Προφανώς δεν είναι όλοι έτσι. Κατά τη μαρτυρία του φίλου μου, απάντησαν στην αγγελία ζητώντας να εργαστούν στο κρεοπωλείο πρόσωπα που όντως νιώθουν την πίεση της ανεργίας. Μου έδειξε δύο βιογραφικά: ενός πτυχιούχου χημικού μηχανικού με μεταπτυχιακό που μιλάει τρεις γλώσσες και ενός συντηρητή έργων τέχνης. Και οι δύο ήθελαν να δουλέψουν οπουδήποτε, αλλά δυστυχώς δεν είχαν τη βεβαίωση κρεοπώλη. Τι μας διδάσκει η παραπάνω ιστορία; Οτι κάτι δεν πάει καλά, ότι στην περιοχή της ανειδίκευτης εργασίας (ή της εργασίας χαμηλής ειδίκευσης) υπάρχει στρέβλωση, που έχει αντίκτυπο και στην αγορά και στα έσοδα του κράτους και των ασφαλιστικών ταμείων. Κι ότι συχνά στο όνομα της κοινωνικής αλληλεγγύης συντηρείται μια αρκετά εκτεταμένη περιοχή μαύρης οικονομίας με έναν λούμπεν κρατικοδίαιτο πληθυσμό. Η κανονικότητα έχει πολύ δρόμο....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 04/12/20

 Μικρό χασάπικο γιά την ανεργία

Δεν συνηθίζω να μεταφέρω ιστορίες επαγγελματιών για τη δουλειά τους, επειδή συχνότατα στη μεταφορά τους υπεισέρχονται πάντα στοιχεία υπερβολής. Σήμερα κάνω μια εξαίρεση, για έναν λόγο: επειδή ο άνθρωπος που μου τη μετέφερε είναι πολύ σοβαρός επαγγελματίας, η ιστορία του έχει διασταυρωθεί και τεκμηριώνεται απολύτως και, επιπλέον, δεν μου την αφηγήθηκε επειδή προσδοκά κάποιο όφελος, έστω δημοσιότητας. Κάθε άλλο. Ο φίλος μου έχει νεύρα διότι, όπως λέει, την ίδια στιγμή που οι δείκτες ανεργίας είναι πολύ υψηλοί, δεν μπορεί να βρει επαγγελματία εργαζόμενο στην επιχείρησή του (στην οποία εργάζεται σκληρά και ο ίδιος), μολονότι η αμοιβή που πληρώνει είναι δελεαστική ενώ, προφανώς, ως σοβαρός εργοδότης, θα καταβάλλει και το υπόλοιπο εργοδοτικό κόστος: ασφαλιστικές εισφορές κ.λπ.

Ο φίλος μου είναι κρεοπώλης, έχει ένα πολύ καλό κρεοπωλείο σε περιοχή της Αθήνας ήσυχη και προσπελάσιμη εύκολα από μέσα συγκοινωνίας. Αναζητεί έναν βοηθό για το κρεοπωλείο που θα εργάζεται πλήρες ωράριο. Δεν θα είναι ο μοναδικός βοηθός, υπάρχουν κι άλλοι εργαζόμενοι, οπότε υπάρχει μια άνεση με τα ρεπό και τις άδειες. Χρειάζεται, βεβαίως, να έχει βεβαίωση κρεοπώλη, που αποκτάται έπειτα από μαθητεία σε σχετική κρατική σχολή (ή και σε ιδιωτικές). Εψαξα κι έμαθα ότι υπάρχει συνωστισμός στις σχολές και λίστα αναμονής.

Στις αγγελίες που έχει δημοσιεύσει σε επαγγελματικούς ιστότοπους και στον ειδικό Τύπο, εδώ και πολλούς μήνες, ο κρεοπώλης φίλος μου δηλώνει ότι έχουν ανταποκριθεί αρκετοί. «Αλλά οι περισσότεροι δεν θέλουν εργασία», λέει απογοητευμένος. «Ή μάλλον», συμπληρώνει, «δεν θέλουν κανονική εργασία, με ένσημα, φορολογούμενα έσοδα κ.λπ.». Αλλά τότε τι θέλουν;

«Στη συντριπτική πλειονότητά τους, θέλουν εργασία μερικών ωρών, συνήθως τετράωρο, και τα μισά λεφτά της μηνιαίας αμοιβής χωρίς παραστατικά, με "μαύρα"». Ο αφηγητής μου κάνει λόγο για πολλούς υποψήφιους εργαζομένους που του έκαναν αυτή την πρόταση. Κι όταν ρωτάει για ποιον λόγο δεν νοιάζονται για μια δουλειά σταθερή, με σίγουρο εισόδημα, η απάντηση είναι πάντα η ίδια: «Επειδή βγάζουμε περισσότερα με τα επιδόματα».

Οντως, υπάρχουν αρκετά επιδόματα για τους ανέργους, που όμως δεν θεωρούνται αρκετά για μια κανονική ζωή. Επίδομα ενοικίου. Επίδομα αλληλεγγύης. Και αυτά που παρέχει ο ΟΑΕΔ: ανεργίας, ή μακροχρόνια ανέργων, ή διάφορα ειδικά επιδόματα. Οπως φαίνεται, όμως, υπάρχουν πολλοί που προτιμούν να ζουν με τα λιγοστά χρήματα των επιδομάτων και προσπαθούν να τα συμπληρώνουν δουλεύοντας χωρίς παραστατικά, με «μαύρα».

Προφανώς δεν είναι όλοι έτσι. Κατά τη μαρτυρία του φίλου μου, απάντησαν στην αγγελία ζητώντας να εργαστούν στο κρεοπωλείο πρόσωπα που όντως νιώθουν την πίεση της ανεργίας. Μου έδειξε δύο βιογραφικά: ενός πτυχιούχου χημικού μηχανικού με μεταπτυχιακό που μιλάει τρεις γλώσσες και ενός συντηρητή έργων τέχνης. Και οι δύο ήθελαν να δουλέψουν οπουδήποτε, αλλά δυστυχώς δεν είχαν τη βεβαίωση κρεοπώλη.


Τι μας διδάσκει η παραπάνω ιστορία; Οτι κάτι δεν πάει καλά, ότι στην περιοχή της ανειδίκευτης εργασίας (ή της εργασίας χαμηλής ειδίκευσης) υπάρχει στρέβλωση, που έχει αντίκτυπο και στην αγορά και στα έσοδα του κράτους και των ασφαλιστικών ταμείων. Κι ότι συχνά στο όνομα της κοινωνικής αλληλεγγύης συντηρείται μια αρκετά εκτεταμένη περιοχή μαύρης οικονομίας με έναν λούμπεν κρατικοδίαιτο πληθυσμό. Η κανονικότητα έχει πολύ δρόμο.

Φαντασιώσεις καταστροφής

Εχουν άραγε μετρήσεις εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ που τους βεβαιώνουν ότι η αντιπολίτευση της γκρίνιας και του υψωμένου χεριού, των υψηλών τόνων και της καταγγελίας, και κυρίως η αντιπολίτευση που επινοεί ευθύνες και τις απονέμει στον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη είναι αποδοτική; Οτι τους ενισχύει, ότι συμβάλλει στην ανάκαμψή τους; Οσο μακριά μπορεί να πάει μια πολιτική της μιζέριας, που ανακατεύει πληροφορίες και φήμες ή λέει μισές αλήθειες και κανονικά ψέματα (όπως, π.χ., η καταγγελία για δήθεν συνταξιούχο που δήθεν έφαγε άδικα πρόστιμο γιατί δήθεν δεν φορούσε καλά τη μάσκα του).

Μόνιμες εστίες κριτικής του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης είναι οι κατηγορίες ότι ιδεολογικά δεν είναι με το ΕΣΥ κι ότι παραμελεί τα νοσοκομεία. Με δεδομένες τις τρομακτικές αδυναμίες του ΕΣΥ (έκδηλες και όταν δεν είχαμε την έκτακτη κρίση της πανδημίας), και τη δυσμενή συγκυρία για την ελληνική οικονομία, η κυβέρνηση φρόντισε ώστε τα κρεβάτια ΜΕΘ να έχουν αυξηθεί σε 1.242 από 557, το προσωπικό του ΕΣΥ σε 100.000 από 89.000 εργαζομένους και οι δαπάνες υγείας σε 4,8 δισ. από 3,8.

Ωραίες οι μεγάλες φράσεις με τα καλολογικά στοιχεία, αλλά να μην απομακρυνόμαστε από την πραγματικότητα - όταν μάλιστα διαψεύδει τις ιδεολογικές παραδοχές μας. Και όπως δείχνουν οι μετρήσεις και την επένδυση της αντιπολίτευσης σε φαντασιώσεις καταστροφής.