Η Ελλάδα πρέπει να είναι πανευρωπαϊκά ένα μοναδικό κοινωνικό πείραμα: μια χώρα, το κράτος αλλά και τα κόμματα και η κοινωνία της οποίας έχουν παραιτηθεί από την υποχρέωση και τη διεκδίκηση να μαθαίνουν οι νέοι βασικές γνώσεις και στοιχειώδεις κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, ανάμεσα στις οποίες και η ευθύνη, οι ιεραρχίες και η λογοδοσία. Με μηδέν εφόδια γίνονται οι μαθητές φοιτητές – και συνήθως, ο μεγάλος όγκος αποφοίτων, με μηδέν εφόδια παραμένει και μετά το πτυχίο. Η κατάσταση αυτή εξηγεί πολλά και για τον χαρακτήρα της αγοράς εργασίας, για τα ήθη, για την κοινωνική βία, για την παραδοσιοκρατία των κοινωνικών σχέσεων και για τον μηδενισμό με τον οποίο αντιμετωπίζεται σε πάρα πολλές περιπτώσεις το περιεχόμενο τής χωρίς αξίες ζωής μεγάλων θυλάκων του πληθυσμού. Και απαιτεί αλλαγές. Αν δεν τις κάνουν οι μεταρρυθμιστές Μητσοτάκης και Πιερρακάκης τότε ποιοι θα τις κάνουν;....

Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

                                      "ΤΑ ΝΕΑ", 11/04/24

ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Λες και το κάνουν σκοπίμως οι αθεόφοβοι! Η προηγούμενη φορά, θα θυμάστε, ήταν τότε που έφεραν το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια την τελευταία εβδομάδα της Αποκριάς και χάλασαν την Τσικνοπέμπτη του Σωκράτη Φάμελλου, με αποτέλεσμα να βγαίνει ο καημένος στην τηλεόραση και να γκρινιάζει. Τώρα εξαγγέλλουν εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση του bullying, που προφανώς θα ξεδιπλωθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να χαλάσει την Ανάσταση του κ. Φάμελλου. Αν λοιπόν έχω καταλάβει σωστά το σχέδιο της κυβέρνησης, αν στέκονται δηλαδή αυτά που γράφω παραπάνω, τότε κατά τον Δεκαπενταύγουστο πρέπει να αναμένουμε Αρμαγεδδώνα.

Το σχέδιο, στις γενικές γραμμές με τις οποίες παρουσιάστηκε, είναι σωστό. Επιτέλους, σφίγγουν λίγο τα λουριά. Κατατίθεται τουλάχιστον η πρόθεση της κυβέρνησης να επαναφέρει στη Δημόσια Εκπαίδευση το μέτρο στην αναγκαία πειθαρχία, η οποία σήμερα δεν υφίσταται, με αποτέλεσμα αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει στα σχολεία, στις πλατείες και όπου αλλού μαζεύεται πιτσιρικαρία. Δεν υποτιμώ καθόλου την κατεύθυνση που έδωσε στη Δημοκρατία μας η Μεταπολίτευση, με τις ιδιαίτερες συνθήκες της εποχής. Οφείλουμε όμως να αναγνωρίσουμε ότι μέρος της κληρονομιάς που μας άφησε εκείνη η εποχή είναι η ανόητη, αλόγιστη και άνευ ορίων εξιδανίκευση της νεότητας και όλων των γλωσσικών παραγώγων της. Από την επιείκεια περάσαμε στην ατιμωρησία και από εκεί στην ασυδοσία – έτσι γίνεται συνήθως. Και, σε όλη αυτή τη διαδικασία διαφθοράς, εμείς θαυμάζαμε την αντανάκλαση της καλοσύνης μας και της δημοκρατικής υπεροχής μας. Καιρός ήταν επιτέλους να ληφθούν μέτρα!

Διαφωνεί βέβαια (και στενοχωριέται πολύ, εννοείται) ο κ. Φάμελλος, καθώς και ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ. Κρίνουν το συγκεκριμένο σχέδιο, που εξήγγειλαν προχθές ο Πρωθυπουργός με τον υπουργό Παιδείας, ως καταιγισμό κρατικού αυταρχισμού στην Παιδεία και αντιπροτείνουν περισσότερη αγάπη και περισσότερες προσλήψεις. Κατανοητές είναι οι αντιρρήσεις τους, διότι αντανακλούν το μακροπρόθεσμο συμφέρον τους.

Ο άνθρωπος που δεν έχει μάθει να πειθαρχεί τον εαυτό του ζει σε μια διαρκή πνευματική σύγχυση και γίνεται έρμαιο του κάθε δημαγωγού. Για να ασκεί το επιτήδευμά του ο κάθε πολιτευόμενος λαϊκιστής, χρειάζεται να υπάρχει από κάτω ικανό πλήθος ψηφοφόρων με τη νοοτροπία ότι αυτοί δεν φταίνε ποτέ και για τίποτα. Η ατιμωρησία και η ανευθυνότητα ξεκινούν από το σχολείο. Η οικογένεια θα προσαρμοστεί και θα συμπλεύσει, αν το σχολείο δεν επιτρέπει τέτοιες συμπεριφορές και τις τιμωρεί.

Επομένως, υπό την προϋπόθεση ότι θα πραγματοποιηθούν όλα αυτά που ακούσαμε από την κυβέρνηση ως προθέσεις, παρουσιασμένες με τη μορφή σχεδίου, προβλέπω μαύρο Πάσχα για τον κακομοίρη τον κ. Φάμελλο, που δεν χάρηκε Τσικνοπέμπτη, ούτε και πέταξε αετό την καθαρά Δευτέρα. Να προσθέσω επίσης ότι η Πρωτομαγιά φέτος πέφτει μέσα στο Πάσχα, που σημαίνει ότι εκείνη την ημέρα ο κ. Φάμελλος θα αγωνίζεται και θα πρέπει να διακόψει την ανάπαυλα που τόσο έχει ανάγκη ο άνθρωπος με ολα τα δεινά που βρήκαν την Αριστερά.

                                                                "ΤΑ ΝΕΑ", 11/04/24

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε καινούργια δουλειά: την υπεράσπιση των μαθητών «του τελευταίου θρανίου». Της απείθειας και του μπάχαλου στα σχολεία, που είναι ο προθάλαμος του μπάχαλου στα πανεπιστήμια.

Οπως δήλωσε χθες σε τηλεοπτική του συνέντευξη ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του κόμματος, Γιώργος Τσίπρας, η επαναφορά κανόνων στα σχολεία, η παροχή δυνατοτήτων στην εκπαιδευτική κοινότητα δηλαδή να αντιμετωπίζει την παραβατικότητα στο μάθημα, είναι αυταρχισμός και επιστροφή στη μετεμφυλιακή χειραγώγηση. Για τον βαθιά ιδεολόγο που του αρέσει να παίζει στα ΜΜΕ τον κοινωνιολόγο, ρίχνοντας τα πάντα στην κακούργα κοινωνία, αυτά συμβαίνουν επειδή η ζωή είναι ανταγωνιστική, με αποτέλεσμα οι γονείς να παραιτούνται από τα παιδιά τους – αλλά αφού παραιτούνται οι γονείς δεν εξηγεί γιατί επιθυμεί να παραιτηθούν και οι καθηγητές.

Τελοσπάντων, το χθεσινό κήρυγμα τελείωσε με ένα κατηγορητήριο εναντίον της ατομικής ευθύνης. Ο Γιώργος Τσίπρας δεν θέλει να έχουν ούτε οικονομικές συνέπειες όσοι κάνουν ζημιές στις υποδομές του σχολείου, καταστρέφουν ή κλέβουν. Παρότι προκαλούν προβλήματα, θέλει το σχολείο να κάνει ότι δεν συμβαίνει τίποτα και τις ζημιές να τις πληρώνει, όπως γίνεται σήμερα, το ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή οι φορολογούμενοι – ή να μην τις πληρώνει κανείς. Στον ΣΥΡΙΖΑ άρεσε πάντα να πουλάει τρέλα. Συνεχίζει και στην πλάτη του σχολείου. Καταλαβαίνει, μάλιστα, κανείς ότι μηδενιστικά θα τοποθετηθεί και σε τυχόν επερχόμενη μετεξέλιξη του σχολείου σε σχέση με τη γνώση.

Αλλ’ η δημιουργία μιας μέσης εκπαίδευσης – αυτόνομης εκπαιδευτικής βαθμίδας (που ζητούσαν, μεταξύ άλλων, και προσωπικότητες της Αριστεράς όπως ο Αγγελος Ελεφάντης), που θα συμβάλλει στην πνευματική καλλιέργεια των μαθητών, θα είναι η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση της χώρας. Να το συνοψίσουμε. Το σχολείο έχει παραιτηθεί από την εκπαιδευτική διαδικασία, έχει μετατραπεί σε ιδιότυπο πάρκινγκ παιδιών που μεγαλώνουν, αδυνατώντας να μεταδώσει ουσιαστική καλλιέργεια, τις στοιχειώδεις γνώσεις και τα εφόδια που είναι απαραίτητα σε πολίτες. Οι μαθητές μορφώνονται αλλού. Στο Ιντερνετ, στην τηλεόραση, στις συναναστροφές, στα χόμπι. Μεγαλώνουν απότομα, αγνοούν κάθε κοινωνική ιεραρχία και οι μόνες εξουσιαστικές σχέσεις που αναγνωρίζουν είναι οι σχέσεις ισχύος, επιβολής, υποταγής – η κοινωνική βία, που εύκολα μετατρέπεται σε ατομική βία.

Αυτού του σχολείου οι μαθητές δεν γνωρίζουν βασικά πράγματα. Δεν κατέχουν γλώσσα, δεν ξέρουν λογοτεχνία και δεν έχουν πρότυπα και είδωλα φτιαγμένα από τη σχέση τους με τη λογοτεχνία, δεν ξέρουν ιστορία, μαθηματικά, φυσική, γεωγραφία, αγνοούν τους κανόνες της κοινωνικής οργάνωσης, αγνοούν βασικά πράγματα. Στην ουσία, δηλαδή, είναι ανυπεράσπιστα θύματα έτοιμα για κάποια αγέλη, τις συνήθειες της οποίας θα ακολουθήσουν.

Η Ελλάδα πρέπει να είναι πανευρωπαϊκά ένα μοναδικό κοινωνικό πείραμα: μια χώρα, το κράτος αλλά και τα κόμματα και η κοινωνία της οποίας έχουν παραιτηθεί από την υποχρέωση και τη διεκδίκηση να μαθαίνουν οι νέοι βασικές γνώσεις και στοιχειώδεις κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, ανάμεσα στις οποίες και η ευθύνη, οι ιεραρχίες και η λογοδοσία. Με μηδέν εφόδια γίνονται οι μαθητές φοιτητές – και συνήθως, ο μεγάλος όγκος αποφοίτων, με μηδέν εφόδια παραμένει και μετά το πτυχίο.

Η κατάσταση αυτή εξηγεί πολλά και για τον χαρακτήρα της αγοράς εργασίας, για τα ήθη, για την κοινωνική βία, για την παραδοσιοκρατία των κοινωνικών σχέσεων και για τον μηδενισμό με τον οποίο αντιμετωπίζεται σε πάρα πολλές περιπτώσεις το περιεχόμενο τής χωρίς αξίες ζωής μεγάλων θυλάκων του πληθυσμού. Και απαιτεί αλλαγές. Αν δεν τις κάνουν οι μεταρρυθμιστές Μητσοτάκης και Πιερρακάκης τότε ποιοι θα τις κάνουν;

...από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Εκρηξη της βίας ανηλίκων 

με 10.776 δράστες σε τρία χρόνια

Τι περιλαμβάνει και πού απευθύνεται το σχέδιο δράσης

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΛΑΚΑΣΑ

ΠΗΓΗ: ΕΛ. ΑΣ.

Eνα πρόγραμμα που στοχεύει στην ολιστική παρέμβαση για την πρόληψη και αντιμετώπιση φαινομένων βίας και παραβατικότητας από και προς ανηλίκους, και το οποίο απευθύνεται σε σχολεία, δομές και υπηρεσίες πρόνοιας, αστυνομικά τμήματα, αθλητικούς φορείς, είναι προς έγκριση από το υπουργείο Υγείας, ενώ έχουν ενημερωθεί και τα υπουργεία Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη. Οπως εξηγούν οι ειδικοί στην «Κ», η έκταση της παραβατικότητας ανηλίκων στην Ελλάδα φαίνεται ότι κινείται στο πλαίσιο της χαμηλής και μεσαίας βαρύτητας, ωστόσο προκαλούν ανησυχία η αύξηση των αδικημάτων βίας και η μείωση του ορίου ηλικίας. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., μέσα σε μία τριετία, 2021-2023, οι ανήλικοι δράστες έφτασαν σε 10.776, από 5.431.

Πρόσφατα σε σχολείο της Αττικής 15χρονος ανάρτησε σε µέσο κοινωνικής δικτύωσης τα οπίσθια συµµαθήτριάς του, χλευάζοντάς την. Αµεσα, φίλοι της τον απείλησαν ότι θα τον εξευτελίσουν στο σχολείο. Το περιστατικό έγινε γνωστό στη σχολική κοινότητα, ωστόσο η επιλογή του σχολείου ήταν υπέρ της συγκάλυψης του περιστατικού. Ευτυχώς που οι γονείς του πρώτου παιδιού µίλησαν σε γνωστό τους ψυχολόγο για την πράξη του παιδιού τους. Ετσι υπήρξε παρέµβαση και οι γονείς του θύτη ζήτησαν συγγνώµη από το κορίτσι και την οικογένειά της. Οι γονείς του θύτη προβληµατισµένοι, αναζήτησαν τη βοήθεια ειδικών για να εξηγηθεί η στάση του παιδιού. Οι ψυχολόγοι του σχολείου, όµως, έµειναν «µαρµαρωµένοι». 

Ανάλογο περιστατικό συνέβη προ ηµερών σε άλλο σχολείο της Αττικής, όπου και πάλι η στάση της διεύθυνσης ήταν υπέρ της συγκάλυψης. Πόσα τέτοια γεγονότα µένουν στην αφάνεια εκτρέφοντας τη βία και την παραβατικότητα των ανηλίκων; Και το πρόβληµα δεν µένει µόνο στο σχολείο. Περνάει στη γειτονιά, στον δήµο, συνδέεται µε την οπαδική βία, µε τους ανηλίκους να καταλήγουν σε κάποιες περιπτώσεις στη βαριά εγκληµατικότητα.

Πρόγραµµα που στοχεύει στην ολιστική παρέµβαση για την πρόληψη και αντιµετώπιση φαινοµένων βίας και παραβατικότητας από και προς ανηλίκους είναι προς έγκριση από το υπουργείο Υγείας (ενήµερα είναι και τα υπουργεία Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη), µε τις συζητήσεις να βρίσκονται σε προχωρηµένο στάδιο, όπως εξήγησε στην «Κ» ο Στέλιος Στυλιανίδης, ψυχίατρος-ψυχαναλυτής, οµότιµος καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής στο Πάντειο Πανεπιστήµιο, ιδρυτής και επίτιµος πρόεδρος της Εταιρείας Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ψυχικής Υγείας (ΕΠΑΨΥ) και επιστηµονικός επόπτης του προγράµµατος. 

Σκοπός του προγράµµατος είναι η ανάπτυξη ενός µοντέλου πρόληψης και αντιµετώπισης της παραβατικότητας ανηλίκων, µε παρεµβάσεις στους βασικούς παράγοντες της τοπικής κοινωνίας: στα σχολεία και των δύο βαθµίδων, στις δοµές και υπηρεσίες πρόνοιας, ψυχικής υγείας και παιδικής προστασίας της τοπικής κοινότητας (δήµος), στα τοπικά αστυνοµικά τµήµατα και τα τµήµατα ασφαλείας, στις αρµόδιες δικαστικές αρχές και σε αθλητικούς φορείς. 

Οπως παρατηρούν οι υπεύθυνοι του προγράµµατος (στην υλοποίησή του µετέχουν η ΕΠΑΨΥ, η µη κερδοσκοπική εταιρεία ΙΑΣΙΣ, το τµήµα Κοινωνικής εργασίας του Πανεπιστηµίου ∆υτικής Αττικής και το Εργαστήριο κλινικής ψυχολογίας και ψυχοπαθολογίας, κοινοτικής ψυχιατρικής και αναπτυξιακής ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστηµίου), παρότι η έκταση της παραβατικότητας ανηλίκων στην Ελλάδα φαίνεται ότι κινείται στο πλαίσιο της χαµηλής και µεσαίας βαρύτητας, προκαλούν ανησυχία η αύξηση των αδικηµάτων βίας των ανηλίκων και η µείωση του ορίου ηλικίας κατά το οποίο ξεκινάει η εµπλοκή των ανηλίκων µε τον ποινικό νόµο. Επίσης, στις οικογένειες των ανηλίκων παραβατών συναντώνται πολλαπλά και πολύ σοβαρά προβλήµατα (κοινωνικά, οικονοµικά, ψυχικής υγείας, χρήσης ουσιών, κατάχρησης αλκοόλ, εµπλοκή των γονέων µε τον ποινικό νόµο, εγκλεισµός ενός ή και των δύο γονέων στη φυλακή, κ.ά.).

Οι ανήλικοι παραβάτες στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι αγόρια, κυρίως 14 έως 18 ετών, σε µεγάλο ποσοστό από χαµηλά κοινωνικοοικονοµικά στρώµατα. Το οικογενειακό τους περιβάλλον διαπιστώνεται συχνά να είναι δυσλειτουργικό. Η σχέση τους µε το σχολείο παρουσιάζει πολλά προβλήµατα, µε χαµηλές επιδόσεις και σχολική διαρροή. Αξιοσηµείωτος αριθµός αυτών των ανηλίκων εµφανίζει εµπλοκή µε εξαρτησιογόνες ουσίες, ενώ σε σηµαντικό ποσοστό εκδηλώνουν συναισθηµατικές διαταραχές, διαταραχές διαγωγής ή και άλλα προβλήµατα ψυχικής υγείας. Τέλος, συνήθως έχουν χαµηλή αυτοεκτίµηση, µε έλλειψη στόχων, κινήτρων και προσδοκιών για τη ζωή τους.

Από την άλλη, οι συµµορίες είναι οµάδες παιδιών, εφήβων και νεαρών ενηλίκων που µοιράζονται µια κοινή ταυτότητα και εµπλέκονται σε παράνοµες ή παραβατικές δραστηριότητες. Ορισµένοι παραβατικοί ανήλικοι ωθούνται ή παρακινούνται να ενταχθούν σε µια συµµορία για να αποκτήσουν αίσθηση σύνδεσης ή για να καθορίσουν µια νέα αίσθηση του ποιοι είναι, ενώ άλλοι υποκινούνται από την πίεση των συνοµηλίκων ή την ανάγκη να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Τα περισσότερα µέλη συµµοριών είναι έφηβοι ή νεαροί ενήλικες, κάθε φύλου, φυλής και κοινωνικοοικονοµικής οµάδας.

Οπως ανέφερε στην «Κ» ο κ. Στυλιανίδης, η αρχή είναι να εφαρµοστούν πρακτικά µέτρα στους φορείς όπου θα γίνουν οι παρεµβάσεις. Ετσι, στα σχολεία θα γίνουν οµιλίες και όταν παρουσιαστεί κάποιο σχετικό πρόβληµα συµπεριφοράς παιδιού θα γίνεται παρέµβαση µέσα στην τάξη. Συγκεκριµένα, θα γίνεται συζήτηση µε τους µαθητές της τάξης, µε τα παιδιά να καλούνται να ανοιχτούν µπροστά σε ένα πρόβληµα στο οποίο, ακόµη κι αν δεν εµπλέκονται, µπορούν να το αντιµετωπίσουν στο µέλλον. Η συζήτηση θα γίνεται από τους επιστήµονες του προγράµµατος σε συνεργασία µε τον δάσκαλο της τάξης και τον ψυχολόγο του σχολείου. 

Επίσης, θα επιµορφωθούν οι εκπαιδευτικοί στην πρόληψη και αντιµετώπιση περιστατικών βίας από µαθητές τους, ενώ θα εµπλακούν και οι γονείς, οι οποίοι είναι σχεδόν πάντα υπερπροστατευτικοί στο παιδί τους. Και ο θύτης και το θύµα πρέπει να συµµετάσχουν, αφού όποιος υποστεί κακοποιητική συµπεριφορά µπορεί στο µέλλον να γίνει ο ίδιος θύτης. Στο πρόγραµµα θα εµπλακούν και οι τοπικές υπηρεσίες πρόνοιας και ψυχικής υγείας, αλλά και η Εκκλησία στο µέτρο που µπορεί να συνδράµει, καθώς η παραβατικότητα ανηλίκων, όταν εκδηλώνεται σε πρώιµο στάδιο µέσα στο σχολείο, µπορεί να επεκταθεί και στον δήµο. Αλλωστε και τώρα έχουµε δει ανηλίκους να µετέχουν σε συµµορίες.

Ταυτόχρονα, παρέµβαση θα γίνει και στα τοπικά αστυνοµικά τµήµατα αφού, εκτός από την ποινική διαδικασία η οποία ακολουθείται όταν χρειάζεται, υπάρχει και το µέληµα ο ανήλικος να συµµορφωθεί µε «ήπια» µέσα. Η αστυνοµία πρέπει να γίνει πιο αποτελεσµατική στη δίωξη των δραστών, αλλά και να υιοθετήσει πρακτικές νουθεσίας όταν πρόκειται για ανηλίκους.

Απαραίτητη είναι η συνεργασία των αθλητικών φορέων, καθώς οι ανήλικοι µε ιστορικό παραβατικότητας πιάνονται ευκολότερα στα δίχτυα της οπαδικής βίας. Ηδη υπάρχουν επαφές µε εκπροσώπους οµάδων της Αττικής.

Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Οι υπεύθυνοι του προγράµµατος δίνουν βάρος στη συµµετοχή των παιδιών που έχουν τραυµατική εµπειρία, αλλά και των θυτών. Θα µιλήσουν στα παιδιά µέσα στο σχολείο, µε άδεια της διεύθυνσης και των γονέων θα εκφράσουν το βίωµά τους. Θεωρείται µάλιστα ότι ένα στα πέντε παιδιά που έχει εµπλακεί σε περιστατικά βίας θα ήθελε να γίνει «πρεσβευτής» της φιλοσοφίας που υπηρετεί το πρόγραµµα. Τέλος, σηµαντικό ρόλο θα έχουν και δηµοφιλή στα παιδιά πρόσωπα, όπως αθλητές.

Κινητές µονάδες

Ιδιαίτερη µνεία γίνεται και στις κινητές µονάδες ψυχοκοινωνικής παρέµβασης, µε µία από τις βασικές αρµοδιότητες να είναι ο εντοπισµός περιοχών «εν κινδύνω», όπως ορίζεται για διαφόρους λόγους, ώστε να υπάρξει άµεση παρέµβαση χωρίς τον «στιγµατισµό» περιοχών και προσώπων, αφού η παρέµβαση θα γίνεται από ειδικά εκπαιδευµένους και πεπειραµένους επαγγελµατίες. Το πρόγραµµα σχεδιάζεται να εφαρµοστεί πιλοτικά σε τρεις δήµους – στην Κηφισιά όπου έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει πρόβληµα µε συµµορίες ανηλίκων πέριξ του σταθµού του ΗΣΑΠ, στο Μαρούσι και στη Θεσσαλονίκη. Οπως παρατηρεί ο κ. Στυλιανίδης, «ας ξεκινήσουµε από κάτι ποιοτικό, αξιολογήσιµο και µετά να πάµε παρακάτω. ∆εν χρειάζονται µαξιµαλισµοί».

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 11/04/24