος σε όλους του κομιτατζήδες ονομαστικώς) διότι αποτελεί εθνικό σύμβολο. Με την διαφορά ότι οι στίχοι του εθνικού ύμνου είναι απολύτως αλυτρωτικοί. Την ώρα που η Συμφωνία τόσο το Προοίμιο, όσο και τα άρθρα 4, 6 και 8 δεν επιτρέπουν οιαδήποτε έκφραση αλυτρωτισμού.

Άλλωστε, παρέμεινε ως είχε (με ελάχιστη τροποποίηση) το Προοίμιο του Συντάγματος που αποτελεί την επιτομή του αλυτρωτισμού, ως προς την αναφορά στην Διακήρυξη της ASNOM. Ως γνωστόν, η ASNOM είχε ως βασικό στόχο μια ενωμένη γεωγραφικά Μακεδονία και βασικό αξίωμά της ήταν πως τα εκτός χώρας τμήματα της Μακεδονίας τελούν υπό κατοχή!

Επομένως, η συγκεκριμένη αναφορά στο Προοίμιο του Συντάγματος έπρεπε να απαλειφθεί πλήρως διότι αποτελεί την μήτρα του «μακεδονισμού»!

Επίσης για ιστορικούς λόγους διατηρήθηκε ως είχε και το άρθρο 36, άλλη μια επιτομή του αλυτρωτισμού, που αναφέρει:

«Η Δημοκρατία εγγυάται συγκεκριμένα δικαιώματα κοινωνικής ασφάλισης σε βετεράνους του αντιφασιστικού πολέμου και σε όλους τους ‘’Μακεδονικούς’’ εθνικοαπελευθερωτικούς πολέμους, στους ανάπηρους πολέμου, σε εκδιωγμένους και φυλακισμένους για τις ιδέες της ξεχωριστής ταυτότητας του ‘’Μακεδονικού λαού’’ και της ‘’Μακεδονικής'' πολιτειακής υπόστασης όσο και στα μέλη των οικογενειών τους χωρίς μέσα υλικής και κοινωνικής διαβίωσης. Τα συγκεκριμένα δικαιώματα ρυθμίζονται από το νόμο», αναφέρει το επίμαχο άρθρο, όπου θα διατηρηθεί ο όρος «Μακεδονία».

Μπορεί ο κ. Τσίπρας να μας εξηγήσει ποιοι είναι οι φυλακισμένοι και οι «εκδιωγμένοι» για «τις ιδέες της ξεχωριστής ταυτότητας του ‘’Μακεδονικού λαού’’ και της ‘’Μακεδονικής'' πολιτειακής υπόστασης»;

Παρέμειναν ως είχαν και το «Μακεδονικό Εθνικό Θέατρο», η «Μακεδονική Ακαδημία Επιστημών» και το «Ινστιτούτο Μακεδονικής Λογοτεχνίας» για λόγους… πολιτιστικούς και ιστορικούς και… «δεδομένης της ειδικής τους φύσης»! Για πολιτιστικούς λόγους παρέμειναν και οι «Ημέρες Μακεδονικής Μουσικής»…

Τα παραμύθια περί Επιτροπών

Και επειδή λέγονται διάφορα περί επιτροπών που δεν συστάθηκαν ή δεν λειτούργησαν, όσον αφορά στις αλλαγές στις εμπορικές ονομασίες, εμπορικά σήματα και επωνυμίες, αυτές, βάσει της Συμφωνίας, αφέθηκαν στις ίδιες τις επιχειρηματικές κοινότητες. Οι οποίες, όπως η Συμφωνία αναφέρει, πρέπει «να θεσμοθετήσουν έναν ειλικρινή, δομημένο και με καλή πίστη διάλογο, στο πλαίσιο του οποίου θα επιδιώξουν και θα βρουν αμοιβαίως αποδεκτές λύσεις στα θέματα που πηγάζουν από τις εμπορικές ονομασίες». Και απλά τα Μέρη συμφωνούν να υποστηρίξουν και να ενθαρρύνουν τις επιχειρηματικές τους κοινότητες!

Δηλαδή Τσίπρας και Ζάεφ υπέγραψαν μια διεθνή συμφωνία βάσει της οποίας αυτά τα θέματα θα ρυθμιστούν από… ιδιώτες!


Κεντρική Πλατεία Σκοπίων. Εκεί και οι κομιτατζήδες

Τα «τεχνουργήματα της Πλατείας» και τα σχολικά βιβλία

Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα σαφούς υπονόμευσης της Συμφωνίας αποτελεί το Άρθρο 8.

Σύμφωνα με την παράγραφο 3 προβλέπεται ότι «αρχαιολογικά τεχνουργήματα δεν εντάσσονται» στο πεδίο της πρόνοιάς της, σύμφωνα με την οποία η γειτονική χώρα «δεν θα χρησιμοποιήσει ξανά καθ' οιονδήποτε τρόπο και σε όλες τις μορφές του το σύμβολο που πριν απεικονιζόταν στην προηγούμενη εθνική σημαία του. Εντός έξι μηνών από τη θέση σε ισχύ της παρούσης Συμφωνίας, το Δεύτερο Μέρος θα προβεί στην αφαίρεση του συμβόλου που απεικονιζόταν στην προηγούμενη εθνική σημαία του από όλους τους δημόσιους χώρους και δημόσιες χρήσεις στην επικράτειά του».

Προσέξτε τώρα. Σύμφωνα με την παράγραφο 5 του ίδιου άρθρου, «τα Μέρη θα συγκροτήσουν μία Κοινή Διεπιστημονική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων σε ιστορικά, αρχαιολογικά και εκπαιδευτικά θέματα, για να εξετάσει την αντικειμενική, επιστημονική ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων βασισμένη σε αυθεντικές, στοιχειοθετημένες και επιστημονικά στέρεες ιστορικές πηγές και αρχαιολογικά ευρήματα. Η Επιτροπή θα εξετάσει και, εφόσον θεωρήσει κατάλληλο, θα αναθεωρήσει οιαδήποτε σχολικά εγχειρίδια και βοηθητικό σχολικό υλικό όπως χάρτες, ιστορικούς άτλαντες, οδηγούς διδασκαλίας που χρησιμοποιούνται σε έκαστο από τα Μέρη, σύμφωνα με τις αρχές και τους σκοπούς της ΟΥΝΕΣΚΟ και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Για τον σκοπό αυτό, η Επιτροπή θα θέσει συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα ώστε να διασφαλισθεί ότι σε έκαστο από τα Μέρη κανένα σχολικό εγχειρίδιο ή βοηθητικό σχολικό υλικό σε χρήση τη χρονιά μετά την υπογραφή της παρούσης Συμφωνίας δεν περιέχει αλυτρωτικές/αναθεωρητικές αναφορές. Η Επιτροπή επίσης θα εξετάσει οιεσδήποτε νέες εκδόσεις σχολικών εγχειριδίων και βοηθητικού σχολικού υλικού όπως προβλέπεται σε αυτό το Άρθρο».

Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι δεν άσκησε πίεση ώστε να διασφαλίσει ότι η Βόρεια Μακεδονία θα υλοποιούσε τις υποχρεώσεις της για τα σχολικά βιβλία.

Δηλαδή η Συμφωνία προβλέπει ότι δεν θα αποσυρθούν τα «αρχαιολογικά τεχνουργήματα» - τι θα πει αυτό δεν καταλαβαίνουμε – από την κεντρική πλατεία των Σκοπίων, αλλά παρ’ όλα αυτά θα είναι δυνατόν να υπάρξει αντικειμενική ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων και να αλλάξουν τα σχολικά βιβλία!

Πρόκειται για τον απόλυτο παραλογισμό! Ακόμη και αν υπήρχε περίπτωση να υπάρξουν αλλαγές όσον αφορά στην επιστημονική ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων και στα σχολικά βιβλία, οι πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας θα συνεχίσουν να κάνουν την βόλτα τους ανάμεσα στα «τεχνουργήματα» που θα υποδηλώνουν τα ακριβώς αντίθετα!

Τι θα πιστέψουν; Την «επιστημονική ερμηνεία» και όσα θα γράφουν (αν ποτέ οι γείτονες δέχονταν κάποιες αλλαγές) τα σχολικά βιβλία ή όσα ψευδεπίγραφα θα τους λένε τα «τεχνουργήματα». Δηλαδή τι θα πιστεύουν; Τα βιβλία ή την Πλατεία; Επομένως, όχι μόνο η πλαστογράφηση της Ιστορίας θα συνεχίζεται, αλλά και οι άνθρωποι θα ζουν καθημερινά την απόλυτη σύγχυση.


Ο Φίλιππος με μουτζουρωμένη την επιγραφή

Τα μουτζουρωμένα αγάλματα

Στην πλατεία των Σκοπίων, όπου καθημερινά περνά πολλές ώρες η νεολαία της χώρας και νεαρά ζευγάρια με τα μωρά τους στα καρότσια, υπάρχουν τα αγάλματα του Μεγαλέξανδρου, του Φίλιππου, της Ολυμπιάδας σε όλες τις φάσεις της εγκυμοσύνης της μέχρι να γεννήσει τον Μεγαλέξανδρο, του Ιουστινιανού, του Κύριλλου και του Μεθόδιου, αλλά και του κομιτατζή Σαντάρσκι, που μαζί με τους Γκότσε Ντέλτσεφ, Ντάμε Γκρούεφ, Πίτου Γκούλι, υπήρξαν μέλη της διαβόητης ΕΜΕΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση). Μιας μυστικής βουλγαρικής αυτονομιστικής οργάνωσης, της οποίας το κεντρικό σύνθημα ήταν «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες» και η οποία διέπραξε εγκλήματα στην περιοχή της Μακεδονίας κατά τον Μακεδονικό Αγώνα.

Υποτίθεται ότι κάτω από αυτά τα αγάλματα του όψιμου εξαρχαϊσμού, υπάρχει η επιγραφή ότι ανήκουν στην ελληνική πολιτιστική κληρονομιά.

Αλλά όποιος επισκέπτεται τα Σκόπια, βλέπει ότι παντού αυτές οι επιγραφές είναι μουτζουρωμένες!

Η υποκρισία Τσίπρα - Ζάεφ

Και δεν μουτζουρώθηκαν τώρα. Ήταν μουτζουρωμένες πριν κερδίσει το VMRO. Επί των Σοσιαλιστών του Ζάεφ! Και ουδείς φρόντιζε να καθαρίζει τις μουτζούρες. Άλλωστε, στις συζητήσεις τους με ξένους επισήμους και οι υπουργοί του Ζάεφ χρησιμοποιούσαν τον όρο Μακεδονία. Προφανώς και αυτοί θεωρούσαν ότι είχαν δικαίωμα… αυτοπροσδιορισμού!

Φυσικά, ο κ. Ζάεφ δεν έκανε τίποτε! Και είναι πολύ υποκριτικό το τηλεφώνημα που στις 13 Μαΐου αντάλλαξαν Τσίπρας και Ζάεφ, κατά το οποίο, όπως μάθαμε, «συμφώνησαν το επόμενο διάστημα να αναλάβουν από κοινού πρωτοβουλίες για τη στήριξη και την εφαρμογή της Συμφωνίας, την προώθηση των σχέσεων των λαών της Ελλάδας και της Βόρειας Μακεδονίας και την ειρήνη και σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή».

Μα αν τους ένοιαζε τόσο πολύ η πιστή εφαρμογή της Συμφωνίας, τότε γιατί δεν μιλούσαν νωρίτερα; Γιατί ο κ. Ζάεφ δεν έδινε εντολή, όσο το κόμμα του βρισκόταν στην εξουσία, να σβήνονται οι μουτζούρες; Επισήμως λένε ότι δεν μπορούν κάθε πρωί να σβήνουν τις μουτζούρες, ούτε να έχουν συνεχώς αστυνομικούς να… φυλάνε τα «τεχνουργήματα».

Αυτό, όμως, σημαίνει ότι υπέγραψαν μια Συμφωνία που δεν μπορούσε να τηρηθεί!

Τώρα, μαθαίνουμε ότι στις 17 και 18 Ιουνίου, στην Αθήνα, το «Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα» και το «Ίδρυμα Ζόραν Ζάεφ» θα συνδιοργανώσουν Διεθνή Διάσκεψη για την «Ειρήνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη» για να… γιορτάσουν τα έξι χρόνια (16/6/2018) από την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών και θα βραβεύσουν τον Μάθιου Νίμιτς «για την πολύχρονη προσφορά του στην ειρήνη»!

Δηλαδή, μας κοροϊδεύουν κανονικά!

Η επιτροπή με τη Βουλγαρία

Ενημερώνω δε τον ΣΥΡΙΖΑ πως τέτοια επιτροπή δημιουργήθηκε με επιστήμονες από την Βουλγαρία και την Βόρεια Μακεδονία και – αφού επί δύο χρόνια τσακώνονταν για το σε ποιον ανήκουν ο Σαμουήλ και ο διαβόητος κομιτατζής Γκότσο Ντέλτσεφ – τελικά μπούχτισαν και τα παράτησαν!

Άλλο παράδειγμα: Στο δεύτερο άρθρο αναφέρεται ότι το Πρώτο Μέρος (δηλαδή η Ελλάδα) συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην υποψηφιότητα ή την ένταξη του Δεύτερου Μέρους, υπό το όνομα και τις ορολογίες του Άρθρου 1 (3) της παρούσας Συμφωνίας, σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς Οργανισμούς και θεσμούς, όπου το Πρώτο Μέρος (σ.σ. η Ελλάδα) είναι μέλος, «υπό το ίδιο όνομα και ορολογίες». Συμπεριλαμβανομένων και της ένταξης στο ΝΑΤΟ (συνέβη αμέσως) και στην ΕΕ.

Προσοχή! Δεν αναφέρεται ότι προϋπόθεση είναι η γενική τήρηση όλων των προνοιών της Συμφωνίας, αλλά μόνο η αναφορά στην ταμπέλα!

Επόμενο παράδειγμα: Το άρθρο 5 ξεκαθαρίζει τα θέματα του αυτοπροσδιορισμού, καθώς γίνεται αναφορά στις θεμελιώδεις ελευθερίες, στα ανθρώπινα δικαιώματα και διάφορες συμβάσεις περί προστασίας ατομικών δικαιωμάτων. Σ’ αυτό το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού αναφέρθηκαν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παραβλέποντας βέβαια ότι η ίδια, ως αρχηγός του Κράτους και δηλώνοντας ότι θα σεβαστεί όλους τους πολίτες της χώρας της, δεν έχει δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού. Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού είναι ατομικό, αλλά δεν αφορά τέτοιους κρατικούς θεσμούς.

Στο «θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμά του» άλλωστε αναφέρθηκε και ο Μίτσκοσκι.

Δηλαδή έφτιαξαν μια Συμφωνία βάσει της οποίας έπρεπε να αλλάξει το όνομα της χώρας, αλλά σε άλλη παράγραφο γίνεται αναφορά σε θεμελιώδη δικαιώματα που τάχα μπορούν όλοι να επικαλούνται για να χρησιμοποιούν όποια ονομασία θέλουν.


Κεντρική Πλατεία Σκοπίων. Το άγαλμα του Κύριλλου και του Μεθόδιου

Τα μέτρα που προβλέπονται

Πολύ περισσότερο που στο άρθρο 6 ξεκαθαρίζεται ότι «κάθε Μέρος θα λάβει αμέσως αποτελεσματικά μέτρα προκειμένου να απαγορεύσει εχθρικές δραστηριότητες, ενέργειες ή προπαγάνδα από κρατικές υπηρεσίες ή υπηρεσίες αμέσως ή εμμέσως ελεγχόμενες από το κράτος και για την πρόληψη δραστηριοτήτων που πιθανόν να υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό εναντίον του άλλου Μέρους».

Εδώ αναφέρεται ότι «εάν συμβούν τέτοιου είδους δραστηριότητες, τα Μέρη θα λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα»! Ποια μέτρα;

Σύμφωνα με το κεφάλαιο «Επίλυση διαφορών», στο Άρθρο 19, προβλέπονται τα ακόλουθα:

1. Τα Μέρη θα επιλύουν κάθε διαφορά αποκλειστικά με ειρηνικά μέσα σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

2. Σε περίπτωση που το ένα Μέρος θεωρεί ότι το άλλο Μέρος δεν δρα σύμφωνα με τις προβλέψεις της παρούσας Συμφωνίας, το Μέρος αυτό θα γνωστοποιήσει κατ' αρχάς στο άλλο Μέρος τις ανησυχίες του και θα αναζητήσει μία λύση μέσω διαπραγμάτευσης. Εάν τα Μέρη δεν μπορέσουν να επιλύσουν το ζήτημα διμερώς, μπορεί να συμφωνήσουν να ζητήσουν από το Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών να κάνει χρήση των καλών υπηρεσιών του για την επίλυση του ζητήματος.

3. Οποιαδήποτε διαφορά προκύψει μεταξύ των Μερών σχετικά με την ερμηνεία ή εφαρμογή της παρούσας Συμφωνίας και δεν έχει επιλυθεί σύμφωνα με τις διαδικασίες που αναφέρονται στο Άρθρο 19(2), μπορεί να υποβληθεί στο Διεθνές Δικαστήριο. Τα Μέρη πρέπει πρώτα να προσπαθήσουν να συμφωνήσουν σε κοινή υποβολή στο εν λόγω

4. Δικαστήριο κάθε τέτοιας διαφοράς. Ωστόσο, εάν δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία μετά την παρέλευση εξαμήνου ή μεγαλύτερου χρονικού διαστήματος όπως τα Μέρη αμοιβαία θα συμφωνήσουν, τότε κάθε τέτοιου είδους διαφορά δύναται να υποβληθεί από οποιοδήποτε από τα Μέρη μονομερώς.

Δηλαδή, αν ένα Μέρος παραβιάσει την Συμφωνία, όλα εξαρτώνται από κάποιες «καλές υπηρεσίες» (τις είδαμε στην περίπτωση της Κύπρου επί μισό αιώνα) και στο βάθος του δρόμου υπάρχει η εξαιρετικά χρονοβόρα διαδικασία του Διεθνούς Δικαστηρίου. Μέχρι να φθάσουμε στο τέλος αυτής της περιπέτειας, θα κάνει ο καθένας του κεφαλιού του!

Όσον αφορά στις πινακίδες των αυτοκινήτων, η Συμφωνία προβλέπει ότι θα είναι ΝΜ και ΝΜΚ. Αλλά για όλους τους άλλους σκοπούς, κωδικοί χώρας παραμένουν οι ΜΚ και MKD, όπως επισήμως αποδόθηκαν από τον Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης (ΛΟΤ). Δηλαδή οι κωδικοί αλλάζουν μόνο για τα αυτοκίνητα!

Ο εναέριος χώρος και οι «μπάστακες»

Όσο για τα θέματα του εναέριου χώρου της Βόρειας Μακεδονίας, η Ελλάδα είχε αναλάβει την επιτήρησή του μέχρι την είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ. Έκτοτε η ευθύνη πήγε στην Ελλάδα και την Ιταλία.

Εδώ πρέπει να θυμίσω πως το 2021 η Βόρεια Μακεδονία υπέγραψε αμυντική συμφωνία με την Τουρκία – και επομένως πάνε περίπατο και τα συριζαϊκά επιχειρήματα σύμφωνα με τα οποία η Συμφωνία αποτρέπει την τουρκική παρουσία στην περιοχή – η οποία (επί Ζάεφ) έγινε εντονότερη σε όλες τις πτυχές της κοινωνικοοικονομικής ζωής.

Και να σκεφθεί κανείς ότι την 1η Ιουλίου 2019, λίγο πριν από τις εκλογές, ο κ. Τσίπρας έλεγε: «Φανταστείτε λοιπόν, σε τι μεγάλους μπελάδες θα βρισκόταν η χώρα μας εάν την ίδια στιγμή που τα τουρκικά F16 κάνουν παραβιάσεις στο Αιγαίο και μας απειλούν με παραβίαση του διεθνούς δικαίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου, είχαμε στα βόρεια σύνορά μας ως μπάστακες εκεί τον τουρκικό στρατό».

Το ίδιο βιολί και στις 22 Φεβρουαρίου 2020, όταν σε κεντρική πολιτική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας έλεγε:

«Η Τουρκία ποτέ δεν μας συγχώρησε γιατί εμείς δεν είμαστε γιαλατζί πατριώτες και εθνικιστές αλλά εμείς παλέψαμε για την βελτίωση της θέσης της χώρας... Οι γείτονές μας της Ανατολής δεν μας συγχώρησαν για την Συμφωνία των Πρεσπών με την οποία ακυρώθηκαν οι σχεδιασμοί τους δεκαετιών για την περιοχή».

Δεν τον συγχώρησαν! Στενοχωρήθηκαν! Και από την πολλή τους στενοχώρια, έκαναν μια αμυντική συμφωνία με τους βόρειους γείτονες!

Άλλωστε, στις 17 Ιανουαρίου 2019, δηλαδή όταν ο κ. Τσίπρας βρισκόταν ακόμη στην εξουσία και πανηγύριζε για την Συμφωνία των Πρεσπών που τάχα θα απέκοπτε τον ομφάλιο λώρο που ένωνε Άγκυρα και Σκόπια, οι υπουργοί Εξωτερικών Τουρκίας και Σκοπίων είχαν συναντηθεί στην Άγκυρα. Ο Τσαβούσογλου είχε δηλώσει πως η Τουρκία διατηρεί «με τη "Μακεδονία" μια φιλία που έχει ρίζες αιώνες πίσω, και ισχυρούς δεσμούς».

Όπως είπε, «θέλω να τονίσω ότι ειδικά και οι πολιτικές μας σχέσεις είναι άριστες. Είμαστε μια χώρα που εξαρχής αναγνώρισε τη "Μακεδονία" με τη συνταγματική της ονομασία. Υπάρχει υποσημείωση στα έγγραφα του ΝΑΤΟ. Εκεί αναφέρεται ότι "Η Τουρκία αναγνωρίζει τη 'Μακεδονία' με τη Συνταγματική της ονομασία"».

Επέμεινε δηλαδή, παρά την Συμφωνία των Πρεσπών, να αποκαλεί τη χώρα «Μακεδονία» σκέτη.

Η Συμφωνία είναι αμετάκλητη!

Τέλος, υπάρχει και το Άρθρο 13, σύμφωνα με το οποίο: «Λαμβάνοντας υπ' όψιν το γεγονός ότι το δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος είναι περίκλειστο κράτος, τα Συμβαλλόμενα Μέρη θα καθοδηγούνται από τις σχετικές προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας που θα έχουν και πρακτική εφαρμογή αλλά θα εφαρμόζονται και όταν θα συνομολογούνται συμφωνίες που αναφέρονται στο Άρθρο 18 της παρούσας Συμφωνίας».

Και φθάνουμε έτσι στο Άρθρο 20, όπου, στην παράγραφο 9, τα πράγματα ξεκαθαρίζονται πλήρως:

«Οι διατάξεις της παρούσας Συμφωνίας θα παραμείνουν σε ισχύ για αόριστο χρονικό διάστημα και είναι αμετάκλητες. Δεν επιτρέπεται καμία τροποποίηση της παρούσας Συμφωνίας που περιέχεται στο Άρθρο 1(3) και στο Άρθρο 1(4)».

Όταν, λοιπόν, ο κ. Κασσελάκης (ανιστόρητος και για τα παλιά και για τα καινούργια) καλεί τον Μητσοτάκη να ξαναβάλει τις περικεφαλαίες και να ακυρώσει την Συμφωνία, παριστάνει ότι αγνοεί πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί.

Όχι επειδή έτσι ήθελαν οι κύριοι Τσίπρας και Ζάεφ, αλλά επειδή η Ελλάδα είναι μια σοβαρή κοινοβουλευτική δυτική Δημοκρατία, όπου το Κράτος έχει συνέχεια.

Και κυρίως επειδή η Ελλάδα δεν αμφισβητεί, ούτε έχει την πολυτέλεια να αμφισβητήσει Διεθνείς Συνθήκες. Διότι στις Διεθνείς Συνθήκες στηρίζει την ύπαρξή της…

Αυτά, διότι έχουμε μπροστά μας και ευρωεκλογές και καλό είναι να θυμόμαστε ποιος ήταν – και ποιος παραμένει – ο ΣΥΡΙΖΑ!

*Η Σοφία Βούλτεψη είναι βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος

Να δούμε κι άλλα πολύ σοβαρά θέματα, τη δομή δυνάμεων, τη θητεία, τον αριθμό των στρατοπέδων. Έχουμε πολλαπλάσια στρατόπεδα του αμερικανικού στρατού. Πολλαπλάσια, όχι διπλάσια, τριπλάσια, τετραπλάσια. Δεν γίνεται. Μόνο στο νομό Έβρου έχουμε 204 στρατόπεδα. Πώς το ακούτε; Πώς το ακούτε, ορθολογική επιλογή; Και αυτή είναι ευθύνη γιατί αναφέρθηκε ο αγαπητός σε εμένα κύριος συνάδελφος προηγουμένως από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής και το εννοώ το αγαπητός, είμαστε μαζί συνάδελφοι στην Κέρκυρα πολλά χρόνια. Είναι ευθύνη της Κυβέρνησης Μητσοτάκη αυτή; Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη τα έφτιαξε; Και έπρεπε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη μέσα σε 4 χρόνια να λύσει όλα τα προβλήματα; Και επίσης, δεν μπορεί κανείς να αναγνωρίσει ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη ενίσχυσε τις Ένοπλες Δυνάμεις με συγκεκριμένα οπλικά συστήματα Έγινε αυτό. Δεν ξέρουμε όλοι επίσης ότι τα 10 χρόνια της οικονομικής κρίσης κάθε χρόνο από τη συντήρηση – ο Ναύαρχος (σ.σ. Ευάγγελος Αποστολάκης) το ξέρει καλύτερα από εμένα, από τη συντήρηση των υπαρχόντων συστημάτων έλειπε 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ. Άρα επί 10 χρόνια 15 δισεκατομμύρια, τα οποία είναι στην πραγματικότητα το «κόκκινο» κομμάτι του σημερινού προϋπολογισμού που χρειάζεται κανείς να χειριστεί ως Υπουργός Άμυνας...

Ομιλία ΥΕΘΑ Νίκου Δένδια στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλή για το ν/σ 

περί της ίδρυσης του ΕΛΚΑΚ κ.ά.

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, ανέφερε κατά την ομιλία του σήμερα, Παρασκευή 17 Μαΐου 2024, στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, με θέμα ημερήσιας διάταξης: Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «Ίδρυση Ελληνικού Κέντρου Αμυντικής Καινοτομίας, εκσυγχρονισμός θεσμικού πλαισίου των Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, σύσταση Κοινού Σώματος Πληροφορικής στις Ένοπλες Δυνάμεις και λοιπές διατάξεις»:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ευχαριστώ θερμά και για τη συζήτηση και για το ύφος της συζήτησης. Εξαιρετικά εποικοδομητικό και σε χαμηλούς τόνους, παρά το προεκλογικό της περιόδου.

Θα πω κατ’ αρχήν, κάτι γενικό για τα θέματα προσωπικού, που δεν αντιμετωπίζονται στο νομοθέτημα. Θα υπάρξει εκτενής συζήτηση γι’ αυτό. Ήδη το είπα στην ΠΟΜΕΝΣ προηγουμένως, γενικά για τα θέματα προσωπικού.

Εκφράστηκε μια ειδική ανησυχία εδώ. Υπάρχουν πάρα πολλά θέματα προσωπικού στις Ένοπλες Δυνάμεις. Δεν είναι απλό το πράγμα. Θέλω να είμαι ειλικρινής. Είναι η δομή του προσωπικού, με ευθύνες δεκαετιών πάλι λανθασμένων ή μη ορθολογικών επιλογών, έχει δημιουργήσει μια ανεστραμμένη πυραμίδα. Η σχέση παραδείγματος χάριν Αξιωματικών-Υπαξιωματικών είναι τελείως διαφορετική από οποιονδήποτε άλλο στρατό στον κόσμο, τελείως διαφορετική και όχι επί τα βελτίω.

Και από την άλλη καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν θέματα καριέρας και ζωής πρέπει να αντιμετωπιστούν αυτά τα θέματα με έναν τρόπο που να μην αναστατώνουν τη ζωή τους, να μην καταστρέφουν το μέλλον τους, να γίνονται σεβαστές οι ανησυχίες τους.

Τα μισθολογικά δεν είναι σε επαρκές επίπεδο, πρέπει να είμαστε όλοι απολύτως ειλικρινείς, τα μισθολογικά δεν είναι σε επαρκές επίπεδο, νομίζω συμφωνούμε όλοι σε αυτό. Η μισθολογική ανταπόδοση δεν είναι σε επαρκές επίπεδο και κάνουμε μία τεράστια προσπάθεια, με έμμεσες παροχές, κυρίως στέγης, να μπορέσουμε να εξισορροπήσουμε κάπως, διότι χρειαζόμαστε το κατάλληλο και με καλό ηθικό ανθρώπινο δυναμικό στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Δεν έχουμε, δυστυχώς, και το λέω πάντοτε, δεν έχουμε την πολυτέλεια της ασφάλειας που έχουν οι δυτικές χώρες, οι υπόλοιπες δυτικές χώρες ή οι περισσότερες από αυτές. Εμείς δυστυχώς, λέω πάντα μην έρθει η κακιά η ώρα, αλλά μπορεί να έρθει η κακιά η ώρα, και βεβαίως η κακιά η ώρα δεν θα προέλθει από τη Βόρεια Μακεδονία, το «ποντίκι» που βρυχάται τις τελευταίες ημέρες. Θα προέλθει από μια χώρα με δεκαπλάσιο πιθανόν – πιθανόν ως προς το να προέλθει- μία χώρα με δεκαπλάσιο πληθυσμό, με τετραπλάσιο ΑΕΠ, που σημαίνει ότι αν εμείς δεν αντιληφθούμε ότι πρέπει να είμαστε σε εκπληκτικά καλό επίπεδο, δεν θα τα καταφέρουμε. Και έχουμε όλοι μια μεγάλη ευθύνη απέναντι σε αυτό. Και με διακατέχει μια τεράστια αγωνία, δε σας το έχω κρύψει, άλλωστε οι περισσότεροι από σας με ξέρετε πάρα πολλά χρόνια και ξέρετε ότι λέω αυτά που αισθάνομαι μέσα στην αίθουσα.

Το θέμα των ΕΠΟΠ δε, το οποίο είναι ειδικό θέμα του γενικού θέματος, καταλαβαίνω την αγωνία, φέτος αφορά δύο άτομα όλα κι όλα. Έχουμε καιρό να το επεξεργαστούμε λογικά και σοβαρά να δούμε τι θα κάνουμε. Τι θα κάνουμε με αυτούς τους ανθρώπους και το υπόλοιπο της ζωής τους. Το καταλαβαίνω, καταλαβαίνω την ευθύνη, δε νίπτω τας χείρας μου. Όμως έχουμε χρόνο, δεν είναι αύριο το πρωί κάτι. Σας ξαναλέω, φέτος είναι δύο άτομα όλα κι όλα. 300 κάτι άτομα, σχεδόν 400 είναι τον επόμενο χρόνο, ο μεγάλος αριθμός έρχεται μετά. Άρα έχουμε καιρό όλοι να μπορέσουμε να επεξεργαστούμε. Και να σας πω και κάτι που νομίζω συμφωνείτε όλοι σε αυτό, είναι λάθος αυτό το πράγμα να συζητείται σε προεκλογική περίοδο όπως τώρα. Το κάθε κόμμα είναι αυτονόητο θα πάει σε επιλογές μαξιμαλιστικές, για να απευθυνθεί στο σχετικό ακροατήριο. Άρα, αμέσως μετά να καθίσουμε να το δούμε.

Όπως επίσης πρέπει να δούμε κι άλλα πολύ σοβαρά θέματα, τη δομή δυνάμεων, τη θητεία, τον αριθμό των στρατοπέδων. Έχουμε πολλαπλάσια στρατόπεδα του αμερικανικού στρατού. Πολλαπλάσια, όχι διπλάσια, τριπλάσια, τετραπλάσια. Δεν γίνεται. Μόνο στο νομό Έβρου έχουμε 204 στρατόπεδα. Πώς το ακούτε; Πώς το ακούτε, ορθολογική επιλογή; Και αυτή είναι ευθύνη γιατί αναφέρθηκε ο αγαπητός σε εμένα κύριος συνάδελφος προηγουμένως από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής και το εννοώ το αγαπητός, είμαστε μαζί συνάδελφοι στην Κέρκυρα πολλά χρόνια. Είναι ευθύνη της Κυβέρνησης Μητσοτάκη αυτή; Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη τα έφτιαξε;

Και έπρεπε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη μέσα σε 4 χρόνια να λύσει όλα τα προβλήματα; Και επίσης, δεν μπορεί κανείς να αναγνωρίσει ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη ενίσχυσε τις Ένοπλες Δυνάμεις με συγκεκριμένα οπλικά συστήματα

Έγινε αυτό. Δεν ξέρουμε όλοι επίσης ότι τα 10 χρόνια της οικονομικής κρίσης κάθε χρόνο από τη συντήρηση – ο Ναύαρχος (σ.σ. Ευάγγελος Αποστολάκης) το ξέρει καλύτερα από εμένα, από τη συντήρηση των υπαρχόντων συστημάτων έλειπε 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ. Άρα επί 10 χρόνια 15 δισεκατομμύρια, τα οποία είναι στην πραγματικότητα το «κόκκινο» κομμάτι του σημερινού προϋπολογισμού που χρειάζεται κανείς να χειριστεί ως Υπουργός Άμυνας.

Κατ΄ ιδίαν να σας πω το δημοσιονομικό κενό που παρέλαβα όταν έγινα Υπουργός, τις προσπάθειες που γίνονται για την αντιμετώπισή του και το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει, μικρότερο από ότι το παρέλαβα αλλά πολύ μεγάλο πρόβλημα. Όλα αυτά είναι γνωστά σε όλους μας.

Έρχομαι τώρα στο νομοθέτημα. Καταρχήν, επαναλαμβάνω, είναι καινοφανές και ίσως συμμερίζομαι αυτό που λέει η κυρία Αναγνωστοπούλου, θα ήθελα και εγώ να υπάρχει βαθύτερη κατανόηση. Γιατί θα το ήθελα; Γιατί πιστεύω ότι θα ωφελούσε, θα μπορούσαμε να φτάσουμε σε ομόφωνη ψήφιση του νομοθετήματος με κάποιες ίσως διαφωνίες επί των άρθρων που είναι κατανοητές.

Από την άλλη όμως πρέπει αυτό το πράγμα να ξεκινήσει. Δηλαδή, υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στο χρόνο ο οποίος έχει βαρύτητα. Δεν ενεργούμε εν κενώ χρόνου.

Και σας ξαναλέω, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του προγραμματισμού αναιρέθηκε από την ανάγκη να περάσει από μια σειρά από συναρμόδια Υπουργεία τα οποία μη έχοντας και αυτά αντίληψη του περί τίνος επρόκειτο, το αντιμετωπίσανε με τη γνωστή καχυποψία του οικοπέδου που διέπει τον ελληνικό δημόσιο τομέα. Μην μπεις στο χωράφι μου δηλαδή αυτό εννοώ.

Έρχομαι τώρα στα επιμέρους θέματα. Καταρχήν έγινε πολύ μεγάλη συζήτηση για το θέμα της νομικής μορφής. Γιατί ανώνυμη εταιρεία; Και με μια καχυποψία για την ανώνυμη εταιρεία, πάντα υπάρχει μια σύγχυση ανάμεσα στην ανώνυμη εταιρία ως νομική μορφή και στο ιδιωτικό συμφέρον. Η Aνώνυμη Eταιρεία μπορεί κάλλιστα να εκφράζει το δημόσιο συμφέρον όταν οι μετοχές ανήκουν στο Δημόσιο. Και επίσης κοιτάξαμε όλα τα διεθνή παραδείγματα.

Μην αναφερθώ σε υπηρεσίες, μερικές μάλιστα έχουν και περίεργα ονόματα. Όπου δεν ήταν εταιρείες και ήταν υπηρεσίες το νομικό καθεστώς αυτών των υπηρεσιών ήταν τόσο ελεύθερο που στο Ελληνικό Δίκαιο δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να περάσει.

Αναφέρομαι, ας πούμε, στην Ντάρπαν των Ηνωμένων Πολιτειών κάτω από την οποία βρίσκονται μια σειρά από εταιρίες και από funds που είναι παντελώς αδύνατο αυτά να καταστούν συμβατά με το ελληνικό δίκαιο.

Στην πραγματικότητα η ανώνυμη εταιρία ήταν μονόδρομος, δεν υπήρχαν τέσσερις επιλογές και διαλέξαμε αυτή. Και επίσης είναι επιλογή που ακολουθούν μια σειρά από άλλες χώρες. Αλλά είναι μονόδρομος εάν θέλεις στοιχειώδη ελευθερία κινήσεων. Και χρειάζεται στοιχειώδης ελευθερία κινήσεων και ελευθερία πλαισίου.

Μιλάμε για καινοτομία. Η καινοτομία από μόνη της δεν χωράει σε ένα πολύ στενό κοστούμι. Απαιτείται ευρύτητα δυνατότητων, δεν γίνεται αλλιώς. Άρα μην θεωρήσετε, ξαναλέω ότι εδώ υπήρχαν πολλές δυνατότητες και επελέγη αυτή.

Για τον ίδιο λόγο δεν υπάρχει αναλυτική αναγραφή προσοντολογίου στο Διοικητικό Συμβούλιο. Γιατί θεωρούμε ότι εδώ θα πρέπει να υπάρχει επαρκής ελευθερία. Δεν παίρνουμε τη γενική διάταξη του Δημοσίου, του νόμου 4792 που έχει το προσοντολόγιο των εταιρειών του Δημοσίου. Θα μπορούσαμε απλώς να το αντιγράψουμε να έρθουμε εδώ όλα ωραία και καλά.

Έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιαίτερο αντικείμενο και την κυβερνητική προώθηση μη εκμετάλλευσης του αντικειμένου αυτού για τους συνήθεις λόγους του ελληνικού πολιτικού συστήματος διορισμών και τα λοιπά τη διαγνώσατε πάρα πολλοί από εσάς με τα άτομα που ζητάμε να εγκρίνετε την πρόσληψη. Δέκα άτομα. Γιατί δέκα; Διότι είπαν πολλοί από εσάς: επαρκούν; Όχι, δεν επαρκούν. Βασιζόμαστε στους Αξιωματικούς των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Όσον αφορά, δε, το συνολικό νομικό πλαίσιο είναι το ίδιο που υπάρχει στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία, παρεμπιπτόντως, επί πάρα πολλά χρόνια. Δεν τη χρησιμοποιώ ως πρότυπο αποτελέσματος, τη χρησιμοποιώ μόνο ως νομική προηγούμενη κατάσταση η οποία έχει εγκριθεί από όλα τα κόμματα που άσκησαν εξουσία μέσα στα χρόνια.

Εδώ, όμως, ως προς το προσοντολόγιο του Διοικητικού Συμβουλίου, αυτό το οποίο δεσμεύομαι απέναντί σας είναι αφενός την πλήρη διαφάνεια των κινήτρων και των προσώπων και της εκτενούς συζήτησης για αυτό. Δεν προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μία εταιρεία με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, σας διαβεβαιώ. Είναι τελείως άλλη η στόχευση αυτού του νομοθετήματος.

Εάν κάποιος δεν έχει ειδική τεχνογνωσία δεν μπορεί να σταθεί σε αυτό το Διοικητικό Συμβούλιο. Χρειάζονται ειδικά προσόντα και ειδικές και γνώσεις και προτιθέμεθα να ψάξουμε ανθρώπους εντός και εκτός των συνόρων με ειδικά προσόντα και ειδικές δυνατότητες για να μας βοηθήσουν εδώ. Εθνική συνεισφορά ζητάμε. Όχι διορισμό προσκείμενων στη Νέα Δημοκρατία.

Όσον αφορά δε την ανησυχία σας για τη μεταβίβαση των μετοχών δεν είναι βάσιμη. Έχει 15 δικλείδες η μεταβίβαση των μετοχών. Στην πραγματικότητα οι μετοχές είναι αμεταβίβαστες και είναι μετοχές του ελληνικού Δημοσίου.

Εάν παρ’ ελπίδα μία άλλη χώρα, στο πλαίσιο της ευρύτατης συνεργασίας με την Ελλάδα θελήσει να συν-επενδύσει σε αυτό, δηλαδή μία σύμμαχος, απολύτως στενή σύμμαχος, το βρίσκω πάρα, πάρα πολύ δύσκολο αυτό, πρέπει να έχουμε σχεδόν ταυτότητα συμφερόντων. Σε αυτή την ιδεατή περίπτωση να το δούμε. Αλλά πάλι υπάρχουν τόσες ασφαλιστικές δικλείδες εδώ που δεν νομίζω ότι θα γίνει ποτέ. Δεν ψάχνουμε στην πραγματικότητα εδώ για κάτι τέτοιο.

Βεβαίως, ζητάμε επενδύσεις, αλλά στα υποκείμενα νομικά πρόσωπα. Δηλαδή εκεί που θα πραγματοποιηθεί η εργασία ανάπτυξης και χρηματοδότησης της καινοτομίας μέσα από τα δύο διαφορετικά Ταμεία, τα οποία εξήγησα την προηγούμενη φορά γιατί είναι διαφορετικά Ταμεία. Γιατί θα μπορούσατε πάλι να με ερωτήσετε, γιατί κάνεις δύο Ταμεία και δεν κάνεις ένα Ταμείο; Το διαφορετικό ποσοστό ρίσκου, τους διαφορετικούς κανόνες χρηματοδότησης. Τη διαφορετική στόχευση.

Όσον αφορά δε, τις επιφυλάξεις που εκφράστηκαν εδώ για τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Κοιτάτε, καταλαβαίνω ότι κάθε ιδιωτικό συμφέρον προσπαθεί να περιχαρακώσει το χώρο δραστηριότητάς τους και να μην υπάρξει είσοδος.

Αλλά, τα ιδιωτικά συμφέροντα σε αυτόν τον τομέα στην Ελλάδα, σας το είπα και προηγουμένως, προσφέρουν το 0,74% του ΑΕΠ. Μπορεί αυτό να θεωρηθεί επιτυχία; Εάν δεν έχω ανάλογα νούμερα, αλλά φοβούμαι ότι πολλές άλλες δραστηριότητες, εγώ πάντα γελώντας για λόγους προφανείς, αναφέρομαι στα κομμωτήρια. Θα έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή στο ΑΕΠ. Έχουμε αποτύχει πλήρως. Τον αθέμιτο ανταγωνισμό φοβούνται ή το γεγονός ότι δεν υπάρχει πραγματικά ανάπτυξη στον τομέα; Μακάρι να φτάσουμε σε ένα τόσο ακμάζοντα τομέα, που να αντιμετωπίσουμε θέματα αθέμιτου ανταγωνισμού εδώ.

Θα αναφερθώ σε μια ουδέτερη περίοδο πολιτικά. Από το 1974 μέχρι το 2010, η χώρα δαπάνησε για εξοπλιστικές δαπάνες, εάν τα νούμερα που μου δόθηκαν είναι ακριβή, 214 δισ. ευρώ.

Με αυτόν τον αριθμό ποια θα ήταν η λογική πρόβλεψη ποσοστού συμμετοχής του εγχώριου τομέα στο ΑΕΠ; Πάντως οπωσδήποτε όχι αυτό το οποίο ανέφερα προηγουμένως.

Εδώ ο φόβος δεν είναι μη δημιουργήσουμε αθέμιτο ανταγωνισμό για τις ελληνικές επιχειρήσεις. Ο φόβος είναι ότι θα διατηρήσουμε τη λογική μισού αιώνα να πηγαίνουμε και να αγοράζουμε μόνο από τα ξένα ράφια, καταθέτοντας εκεί το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου.

Η πραγματικότητα πίσω από αυτό το νομοθέτημα είναι ότι υπάρχει μια βαθιά εμπιστοσύνη στο ανθρώπινο κεφάλαιο που παράγει ο Ελληνισμός και το οποίο είναι εκεί.

Είπα και προηγουμένως, δεν είναι προϊόν απλής τύχης και σύμπτωσης ότι δύο καθηγητές στο Maritime Lab του MIT είναι Έλληνες Καθηγητές. Δεν είναι προϊόν τύχης ότι αυτός ο οποίος δίδαξε τον Μπαϊρακτάρ είναι Έλληνας Καθηγητής. Δεν χρησιμοποιώ το όνομα γιατί δεν έχω την άδειά του.

Δεν είναι προϊόν τύχης ο καλύτερος τραυματολόγος, θα μου πείτε, τι σχέση αυτό έχει με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Τεράστια σχέση με τις Ένοπλες Δυνάμεις, και για τον οποίο, επίσης θα προσπαθήσω να αξιοποιήσουμε. Ο καλύτερος στον πλανήτη, είναι Έλληνας Καθηγητής, επίσης στη Βοστώνη. Όλο αυτό το ανθρώπινο κεφάλαιο θέλουμε να φέρουμε. Άρα λοιπόν, τώρα μιλάμε για αθέμιτο ανταγωνισμό, πραγματικά αυτός είναι ο κίνδυνος που προέρχεται από αυτό το νομοθέτημα;

Όσον αφορά, θέλω να σας είμαι ειλικρινής με έχει στεναχωρήσει πάρα πολύ η συζήτηση για το Μετοχικό Ταμείο Στρατού. Θα σας πω γιατί με έχει στενοχωρήσει πάρα πολύ. Πίστευα πάντα, ίσως από ιδεοληψίες προσωπικές μου, ίσως από δικές μου ιδεολογικές καταβολές, ότι ο Έλληνας Αξιωματικός είτε εν υπηρεσία είτε εν αποστρατεία διέπεται από αυταπάρνηση, από διάθεση προσφοράς στην πατρίδα.

Πόσω μάλλον το Μετοχικό Ταμείο Στρατού είναι ο κατεξοχήν ευνοημένος. Σας ξαναείπα, δώσαμε τον περασμένο χρόνο 19,1 εκατομμύρια ευρώ του Έλληνα φορολογούμενου, άνευ ανταλλάγματος, 180 εκατομμύρια, Ναύαρχε, στη δεκαετία. Και συζητάμε για την παραχώρηση λίγων τετραγωνικών μέτρων; Για τα οποία θα χαλαστούν από ιδιωτική δωρεά που ζήτησα και πήρα 300 χιλιάδες για την επισκευή; Δηλαδή τα μισθώματα περίπου 10 ετών; Και θα μου πείτε γιατί επέλεξες αυτό το χώρο και δεν το έβαζες κάπου αλλού; Θα σας πω, γιατί εκεί έχει δημιουργηθεί ένα περιβάλλον καινοτομίας γύρω από την περιοχή αυτή του κέντρου των Αθηνών, που είναι αυτό το ακίνητο. Δηλαδή μέσα σε ποιο ιδεολογικό πλαίσιο κινούμαστε; Εάν έχουμε τέτοιες συζητήσεις μεταξύ μας και μάλιστα αν αυτό φτάνει να συζητιέται εδώ;

Όσον αφορά τώρα, καταλαβαίνω για την Πληροφορική, το θέμα της πιθανής μεταθετότητας που φοβίζει τους Αξιωματικούς. Δεν θα συμβεί, θα προστατεύσουμε τους ανθρώπους και τις ζωές τους. Το είπατε προηγουμένως, αλλά το είπατε ανάστροφα, νομίζω το είπατε εσείς κύριε συνάδελφε, είπατε ότι “υπάρχει κίνδυνος φυγής”. Ακριβώς για να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον κίνδυνο φυγής δεν πρόκειται να μεταθέσουμε Αξιωματικούς σε θέσεις που δε θα μας είναι χρήσιμοι. Οι Αξιωματικοί της Αεροπορίας υπηρετούν σε πολύ συγκεκριμένες θέσεις, με πολύ συγκεκριμένα καθήκοντα, δε θα τους πάμε στον Έβρο να τους κάνουμε παρατηρητές της ελληνοτουρκικής μεθορίου, τι να τους κάνουμε εκεί, τι μας χρειάζονται;

Όμως η διακλαδικότητα πρέπει να εφαρμοστεί. Το Σώμα των Νομικών, θυμάστε; Υπήρχε πριν Στρατολογία, υπήρχαν Νομικοί σε κάθε Σώμα. Δημιουργήθηκε Νομικό Σώμα, δημιουργήθηκε καμιά ζημιά από αυτό; Αλλά εδώ είναι πολύ πιο σημαντικό, η διακλαδικότητα είναι πολύ πιο σημαντική.

Και, κ. Καζαμία και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι εύκολο αυτό που λέτε “να έχεις τρία Σώματα”, τρεις διαφορετικές δομές και να καταλήξεις σε ενιαίο σύστημα, σε ενιαία αντιμετώπιση, σε ανταλλαγή τεχνογνωσίας, δεν είναι εύκολο. Γίνεται; Ίσως θα μπορούσε να γίνει.

Αλλά γιατί να κάνουμε αυτή την τεράστια προσπάθεια και να μην πάμε στην εκλογικευμένη προσέγγιση της ενοποίησης αυτού που η ανάγκη φωνάζει; Και της προστασίας βεβαίως της ζωής των ανθρώπων που επηρεάζονται. Εγώ το καταλαβαίνω αυτό. Όταν μπήκαν, μπήκαν με συγκεκριμένους όρους. Δεν θα τους μεταβάλουμε βιαίως τους όρους που μπήκαν, άλλωστε θα ήταν παράνομο. Θα αλλάξουν χρώμα στολής ίσως. Ε, είναι τόσο φοβερό;

Με συγχωρείτε, νομίζω ότι είναι αναβάθμιση ξέρετε. Είναι αναβάθμιση. Εάν ίσως να μην είναι αναβάθμιση αύριο το πρωί γιατί το Σώμα αυτό δεν έχει παράδοση, από ένα σημείο και μετά όμως όπως κινείται η ζωή και όπως κινούνται τα πράγματα, θα είναι πολύ πιο σημαντική η συμμετοχή εκεί.

Και ξαναλέω, χρησιμοποίησα το παράδειγμα της σχετικής υπηρεσίας του ισραηλινού στρατού η οποία είναι στην πραγματικότητα αξιόγραφο το οποίο αν βγει στην αγορά εργασίας είναι πολλαπλάσια αυτά τα οποία κερδίζεις. Συζητείστε αν θέλετε με τον Ισραηλινό πρέσβη στην Ελλάδα. Και τα δυο του παιδιά ήταν σε αυτή τη μονάδα, στην Μονάδα 8200, είναι στον ιδιωτικό τομέα τώρα για αυτό το λέω, για να έχετε αίσθηση αμοιβών και μεγέθους αμοιβών.

Πρέπει να προσλάβουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μια καινούργια οικονομία, μια καινούργια πραγματικότητα. Και να καταλάβουμε αυτή την καινούργια οικονομία και την καινούργια πραγματικότητα που κυρίως αφορά τους πολύ νέους ανθρώπους, τους 20αρηδες, ίσως και τους 30αρηδες. Πρέπει να την ενσωματώσουμε στην προσπάθεια της χώρας να επιβιώσει απέναντι στην υπαρξιακή απειλή.

Δεν θα τα καταφέρουμε αλλιώς. Δεν θα τα καταφέρουμε γιατί δεν έχουμε τόσα χρήματα. Δεν είμαστε οι πιο πλούσιοι εμείς.

Αντιμετωπίζουμε ξαναλέω μια χώρα με τετραπλάσιο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Εάν δεν δουλέψουμε με πολύ μεγάλη επιμέλεια δεν θα τα καταφέρουμε. Και πρέπει να ξεκινήσουμε σήμερα και είμαστε πολλά χρόνια καθυστερημένοι, πολλά χρόνια καθυστερημένοι.

Όσον αφορά το ζήτημα της εποπτείας που τέθηκε, να εποπτεύεται και από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, δεν μπορεί να γίνει αυτό για συνταγματικούς λόγους καταρχήν. Ανάμεσα στον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, κύριε συνάδελφε, και στον Υπουργό, τον εκάστοτε Υπουργό, δεν αναφέρομαι σε εμένα, δεν έχω απόψεις μεγαλείου, υπάρχει ιεραρχική δομή. Δεν μπορούμε και οι δυο να είμαστε συν-επόπτες αφού εγώ προΐσταμαι πολιτικά για λογαριασμό σας στον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ.

Δεν σημαίνει ότι θέλω να εξαιρέσω τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, αντιθέτως άλλωστε τον συγκεκριμένο Αρχηγό ΓΕΕΘΑ εγώ τον επέλεξα και εγώ τον εισηγήθηκα και θεωρώ ότι είναι και μια εξαιρετική επιλογή και αυτό φάνηκε από την αντίδραση όλων σας. Νομίζω ότι σε αυτό μπορεί να σας βεβαιώσει και ο κύριος Αποστολάκης, αν του έδινα τη δυνατότητα να γράψει τη διάταξη, δεν θα έγραφε ο Υπουργός και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ.

Για τα νοσοκομεία σας απάντησα, εγώ θεωρώ ότι αν καταφέρουμε να πάρουμε το 99% συνολικά θα κάνω το σταυρό μου, άρα ας χάσουμε 1%. Ξέρετε πώς είναι τώρα πάντα όταν σου χρωστάει το ελληνικό δημόσιο.

Νομίζω σε μεγάλο βαθμό κάλυψα ότι είπαμε. Καταλήγω με μια παρατήρηση που την καταλαβαίνω από την Πλεύση Ελευθερίας για το θέμα της διανοητικής ιδιοκτησίας που με έχει απασχολήσει και εμένα πάρα πολύ.

Εάν το διαβάσουμε το άρθρο, κύριε συνάδελφε, έχει η παράγραφος 2, αν τη δείτε, δίνει και στο Ελληνικό Κέντρο Αμυντικής Καινοτομίας την αξιοποίηση για τη χρήση και την εγκατάλειψη στον τομέα της Άμυνας, της Ασφάλειας και της Πολιτικής Προστασίας.

Αυτό που προσπαθεί να γίνει με αυτή την διατύπωση δηλαδή είναι να πούμε στην ξένη εταιρεία ή στην ελληνική εταιρεία που έχει υψηλό readiness level στο προϊόν : «Δώστε μας για την ασφάλεια και την άμυνα και κράτα για όλα τα υπόλοιπα». Η διατύπωση αυτή είναι προϊόν της αγωνίας ότι επειδή το ΕΛΚΑΚ είναι στα πρώτα του βήματα μήπως δεν προξενήσει αρκετό ενδιαφέρον.

Δηλαδή προτιμάμε σε πρώτη φάση να χάσουμε κάτι και να προξενήσουμε ενδιαφέρον παρά το ανάποδο.

Εάν έχετε όμως κάποια διατύπωση που κρίνετε ότι με αυτό το μεγάλο φόβο είναι επιτυχέστερη, ευχαρίστως να την συζητήσουμε. Δεν υπάρχει εδώ. Σας είπα: όλο το ήθελα, απλώς δεν.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καταλήγω λέγοντας, θα το πω και στην Ολομέλεια, η χώρα έχει πολύ μεγάλη ανάγκη τις Ένοπλες Δυνάμεις της, πολύ μεγάλη ανάγκη και πρέπει να συνεργαστούμε όλοι με ένα πνεύμα κατανόησης και συναντίληψης για αυτό.

Οι πολιτικές διαφορές είναι πάντα κατανοητές. Και επίσης, ξαναλέω, σε προεκλογική περίοδο το επίπεδο συνεννόησης που επετεύχθη στην αίθουσα είναι εντυπωσιακό.

Δεν προσέβαλα το ΚΚΕ λέγοντας ότι συμφωνήσατε, κύριε συνάδελφε, ξέρουμε ότι εσείς διαφωνείτε, δεν υπάρχει κανένα θέμα, το λέω πάντα, και το σεβόμαστε, έχετε διαφορετικό τρόπο σκέψης, αυτός είναι, είναι πάντα ο ίδιος, τουλάχιστον, δεν μας εκπλήσσετε ή σπάνια μας εκπλήσσετε, προφανώς διαφωνείτε με όλα αυτά. Είναι εκτός και της αντίληψής σας και της φιλοσοφίας σας και της νοοτροπίας σας.

Αλλά για όλους τους υπόλοιπους νομίζω ότι έγινε αντιληπτό σε πολύ μεγάλο βαθμό, με τις επιμέρους διαφωνίες μας, κατανοητές, ότι είναι μία προσπάθεια για κάτι καινούριο το οποίο είναι απαραίτητο.

Πόσο επιτυχημένη είναι; Εγώ πιστεύω ότι και θα τελεσφορήσει η προσπάθεια και θα αναπτυχθεί και θα μεγαλουργήσει και θα δώσει λύσεις και σε άλλα πράγματα για τις οποίες ήδη έχω ενδείξεις, όπως παραδείγματος χάριν της βελτίωσης στην πυροπροστασία και της βελτίωσης και σε ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος. Όμως δεν σας κρύβω δεν είναι αυτός ο κύριος ρόλος του ΕΛΚΑΚ. Αυτός είναι σημαντικός αλλά όχι κύριος.

Ευχαριστώ και πάλι θερμά, με συγχωρείτε με επίσης για το θέμα του χρόνου, απλώς τα άκουσε ο Πρόεδρος της Επιτροπής, υπάρχει η ξένη Υπουργός η οποία έρχεται και την οποία περιμένω στο Υπουργείο, αυτό ήταν και το όριο του χρόνου, πέραν ότι αυτό προβλέπεται.

Όμως έχω πει και το λέω και επανειλημμένως, σε ατομικό επίπεδο είμαι απολύτως στη διάθεσή σας οποιαδήποτε στιγμή είτε για διευκρινίσεις είτε για σκέψεις είτε για ιδέες. Και ουδείς διεκδικεί την απόλυτη γνώση και το μη σφάλμα.

Επειδή είναι εθνικό το ζήτημα η οποιαδήποτε υπόδειξη είναι απολύτως δεκτή. Άρα είμαι πάντοτε στη διάθεσή σας και πέραν των στενά κοινοβουλευτικών διαδικασιών.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ».

Ομιλία ΥΦΕΘΑ Γιάννη Κεφαλογιάννη στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής (17/5/2024) για το Σχέδιο Νόμου περί της ίδρυσης του ΕΛΚΑΚ κ.ά.


Ο Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Γιάννης Κεφαλογιάννης σήμερα, Παρασκευή 17 Μαΐου 2024, στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, με θέμα ημερήσιας διάταξης: Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «Ίδρυση Ελληνικού Κέντρου Αμυντικής Καινοτομίας, εκσυγχρονισμός θεσμικού πλαισίου των Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, σύσταση Κοινού Σώματος Πληροφορικής στις Ένοπλες Δυνάμεις και λοιπές διατάξεις» ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Θα ήθελα κατ’ αρχάς, να ευχαριστήσω τόσο τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας όσο και τα Επιτελεία, γιατί πραγματικά με την συμβολή τους στο νομοσχέδιο πρότειναν αρκετές από τις διατάξεις τις οποίες σήμερα συζητάμε και που η πλειονότητα των φορέων ανέφερε ότι είναι σε θετική κατεύθυνση. Το σχέδιο νόμου συνδιαμορφώθηκε με την στρατιωτική ηγεσία και σε πολλά από τα άρθρα αποτυπώνεται η πραγματική κατάσταση κάτι που το κάνει να είναι στη σωστή κατεύθυνση.

Θα αναφερθώ επιγραμματικά μόνο στα μέρη Γ και Δ του σχεδίου νόμου, τα οποία υπάγονται στην αρμοδιότητά μου και είναι ο εκσυγχρονισμός των ΑΣΕΙ, η ίδρυση Τμήματος Πληροφορικής και η σύσταση κοινού Σώματος Πληροφορικής στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Ξεκινώντας από τα ΑΣΕΙ, χαίρομαι που υπήρξε θετική ανταπόκριση από το σύνολο των φορέων για τις προτεινόμενες διατάξεις. Οι πρώτες επισκέψεις μου ως Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, αρμόδιος για τα ζητήματα αυτά, ήταν οι Στρατιωτικές Σχολές. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους κοσμήτορες για την εξαιρετική συνεργασία που είχαμε από την πρώτη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων μου. Το σημερινό σχέδιο νόμου το οποίο συζητάμε είναι αποτέλεσμα μιας κοινής προσπάθειας, κοινής αγωνίας, ακριβώς για να πάμε τις Στρατιωτικές Σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων στον 21ο αιώνα.

Σχετικά με τα βιομηχανικά διδακτορικά, να τονίσω ότι, η προωθούμενη ρύθμιση για την δυνατότητα εκπόνησης των διδακτορικών διατριβών μέσω των ΑΣΕΙ δεν διαφέρει σε τίποτα σε σχέση με την αντίστοιχη ρύθμιση του άρθρου 96 του 4958 του 2022, το οποίο αφορά και τα ΑΕΙ. Συνεπώς, ούτε προσθέτουμε αλλά και ούτε αφαιρούμε καμία από τις προϋποθέσεις.

Οι υποψήφιοι διδάκτορες θα μπορούν να πραγματοποιούν την έρευνα τους με τους ίδιους πόρους και αυτό είναι το κεντρικό νόημα του νομοσχέδιου. Στην ουσία εναρμονίζεται το θεσμικό πλαίσιο των ΑΣΕΙ με εκείνο των ΑΕΙ.

Όσον αφορά την συζήτηση για τα ΑΣΙ, προφανώς σε δεύτερο χρόνο θα προχωρήσουμε στην αναβάθμιση τους, είναι μια δέσμευση του Υπουργείου. Ξεκινήσαμε πρώτα με τα ΑΣΕΙ γιατί γίνεται πραγματικά μια μεταρρύθμιση η οποία εκκρεμούσε για δεκαετίες.

Το δεύτερο στάδιο είναι τα ΣΥΔ, προφανώς δεν τα αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα. Το επόμενο χρονικό διάστημα θα είμαστε σε θέση να σας παρουσιάσουμε και τις αντίστοιχες διατάξεις.

Όσον αφορά την πρόταση που ακούστηκε, για το άρθρο 71, κατά πόσο μπορούν και τα ΑΣΙ να ενταχθούν στο πρόγραμμα «EVDOXUS», με νομοτεχνική διάταξη την οποία θα έρθει, έγινε αποδεκτή αυτή η πρόταση που θεωρούμε ότι ήταν εύλογη.

Ο κύριος Αρχηγός απάντησε για ποιο λόγο η ΣΑΝ και η ΣΣΑΣ δεν περιλαμβάνονται στο παρόν νομοσχέδιο. Οι μαθητές φοιτούν αντιστοίχως είτε στο ΑΠΘ, είτε στο ΕΚΠΑ και δεν έχουν δικά τους μέλη ΔΕΠ. Αυτός είναι ο λόγος που το παρόν νομοσχέδιο δεν περιλαμβάνει αυτές τις διατάξεις.

Το σχέδιο νόμου παραπέμπει ευθέως στον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα, επομένως κάποιες διατάξεις που δεν περιλαμβάνονται προφανώς και ισχύουνε κατ’ αναλογία.

Όσον αφορά το Κοινό Σώμα Πληροφορικής, εξηγήθηκε και από τον κ. Υπουργό χθες, στην χτεσινή συνεδρίαση. Θα δώσω ένα παράδειγμα του τι ισχύει σήμερα. Αξιωματικός του Πυροβολικού, που έχει εξειδικευτεί στο όπλο του για περίπου πέντε χρόνια, παρακολουθεί μια εξάμηνη εκπαίδευση στην Πληροφορική και στη συνέχεια δίνει εξετάσεις ώστε να πάρει εκπαιδευτική άδεια, για ενάμιση έτος περίπου, προκειμένου να αποκτήσει το μεταπτυχιακό του στην Πληροφορική. Συνεπώς, η υπηρεσία «τον χάνει» για δυο περίπου έτη και βεβαίως όλη αυτή η πενταετής προϋπηρεσία και γνώση του Πυροβολικού, στην οποία επένδυσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις, στην ουσία χάνεται κυριολεκτικά.

Με το νομοσχέδιο διευκολύνουμε την εναρμόνιση και την διακλαδικότητα στην οποία ως πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας έχουμε δώσει μεγάλο βάρος.

Αυτή την στιγμή έχουμε διαφορετικά πληροφοριακά συστήματα ανά Επιτελείο, με διαφορετική ηλεκτρονική, για παράδειγμα, διακίνηση εγγράφων, με διαφορετικά δίκτυα, διαφορετικά συστήματα μητρώων. Όλα αυτά, με το νομοσχέδιο, ενοποιούνται σε ένα κοινό Σώμα, το οποίο ούτως ή άλλως ήταν και απαίτηση του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας.

Τέθηκε ζήτημα για την ιδρυτική μετάταξη του συνόλου των στελεχών με ειδικότητα Πληροφορικής τους Ένοπλες Δυνάμεις στο κοινό Σώμα Πληροφορικής. Ο λόγος που προβλέπεται η υποχρεωτικότητα είναι ότι, με διαφορετικό τρόπο θα οδηγούμασταν σε πολυφωνία. Να θυμίσω ότι υπάρχει και προηγούμενο στις Ένοπλες Δυνάμεις, όταν συστάθηκε το κοινό Σώμα Νομικών.

Με αυτές τους λίγες σκέψεις θα κλείσω την σημερινή συνεδρίαση. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους φορείς για τις σημερινές τους παρατηρήσεις, και να τονίσω ο κύριος Υπουργός και εγώ προσωπικά, είμαστε στην διάθεση σας για περαιτέρω συζητήσεις, διευκρινίσεις και διαβουλεύσεις.

Να είστε καλά».

Είναι πιστεύουµε σωστό και δίκαιο να πληροφορηθούν οι νεότεροι της επιστηµονικής κοινότητας –και όχι µόνον– ότι η ιστορική Πρυτανεία αναστηλώθηκε και αποκαταστάθηκε πλήρως στην πρωταρχική µορφή της ύστερα από την καταστροφική πυρπόλησή της τον Οκτώβριο του 1991. Το όλο έργο ανέλαβε τότε η Σχολή Αρχιτεκτόνων µε τους καθηγητές της, όπως και συναδέλφους της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών. Από την εποµένη της κατάσβεσης (25/10) περισυνελέγησαν έπιπλα, αρχεία και σχέδια του 19ου αιώνος, σειρά πινάκων ζωγραφικής, παλαιότατα βιβλία. Ακόµη, µετακινήθηκαν αγάλµατα µαρµάρινα και πλήθος σπάνιων εκµαγείων από τις στοές και τον περίβολο. Τα πάντα δόθηκαν στους καλύτερους συντηρητές εκείνης της εποχής. Ολα υπό την επίβλεψη εξειδικευµένων µελών του διδακτικού προσωπικού. Οι αίθουσες του γραφείου του πρύτανη και των συσκέψεων της Συγκλήτου απέκτησαν την παλιά τους αίγλη και επισηµότητα, ανακαινισµένες έως και την τελευταία λεπτοµέρεια, µε τη χρήση βεβαίως του αυθεντικού εξοπλισµού τους. Και το κυριότερο: εκτός από τα έργα τέχνης, ήταν πλείστα παλαιά µηχανήµατα και συναφή «κειµήλια» των πρώτων εργαστηρίων των πολυτεχνικών σχολών, εκείνων που είχαν εγκατασταθεί στην οδό Πατησίων. Εκτοτε, και µετά µια 25ετία, τουλάχιστον, αδράνειας, είµαστε σε θέση να ελπίζουµε σε άµεσες ενέργειες για τη µουσειακή ανάδειξη αυτού του σπάνιου υλικού, παράλληλα µε την εξυπηρέτηση και ανάπτυξη των εκπαιδευτικών και των συναφών επιστηµονικών δραστηριοτήτων στα ιστορικά κτίρια του συγκροτήµατος...

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 

(φύλλα 18ης και 17ης Μαΐου 2024)

• Σάββατο, 18/05/24

«Πρόκειται για µια προσπάθεια συστηµατική, µε απώτερο σκοπό να λειτουργήσει κάποια στιγµή ως µουσειακός χώρος... Υπάρχουν ιστορικοί πίνακες, αγάλµατα, κειµήλια, όπως και µηχανήµατα που δείχνουν την εξέλιξη της επιστήµης. Για παράδειγµα, έχουµε έναν από τους πρώτους υπολογιστές που εγκαταστάθηκαν στο Πολυτεχνείο», υπογραµµίζοντας έτσι τη µοναδικότητα των αντικειµένων.

Ως προς αυτό το τελευταίο, είναι πιστεύουµε σωστό και δίκαιο να πληροφορηθούν οι νεότεροι της επιστηµονικής κοινότητας –και όχι µόνον– ότι η ιστορική Πρυτανεία αναστηλώθηκε και αποκαταστάθηκε πλήρως στην πρωταρχική µορφή της ύστερα από την καταστροφική πυρπόλησή της τον Οκτώβριο του 1991. Το όλο έργο ανέλαβε τότε η Σχολή Αρχιτεκτόνων µε τους καθηγητές της, όπως και συναδέλφους της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών. Από την εποµένη της κατάσβεσης (25/10) περισυνελέγησαν έπιπλα, αρχεία και σχέδια του 19ου αιώνος, σειρά πινάκων ζωγραφικής, παλαιότατα βιβλία. Ακόµη, µετακινήθηκαν αγάλµατα µαρµάρινα και πλήθος σπάνιων εκµαγείων από τις στοές και τον περίβολο. Τα πάντα δόθηκαν στους καλύτερους συντηρητές εκείνης της εποχής. Ολα υπό την επίβλεψη εξειδικευµένων µελών του διδακτικού προσωπικού.

Οι αίθουσες του γραφείου του πρύτανη και των συσκέψεων της Συγκλήτου απέκτησαν την παλιά τους αίγλη και επισηµότητα, ανακαινισµένες έως και την τελευταία λεπτοµέρεια, µε τη χρήση βεβαίως του αυθεντικού εξοπλισµού τους. Και το κυριότερο: εκτός από τα έργα τέχνης, ήταν πλείστα παλαιά µηχανήµατα και συναφή «κειµήλια» των πρώτων εργαστηρίων των πολυτεχνικών σχολών, εκείνων που είχαν εγκατασταθεί στην οδό Πατησίων. Εκτοτε, και µετά µια 25ετία, τουλάχιστον, αδράνειας, είµαστε σε θέση να ελπίζουµε σε άµεσες ενέργειες για τη µουσειακή ανάδειξη αυτού του σπάνιου υλικού, παράλληλα µε την εξυπηρέτηση και ανάπτυξη των εκπαιδευτικών και των συναφών επιστηµονικών δραστηριοτήτων στα ιστορικά κτίρια του συγκροτήµατος.

ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ,τ. καθηγητής ΕΜΠ
ΜΑΝΟΣ ΜΠΙΡΗΣ, τ. καθηγητής ΕΜΠ

Όσο πλησιάζουν οι ημέρες για την αυλαία στο «Παρίσι 2024» πυκνώνουν τα σχόλια, τα αφιερώματα και οι αναδρομές στην αρχαιότητα και στο λίκνο των Ολυμπιακών Αγώνων που φωτίζουν άγνωστες ιστορικές πτυχές και πρωταγωνιστές. Να ένα τυχαία επιλεγμένο κουίζ: τι κοινό είχαν οι: Λύγδαμις Συρακούσιος, Φρύνων Αθηναίος, Αρραχίων Φιγαλεύς, Ρηξίβιος Οπούντιος, Θεαγένης Θάσιος, Εφουδίων Μαινάλιος, Πρόμαχος Πελληνεύς, Αστυάναξ Μιλήσιος, Σώστρατος Σικυώνιος;*. Επάνω εικονίζονται (στο κέντρο) γυμνοί παγκρατιαστές, που έχοντας γονατίσει από την υπερπροσπάθεια, επιχειρούν ο ένας να βάλει τα δάκτυλα του χεριού βαθιά στα μάτια του άλλου για τη χαρά της νίκης. Αυτό όμως απαγορευόταν ρητώς από τον κανονισμό, έτσι ο κριτής με το ραβδί στο χέρι (δεξιά) ετοιμάζεται να τους επαναφέρει στο ευ αγωνίζεσθαι. Ερυθρόμορφη κύλικα, περί το 480 π.χ., Βρετανικό Μουσείο. Από το έργο «Ολυμπιακοί Αγώνες, 28 αιώνες Ιστορία - Αθλητισμός - Πολιτισμός» του Μενέλαου Α. Χρόνη, ειδικές εκδόσεις Λαμπρόπουλος, Αθήνα 2000. *Απάντηση κουίζ: ήσαν όλοι τους αρχαίοι Ολυμπιονίκες σε ένα από τα πιο συναρπαστικά για τους θεατές και απαιτητικά για τους αθλητές αγωνίσματα, το παγκράτιο.

Οι επινίκιοι ύµνοι του Πινδάρου, οι γυµνικοί αγώνες, 

ο Σικελός αρµατοδρόµος και η προφητεία του Τειρεσία

Κύριε διευθυντά

Εξαιρετικά ενδιαφέρον και άκρως ενηµερωτικό το κείµενο του εκλεκτού επιστολογράφου σας (11/5) Ματθαίου ∆ηµητρίου, αναφερόµενο στην αναβίωση των Νεµέων αγώνων –επίσηµη έναρξη 573 π.χ.–, µεταξύ των τεσσάρων µεγάλων πανελλήνιων αγώνων, που διεξάγονταν στο αρχαίο στάδιο της Νεµέας. Ενας χώρος ιερός, δίπλα στον ναό του Νεµείου ∆ιός (4ος π.χ. αι.), περίπτερος, µε δωρικού ρυθµού κίονες, που, αναστηλωµένος, δεσπόζει και σήµερα επιβλητικός στο νεµεάτικο πεδίο, περιστοιχιζόµενος από τον στενόµακρο εντυπωσιακό βωµό του θεού. Μια εµβληµατική περιοχή που αναπολώ νοσταλγικά από τις συχνές επισκέψεις µου, µε συναδέλφους, όταν υπηρετούσα ως Σχολικός Σύµβουλος Κορινθίας.

Η Νεµέα –µυθολογική κόρη του ποταµού Ασωπού– µεταξύ Κλεωνών και Φλειούντος, έγινε γνωστή από τον περίφηµο άθλο του Ηρακλή, την εξόντωση του φοβερού Νεµαίου λέοντος, που λυµαινόταν την περιοχή. Στη Νεµέα τελούνταν τα Νέµε(ι)α, το δεύτερο και τέταρτο έτος εκάστης Ολυµπιάδας, τον µήνα Ιούλιο, στον ιππόδροµο και στο στάδιο, µε αγώνες γυµνικούς και ιππικούς, στους οποίους προστέθηκαν µουσικοί και δραµατικοί, προς τιµήν του ηγεµονίδη Οφέλτη ή Αρχεµόρου, γιου του βασιλιά της Νεµέας Λυκούργου, και µε αναµενόµενο έπαθλο στέφανο από χλωρό σέλινο. 

Ο Πίνδαρος (518-438 π.χ.) από τη Βοιωτία, ο επιφανέστερος χορικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας και από τους µέγιστους λυρικούς ποιητές όλων των αιώνων, περιέβαλε µε την άφθαρτη αίγλη της αθανασίας τους νικητές των αγώνων στους Νεµεόνικους· ένδεκα επινίκιοι ύµνοι –από τους 44 Επινίκους τους– µε αναφορές σε γνωστούς nd µύθους, αφιερωµένοι σε αθλητές (έξι Αιγινήτες, δύο από την Αίτνα της Σικελίας και από ένα σε Αχαρνέα, Αργείο και Τενέδιο), οι οποίοι έδρεψαν την ένδοξη νίκη, κόσµηµα και αίγλη της Νεµέας (Νεμεαῖον ἄγαλμα), στη βαθειά κοιλάδα της Νεµέας (ἐν βαθυπεδίῳ Νεμέᾳ τὸ καλλίνικον φέρει), στην ιερή των Νεµείων εορτή (ἐν ἱερομηνίᾳ Νεμεάδι), νικώντας στον ιερό χώρο (Νεμεαίου ἐν πολυϋμνήτῳ Διός ἄλσει). 

Στη συγκινητική αναβίωση των Νεµέων (28-30 Ιουνίου) στη Νεµέα, µέληµα του επίλεκτου αναγνώστη σας, µέλους του Συλλόγου για την Αναβίωση των Νεµέων αγώνων, πρέπει να είναι και η ένταξη στο πρόγραµµα εκδηλώσεων και η ανάγνωση ενός αποσπάσµατος Νεµεόνικου, από πρωτότυπο και από µετάφραση (Θρ. Σταύρου, Ηλ. Βουτιερίδη, Θεόφ. Βορέα, Παν. Λεκατσά). Προσφυής κρίνεται η ανάγνωση του πρώτου Νεµεόνικου: Χρομίῳ Αἰτναίῳ ἵπποις, νικητή στην αρµατοδροµία. 

Ο Νεµεόνικος εξυµνεί τη νίκη του Χροµίου, γιου του Αγησιδάµου των Συρακουσών, εµφανέστατου Σικελού, συγγενούς του τυράννου Γέλωνος. Ο ποιητής εγκωµιάζει τον άνδρα που έχει όλες τις κορυφαίες αρετές (στιχ. 19-32). Οι αρετές υπενθυµίζουν τον Ηρακλή, του οποίου περιγράφει τον πρώτο άθλο, τον φόνο των δύο όφεων, τους οποίους έστειλε η Ηρα για να τον σπαράξουν· µνηµονεύει επίσης και την προφητεία του Τειρεσία, σύµφωνα µε την οποία ο ήρωας ως αµοιβή των υπέρ της ανθρωπότητας µόχθων του, έµελλε να ανέλθει στον Ολυµπο και να λάβει σύζυγο τη θαλερά Ηβη και να ζήσει ευτυχής στα όλβια δώµατα του Ουρανού (στίχ. 33-72).

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΑΓΓ. ΣΤΕΦΟΣ, ∆.Φ. Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων και του Συλλόγου «Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. ∆ροσίνη»

Ο σπουδαιότερος άνδρας της οικογενείας ήταν ο Πετρόµπεης Μαυροµιχάλης (1773-1848) µε σηµαντική προσφορά στην Επανάσταση του 1821 και µε δεκάδες θύµατα της οικογενείας στις αµέτρητες µάχες των Ελλήνων κατά των Τούρκων. Τους συνοδεύει, όµως, και το στίγµα της δολοφονίας του Κυβερνήτη της Ελλάδος, Ιωάννη Καποδίστρια, στο Ναύπλιο το 1831. Ενας εγγονός, λοιπόν, του Πετρόµπεη, ο λοχαγός Γιώργος Μαυροµιχάλης, στο Παρίσι του 1876 παρίσταται ως µάρτυς στη µονοµαχία δύο πριγκίπων φαναριώτικης καταγωγής, των Σούτσου και Σούρτα, κατά την οποία ο Σούτσος σκοτώνει τον Σούρτα. Ο νόµος, όµως, απαγόρευε τη µονοµαχία και ιδίως στην περίπτωση θανάτου ενός των µονοµάχων. Οι µάρτυρες εδιώκοντο ως συνεργοί του επιζήσαντος µονοµάχου. Στην πολύκροτη δίκη που επακολούθησε δόθηκε µεγάλη δηµοσιότητα, µεταξύ δε εκείνων που την παρακολούθησαν ήταν και ένας από τους κορυφαίους στην εποχή του Γάλλος ποιητής, ο Λεκόντ ντε Λιλ (1818-1894).

Κάποιος δε Γάλλος περιηγητής που είχε επισκεφθεί πρόσφατα τη Μάνη, διηγήθηκε στον ποιητή ένα περιστατικό του 18ου αιώνα κατά το οποίο ένας πρόγονος του κατηγορούµενου Γ. Μαυροµιχάλη, επονοµαζόµενος Σκυλογιάννης, σε µια µάχη µε τους Τούρκους έσφαξε 300 Τούρκους, έκοψε τα κεφάλια τους και τα έµπηξε στις επάλξεις του πύργου του! Μακάβρια πράξη µε τα σηµερινά κριτήρια, όχι όµως µε τα κριτήρια της άγριας εκείνης εποχής.

Ο Λεκόντ ντε Λιλ εντυπωσιάστηκε από τη ζωντανή περιγραφή του περιηγητή και έτσι εµπνεύστηκε και έγραψε το σχετικό ποίηµά του, αποκαλώντας τους Μαυροµιχαλαίους «αετούς της γηραιάς Μάνης». Περιγράφει τη µάχη και όταν φτάνει στο τέλος φέρνει τον Σκυλογιάννη να λέει:

«Κόψετε τα κεφάλια τους κι επάνω καρφωµένα στον τοίχο αραδιάστε τα του πύργου µου, ένα-ένα./ Μ’ αυτά το θαυµασιότερο θα κάνω κοµπολόι./ Κι όταν περάσουν οι καιροί κι όταν διαβούν τα χρόνια/µέσα τους θε να στήνουνε φωλιά τα χελιδόνια. […]»

Για την ιστορία, το γαλλικό δικαστήριο αθώωσε τον Γ. Μαυροµιχάλη, ο οποίος ήταν αδελφός της, φηµισµένης για την οµορφιά της, Φωτεινής Μαυροµιχάλη, δεσποινίδος επί των τιµών της βασίλισσας Αµαλίας.

ΑΝΤΩΝΗΣ Ν. ΒΕΝΕΤΗΣ

 Μοναστηράκι ∆ωρίδος

Οµως αυτός ο ορισµός, σαν κατανόηση, όπως και η ίδια η «κατασκευή» της λέξης, µε τρία συνθετικά, δεν µπορούν να εκφράσουν αυτό που νιώθει κάποιος ο οποίος έχει αυτή την ευαισθησία στον µέγιστο βαθµό, και κυρίως την αµεσότητα και την ταχύτητα. Μιλάω για τον εαυτό µου.

Νιώθω ξαφνικά φοβερούς πόνους στην κοιλιά που δεν µοιάζουν µε τίποτα που να έχω ξανανιώσει. Το βράδυ που συναντάω τον φίλο µου, µου λέει ότι η γραµµατέας του γέννησε. «Ξέρω», του λέω, «γύρω στη µία το µεσηµέρι». «Ναι, πού το ξέρεις;» µου λέει έκπληκτος. Πού να του εξηγώ τώρα!

Ζούσα στην Αθήνα, είχα πάει ταξίδι στην Αγγλία, και ένιωθα ότι κάποιος στο σπίτι µου στην Αθήνα πονάει. Οµως δεν έµενε εκεί κανένας άλλος και δεν είχε κανένας άλλος κλειδιά. Οταν γύρισα, ανακάλυψα ότι στη βιασύνη µου να φύγω, κλείνοντας ένα συρτάρι, είχα πιάσει ένα φυλλαράκι του φυτού που ήταν πάνω σε εκείνο το έπιπλο. Οταν το ελευθέρωσα, ο πόνος µου λιγόστεψε και σιγά σιγά πέρασε. Περιττόν να αναφέρω την έντονη δίψα που νιώθω, όταν έχω ξεχάσει να ποτίσω τα φυτά µου.

Κάθε Μεγάλη Τρίτη, µε το τροπάριο της Κασσιανής, θυµάµαι πάντοτε την παράσταση του Πειραµατικού Μπαλλέτου του Γιάννη Μέτση στο Ηρώδειο το 1979. Στο έργο «Η Εκλογή - Κασσιανή και Θεόφιλος» ήµουν µία από τις φίλες της Κασσιανής, τις «Παραστρατηµένες». Ενιωσα να βιώνω τόσο πολύ τον πόνο της Κασσιανής, που αντί να βγω από την ίδια έξοδο µε τις άλλες κοπέλες, ξέκοψα και βγήκα από την άλλη, από όπου ερχόταν ο Θεόφιλος, στον οποίο αυθόρµητα έβγαλα τη γλώσσα µου! ∆εν θα ξεχάσω την έκπληξη στο πρόσωπο του Χρήστου Παπίδη (Θεόφιλου) που ήξερε ότι δεν ήταν έτσι η χορογραφία, καθώς και τον Γιάννη που παρακολουθούσε από τα παρασκήνια, ο οποίος, κουνώντας το δάχτυλο, µου είπε µε τη χαρακτηριστική του φωνή: «Εσύ γιατί βγήκες από δω; Να µην επαναληφθεί!».

Αλλά το πιο «κουφό» ήταν αυτό που µου συνέβη φέτος το βράδυ της Μεγάλης Πέµπτης. Παρακολουθούσα τη λειτουργία στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού στο Β. Λονδίνο, όπου συλλειτουργούσε ο Αρχιεπίσκοπός µας Νικήτας. Την ώρα της Σταύρωσης, όταν έσβησαν τα φώτα και µόνο τα κόκκινα φαναράκια ήταν αναµµένα, ένιωσα να συγκλονίζοµαι και να βιώνω έντονα τον πόνο του Ιησού. Οταν γύρισα στο σπίτι, πλένοντας τα χέρια µου, ανακάλυψα στο κέντρο της αριστερής µου παλάµης δύο σηµαδάκια, δύο µικρές ελίτσες, που δεν υπήρχαν πριν. Ο τύπος των ήλων!

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ∆ΟΥΡΑΚΗ-ΞΑΝΘΑΚΟΥ
Φιλόλογος, ψυχολόγος, Λονδίνο

Με ευφυείς τακτικές κερδίζει τις µάχες στον Γρανικό Ποταµό, στην Ταρσό και στην Ισσό µε πολλά λάφυρα και αιχµάλωτη την οικογένεια του ∆αρείου. Κατακτά τη Φοινίκη, την Τύρο, την Παλαιστίνη και γίνεται δεκτός στην Αίγυπτο και στον Ναό του Αµµωνα ∆ία.

Επιστρέφει στην Ασία. Μετά την αποφασιστική νίκη στα Γαυγάµηλα ενάντια στον πολυάριθµο στρατό του ∆αρείου, κυριεύει τη Βαβυλώνα, τα Σούσα, την Περσέπολη µε τους θησαυρούς της, τη Σογδιανή, τη Βακτριανή και φθάνει στην Ινδία, όπου έπειτα από τιτάνιες µάχες νικά τον στρατό των ελεφάντων του βασιλιά Πώρου.

Στη Βαβυλώνα αρρωσταίνει βαριά και πεθαίνει το 323 π.χ. σε ηλικία 33 ετών. Στη µακρά πορεία του έκανε και λάθη. Φάνηκαν οι φυσικές αδυναµίες του ανθρώπου να διαχειριστεί το δυσβάστακτο φορτίο της µεγάλης του δόξας και της απέραντης αυτοκρατορίας του. Ο µαγευτικός θρύλος µε το αθάνατο νερό δεν βοήθησε...

Η Ιστορία όµως δίκαια του χάρισε την αθανασία. Γιγάντιο το έργο του. Η ελληνιστική οικουµένη που άφησε, βασισµένη στο ελληνικό πνεύµα και στην ελληνική γλώσσα, έλαµψε για αιώνες ευεργετώντας την ανθρωπότητα.

Στη Μακεδονία, στην πόλη που φέρει το όνοµα της αδελφής του, θα πρότεινα ένα γιγαντιαίο άγαλµα του Μεγάλου Αλεξάνδρου φωταγωγηµένο, επιβλητικό στα Βαλκάνια, που θα γίνει το νέο επίσηµο έµβληµα της Θεσσαλονίκης, αντικαθιστώντας τον Λευκό Πύργο των Οθωµανών. Αναγνώριση, που δικαιούται ο αήττητος στρατηλάτης, ο βασιλεύς των βασιλέων, ο πρώτος οικουµενιστής, ο µέγιστος των Ελλήνων, Αλέξανδρος ο Φιλίππου, ο Μέγας.

∆ΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΒΑΤΖΑΣ MD MS FACS
Επισκ. Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής 

• Παρασκευή, 17/05/24

τα κακά που προέκυψαν από την ελληνική χούντα είναι πάρα πολλά, έχουν όμως αναλυθεί κατά κόρον στα πενήντα χρόνια έκτοτε, έχουν γίνει κτήμα του ελληνικού λαού, και εάν κάποιοι δεν τα έχουν καταλάβει, το πρόβλημα είναι δικό τους και δεν φταίει η έλλειψη ενημέρωσης.

Αντίθετα δεν έχουν αναλυθεί τα γεγονότα που οδήγησαν στη χούντα, όπως π.χ. α) οι σοβαρές παραβιάσεις του Συντάγματος από τον τότε Ανώτατο άρχοντα (εντολές σχηματισμού κυβερνήσεων σε πρόσωπα που δεν είχαν τη δεδηλωμένη, παρεμβάσεις σε εκλεγμένους πρωθυπουργούς για θέματα εξωτερικής πολιτικής, εθνικής άμυνας ή επιλογής υπουργών, β) οι σφοδρές και μέχρις εξευτελισμού αντιπαραθέσεις ηγετικών στελεχών των πολιτικών κομμάτων για διαφθορά, βία, νοθεία στις εκλογές κ.λπ., γ) ο υπερτονισμός και η συμμετοχή του Τύπου της εποχής στην οξύτητα των αντιπαραθέσεων, στην ανακύκλωση και διόγκωσή τους και δ) ο συνακόλουθος ευτελισμός του κύρους των θεσμών. Ηταν τέτοια η υποβάθμισή τους τότε, που διαγκωνίζονταν στο παρασκήνιο οι χούντες να προλάβει η μία την άλλη, χωρίς κανείς αρμόδιος να πάρει είδηση! Και πρόλαβε, ως γνωστόν, η χούντα των συνταγματαρχών με βραχεία κεφαλή τη χούντα των στρατηγών...

Χρειάζεται λοιπόν ανάλυση και αφομοίωση από τον λαό των αιτίων που οδήγησαν στη χούντα, προς αποφυγήν δημιουργίας έστω και κλίματος υποτροπής, που θα είναι καταστροφικό για τη χώρα. Αλλωστε «το προλαμβάνειν κρείττον εστί του θεραπεύειν» (Ιπποκράτης). 

ΣΑΛΩΜΗ Δ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Αθήνα

Απάντηση:

Ισως να μην έγινα σαφής. Συμφωνώ απολύτως με τους επιστολογράφους για την ανάλυση των γεγονότων που οδήγησαν στην επάρατο δικτατορία. Πιστεύω όμως ότι ύστερα από 50 χρόνια πραγματικής δημοκρατίας δεν κινδυνεύουμε από παρόμοια προβλήματα. Δεν υπάρχει το Παλάτι και οι παρεμβάσεις του και δεν υπάρχει και η επιρροή των Αμερικάνων στη Δημοκρατία μας η οποία αποδείχθηκε πολύ δυνατή στη μεταπολίτευση. Αντίθετα τα προβλήματα που αναδεικνύω εξακολουθούν να μας ταλανίζουν και δυστυχώς θα συνεχίσουν να μας ταλανίζουν στο μέλλον.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΡΥΜΙΩΤΗΣ

Με την προέλαση του Γερμανικού στρατού κατοχής προς την πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους, το ΠΝ εσήκωσε τη σημαία της εθνικής αξιοπρέπειας και επέλεξε το αυτονόητο και επιβεβλημένο: Να μην παραδοθεί εις τους προελαύνοντες κατακτητές, να μην υποστείλει τη Σημαία από τα πλοία του που διέθετε, συνεχίζοντας τον υπέρ πάντων αγώνα του από τη Μέση Ανατολή.... Σε αυτό, λοιπόν το δεύτερο «ΟΧΙ» των Ελλήνων, στην στάση τιμής και καθήκοντος που επέδειξε το ΠΝ, είναι αφιερωμένο το βιβλίο «Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΘΩΡΗΚΤΟΥ "Γ. ΑΒΕΡΩΦ" ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΟΣ ΣΕMNΟΥ ΗΡΩΑ», του Υποναυάρχου ε.α. Ι. Δαμηλάτη ΠΝ που μόλις εκυκλοφόρησε με φροντίδα της Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού. Με την ΥΙΝ και δι’ αυτής το εν γένει ΠΝ, να προβάλλει και ως αδιαφιλονίκητος θεματοφύλακας των ναυτικών παραδόσεων και ιστορίας του Έθνους των Ελλήνων...

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΝΑΥΑΡΧΟΥ ε.α. 

Ι. ΔΑΜΗΛΑΤΗ ΠΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ "ΟΧΙ" ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 

ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 1941

Με τους περισσότερους-γιά την ακρίβεια σχεδόν άπαντες-εξ ημών να κρατούν κατά νουν το «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου 1940 προς τον τότε Ιταλό Πρέσβυ διά στόματος του τότε Πρωθυπουργού Ι. Μεταξά, εξ ονόματος όλων των Ελλήνων και την εν συνεχεία νικηφόρα επική αντίσταση και προέλαση στην Πίνδο, επιβαλλόμενο είναι να αναδειχθεί και να φωτισθεί-όπως και πρέπει-το δεύτερο «ΟΧΙ» του Απριλίου του 1941...Άγνωστο, ίσως, σε πολλούς εξ ημών.

Όταν με την προέλαση του Γερμανικού στρατού κατοχής προς την πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους, το ΠΝ εσήκωσε τη σημαία της εθνικής αξιοπρέπειας και επέλεξε το αυτονόητο και επιβεβλημένο: Να μην παραδοθεί εις τους προελαύνοντες κατακτητές, να μην υποστείλει τη Σημαία από τα πλοία του που διέθετε, συνεχίζοντας τον υπέρ πάντων αγώνα του από τη Μέση Ανατολή....

Σε αυτό, λοιπόν το δεύτερο «ΟΧΙ» των Ελλήνων, στην στάση τιμής και καθήκοντος που επέδειξε το ΠΝ, είναι αφιερωμένο το βιβλίο «Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΘΩΡΗΚΤΟΥ "Γ. ΑΒΕΡΩΦ" ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΟΣ ΣΕMNΟΥ ΗΡΩΑ», του Υποναυάρχου ε.α. Ι. Δαμηλάτη ΠΝ που μόλις εκυκλοφόρησε με φροντίδα της Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού. Με την ΥΙΝ και δι’ αυτής το εν γένει ΠΝ, να προβάλλει και ως αδιαφιλονίκητος θεματοφύλακας των ναυτικών παραδόσεων και ιστορίας του Έθνους των Ελλήνων.

Για αυτό ακριβώς το βιβλίο πραγματοποιείται την ερχόμενη Πέμπτη, 23 Μαΐου 2024 και ώρα 19:00, στην Παλαιά Βουλή, εκδήλωση γιά την παρουσίαση του βιβλίου, με ομιλητές τους:

· Ιωάννη-Μιχαήλ Λοβέρδο, Δημοσιογράφο-Βουλευτή ΝΔ

· Αντιναύαρχο ε.α. Αλέξανδρο Διακόπουλο ΠΝ, πρ. Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Πρωθυπουργού, Πρόεδρο ΔΣ Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας, Επίτιμο Διοικητή ΣΕΘΑ

· Μιχαήλ Μαρτσέκη, Δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω, Πρόεδρο Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Ελλάδος, και

· Υποναύαρχο ε.α. Ι. Δαμηλάτη ΠΝ, συγγραφέα του βιβλίου

· Συντονίζει ο Πλωτάρχης (ΕΕ) Παν. Γέροντας ΠΝ, Επιτελής- Ιστορικός ΠΝ.

Υποναύαρχος ε.α.
Ι.Δαμηλάτης ΠΝ

Ο συγγραφέας είχε την εύνοια της τύχης να έχει το «σεμνό ήρωα» του βιβλίου του, Πλοίαρχο Πότη Δαμηλάτη ΠΝ, πατέρα του, ο οποίος και πρωτοστάτησε εις το εξής παράτολμο, λέγεται και «κουζουλό»: Αξιωματικός με βαθμό Πλωτάρχη τον Απρίλιο του 1941 εις το Θ/Κ «ΑΒΕΡΩΦ», τρίτος στην ιεραρχία του Πληρώματος του πεπαλαιωμένου πολεμικού πλοίου με πλήρωμα 700 ανδρών, δεν περίμενε τη διαταγή αποδημίας του σύμπαντος Στόλου του ΠΝ που θα ακολουθούσε, με το δικό του γηρασμένο πλοίο κάποιοι να το θέλουν υπό εγκατάλειψη και βύθιση επί τούτου, ώστε να μην περιέλθει εις τους προελαύνοντες κατακτητές.

Με τον Κυβερνήτη του Θ/Κ, Πλοίαρχο Ι. Βλαχόπουλο ΠΝ, να τελεί «εν αναμονή οδηγιών άνωθεν» εκτός του πλοίου και τον Ύπαρχο Αντιπλοίαρχο Α. Παπαβασιλείου ΠΝ αντίθετο με τον απόπλου, αλλά σε μία «επανάσταση» με την άμεση συνδρομή του ιερέα του πλοίου, Αρχιμανδρίτη Δημ. Παπανικολόπουλου (μετέπειτα Μητροπολίτη Εδέσσης & Πέλλας) και την ενεργό συμμετοχή του Σημαιοφόρου Παν. Ηλιομαρκάκη ΠΝ, όπου προσεχώρησε ο Πλωτάρχης Πότης Δαμηλάτης ΠΝ, αναλαμβάνοντας χρέη Κυβερνήτη του Θ/Κ, το οποίο και προετοιμάζει γιά απόπλου απο την Ελευσίνα, με τη συμμετοχή πολλών από το Πλήρωμα.

Άμεσα ακολουθεί ο απόπλου εξόδου από μία θαλάσσια περιοχή γεμάτη νάρκες, μία ενέργεια εξαιρετικώς παράτολμη, η οποία ευτυχώς εστέφθη από επιτυχία, από την οποία το πλοίο διήλθε ακέραιο, όλως ασφαλώς, αφού τελικώς απαιτήθηκε να ανοίξουν με δικά τους μέσα το φράγμα (ατσαλένιο δίκτυ) της Ψυττάλειας που εμπόδιζε τη διέλευση του πολεμικού πλοίου, από άνδρες ακάτου οι οποίοι τελικώς το άνοιξαν.

Οι σχετικές λεπτομέρειες από το μοναδικό απόπλου του Θ/Κ «Γ. ΑΒΕΡΩΦ» από τις αντίστοιχες σελίδες του βιβλίου (επικοινωνίες, ναυτικά σήματα κλπ) είναι εξαιρετικώς ενδιαφέρουσες. Και βεβαίως το μείζον είναι ότι, δι’ αυτής της παράτολμης ενέργειας, διασώθηκε ένα πολεμικό πλοίο- σκαρί του Α΄Π.Π, με πεπαλαιωμένα κύρια οπλικά συστήματα και χαμηλή ταχύτητα πλεύσης. Έξω από τις Φλέβες στο Σαρωνικό θα εμφανισθεί και ο φυσικός Κυβερνήτης του Θ/Κ, προκειμένου να αναλάβει πάλι τα καθήκοντά του.

Θα ακολουθήσει ο πλους γιά την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου του σύμπαντος Στόλου, μία δύναμη κρούσεως από Αντιτορπιλλικά και Υποβρύχια που διέθετε τότε, όπως και των βοηθητικών σκαφών του και επιτάκτων εμπορικών πλοίων. Η αποδημία του Στόλου από την κατεχόμενη Πατρίδα είχε ολοκληρωθεί επιτυχώς δίχως ποτέ να υποστείλει τη Σημαία, έστω κι αν κάποια εκ των πολεμικών πλοίων και συνοδών σκαφών είχαν βυθισθεί από τους Γερμανούς...

Όλο αυτό το φορτίο βαρειάς ιστορίας και ανταπόκρισης εις το καθήκον συνοψίζεται είς τον χαιρετισμό του προλογίζοντος την έκδοση Αρχηγού ΓΕΝ, Αντιναυάρχου Δημήτριου Ελευθέριου Κατάρα ΠΝ, με την ακροτελεύτια φράση σε αυτό: «Όταν η ζωή μας ευρίσκεται σε κίνδυνο, έρχεται η ώρα που οι αξίες που μάς γαλούχησαν μία ζωή, από πρωτοετείς δόκιμοι, στέκονται μπροστά μας γιά να τις ακολουθήσουμε. Το πρώτο ΟΧΙ ειπώθηκε στο ιταμό ιταλικό τελεσίγραφο, το δεύτερο και πιό κρίσιμο δόθηκε από τον Ελληνικό Στόλο όταν, ενώ η χώρα κατέρρεε από την γερμανική εισβολή, οι Αξιωματικοί και τα Πληρώματα στα σιδερένια τους μοναστήρια αποφάσισαν να συνεχίσουν τον Αγώνα γιά την Πατρίδα στην εξορία»

Πέρα, λοιπόν, από τον δραματικό τρόπο διασώσεως του Θ/Κ «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ» τον Απρίλιο του 1941, του ενδοξότερου Πολεμικού πλοίου της νεώτερης Ελλάδος, σήμερα Πλωτού Ναυτικού Μουσείου εις την Μαρίνα Φλοίσβου, το βιβλίο του Υποναυάρχου ε.α. Ι. Δαμηλάτη ΠΝ «Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΘΩΡΗΚΤΟΥ "Γ. ΑΒΕΡΩΦ" ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΟΣ ΣΕΜΝΟΥ ΗΡΩΑ», αποτελεί πολύτιμη σπονδή στην ναυτική ιστορία, καθώς με την έκδοση αυτή αναδεικνύονται:

• Η τεράστια προσφορά των πλοίων του απόδημου ΠΝ στις επιχειρήσεις των συμμάχων εναντίον των δυνάμεων του άξονα στο Β’ ΠΠ. Αρκεί μόνον να αναφερθεί ενδεικτικώς, ότι, στη μεγάλη συμμαχική επιχείρηση απόβασης στη Σικελία, μετέσχε σχεδόν το σύνολο του αποδήμου Στόλου, στο πλαίσιο της οποίας το Α/Τ «ΚΑΝΑΡΗΣ» με Κυβερνήτη του τον Πλωτάρχη, Πότη Δαμηλάτη ΠΝ και με την Ελληνική Σημαία στον ιστό του, μπήκε πρώτο, τον Ιούλιο του 1943, στο εχθρικό Ιταλικό λιμάνι της Αυγούστας.

• Πλευρές και πτυχές του κινήματος της Μέσης Ανατολής, που, παρά λίγο, να αμαυρώσει και να ακυρώσει την τότε προσφορά του ΠΝ και την επιχείρηση καταστολής του.

• Η επάνοδος του Στόλου στην Ελλάδα και η εμπλοκή του σε σχέση με τα Δεκεμβριανά και τον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε.

• Η «απαγωγή» της Σοφίας Βέμπο από τη Ρόδο, μετά την κατάληψη της Ελλάδος, με πολλά στοιχεία από τη ζωή της και την πολλαπλή πατριωτική συνεισφορά της από την Αίγυπτο.

Βεβαίως αναδεικνύονται και πολλά στοιχεία από το βίο του πρωταγωνιστή Πλοιάρχου Πότη Δαμηλάτη ΠΝ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 1991, αρνούμενος σταθερά, διά βίου, την απονομή βαθμών τιμητικώς από τις μετέπειτα ηγεσίες του ΠΝ.

Ίσως τη μεγαλύτερη τιμή προς το πρόσωπό του Πλοιάρχου Πότη Δαμηλάτη ΠΝ, να αποτελεί η παρουσία στην κηδεία του, στις 18/12/91, δεκάδων ηλικιωμένων, Ναυτών τότε εις τα Θ/Κ «ΑΒΕΡΩΦ» και «ΚΑΝΑΡΗΣ» και σε διάφορα άλλα πλοία, όπου διετέλεσε Κυβερνήτης τους, όπου και προσήλθαν γιά να τον αποχαιρετίσουν.

Βεβαίως, πράγμα εξόχως τιμητικό και σπάνιο, απετέλεσε η απονομή στον Πλοίαρχο Πότη Δαμηλάτη ΠΝ της τιμητικής διάκρισης με το παράσημο «Distinguished Service Cross» από το Βασιλέα της Αγγλίας, Γεώργιο ΣΤ.

Το βιβλίο αποτελεί ένα ιστορικό πόνημα-χρήσιμο ανάγνωσμα, το οποίο παραδίδεται προς μελέτη από τους επιγενόμενους.

Η Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού δικαιούται συγχαρητήρια γιά την άρτια, από κάθε άποψη, επιμελημένη έκδοση.