Με την τροποποίηση της παραγράφου 7 του άρθρου 218 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, ο κ. Γιώργος Φλωρίδης δίνει τη δυνατότητα στα θύµατα της υπόθεσης Νovartis να ζητήσουν τη δικαίωσή τους. Να αποκαλυφθούν δηλαδή άγνωστες πτυχές αυτής της υπόθεσης, που τελικά προσλήφθηκε και αξιολογήθηκε από την κοινή γνώµη ως σκευωρία. Ενώ συγχρόνως τίθενται τα όρια που πρέπει να διέπουν το καθεστώς προστασίας. Ορια που τα εξετάζει ο αρµόδιος εισαγγελέας και εµµέσως έχουν σχέση και µε την αξιοπιστία των όσων κατέθεσαν. ∆ιαφορετικά, ο κάθε ποινικά εµπλεκόµενος σε µια υπόθεση, για να ελαφρύνει τη θέση του, θα µοιράζει δεξιά κι αριστερά αναπόδεικτες κατηγορίες, χωρίς καµιά συνέπεια για τον ίδιο...

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 11/05/24

ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

Στις 16 Ιανουαρίου από αυτήν εδώ τη στήλη έθετα το ζήτηµα της προστασίας των µαρτύρων της υπόθεσης Νovartis, καθώς δηµιουργούσε προβλήµατα ηθικά, νοµικά και πολιτικά. Το ερώτηµα ήταν αν αυτή η προστασία είναι ισόβια, ανεξάρτητα από το αν οι λόγοι για τους οποίους έχει παρασχεθεί δεν ικανοποιήθηκαν από την εν συνεχεία πορεία των γεγονότων. Πολύ δε περισσότερο αν υπάρχουν υπόνοιες πως η µαρτυρία τους ήταν κατευθυνόµενη και ψευδής, ενταγµένη σε πολιτικές σκοπιµότητες, αφού αυτούς που κατηγόρησαν τελικά αθωώθηκαν. ∆ιότι δεν θα πρέπει να ξεχνάµε πως ο σκοπός της προστασίας είναι µε τη µαρτυρία τους να τιµωρηθούν οι ένοχοι.

Στην υπόθεση Νovartis, που ταλαιπώρησε την πολιτική ζωή της πατρίδας µας επί σχεδόν τρία χρόνια, οι προστατευόµενοι µάρτυρες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην παραποµπή εννέα πολιτικών, µεταξύ των οποίων δύο πρώην πρωθυπουργών και του κεντρικού τραπεζίτη, οι οποίοι στη συνέχεια απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες. Το ερώτηµα που είχα θέσει ήταν αν αυτές οι προσωπικότητες που κατηγορήθηκαν αδίκως και είδαν και συγγενικά τους πρόσωπα να ταλαιπωρούνται –είµαι άκρως επιεικής µε το ρήµα «ταλαιπωρούνται»– έχουν το δικαίωµα να ζητήσουν τη δίωξη των προστατευοµένων µαρτύρων που τους ενέπλεξαν σ’ αυτή την υπόθεση. Για να γίνει αυτό θα έπρεπε να αρθεί η προστασία τους και η ποινική δικονοµία δεν προέβλεπε κάτι τέτοιο.

Με τον νόµο 5090/2024, που αφορά τους νέους ποινικούς κώδικες, ρυθµίστηκε κι αυτό το θέµα. ∆ηλαδή τροποποιήθηκε το άρθρο 218 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας στην παράγραφο 7. Μια τροποποίηση που ουδείς τη µνηµόνευσε. Ετσι δίνεται η δυνατότητα στον αρµόδιο εισαγγελέα να εξετάζει διαρκώς την «προσφορότητα και αναγκαιότητα των µέτρων προστασίας» και αναλόγως να κρίνει αν πρέπει αυτά τα µέτρα να τροποποιηθούν ή να ανακληθούν, εφόσον κατά την κρίση του έχουν «διαφοροποιηθεί ή εκλείψει οι λόγοι επιβολής τους».

Αυτή η συγκεκριµένη ρύθµιση αδικήθηκε, ουσιαστικά και επικοινωνιακά, διότι απορροφήθηκε από τον θόρυβο και την ένταση που προκάλεσαν οι νέοι ποινικοί κώδικες της κυβέρνησης. Πολλές φορές συµβαίνει αυτό, να µη δίνουµε σηµασία ή και να αγνοούµε ακόµη ένα γεγονός σηµαντικό, διότι επικαλύφθηκε από ένα άλλο σηµαντικότερο. Με την τροποποίηση της παραγράφου 7 του άρθρου 218 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, ο κ. Γιώργος Φλωρίδης δίνει τη δυνατότητα στα θύµατα της υπόθεσης Νovartis να ζητήσουν τη δικαίωσή τους. Να αποκαλυφθούν δηλαδή άγνωστες πτυχές αυτής της υπόθεσης, που τελικά προσλήφθηκε και αξιολογήθηκε από την κοινή γνώµη ως σκευωρία. Ενώ συγχρόνως τίθενται τα όρια που πρέπει να διέπουν το καθεστώς προστασίας. Ορια που τα εξετάζει ο αρµόδιος εισαγγελέας και εµµέσως έχουν σχέση και µε την αξιοπιστία των όσων κατέθεσαν. ∆ιαφορετικά, ο κάθε ποινικά εµπλεκόµενος σε µια υπόθεση, για να ελαφρύνει τη θέση του, θα µοιράζει δεξιά κι αριστερά αναπόδεικτες κατηγορίες, χωρίς καµιά συνέπεια για τον ίδιο.