Παρότι όμως οι σκύλοι έχουν μια έμφυτη προδιάθεση για τρυφερότητα, αυτή πρέπει να καλλιεργηθεί από την αρχή της ζωής τους για να εκφραστεί. Αυτό σημαίνει την κατάργηση των βάρβαρων μεθόδων εκπαίδευσης –βασίζονται στον πόνο, όπως τα κολάρα-πνίχτες– που είχαν στηριχθεί σε απομυθοποιημένες αντιλήψεις «κυριαρχίας» και έγιναν δημοφιλείς μέσω διάσημων εκπαιδευτών σκύλων, οι οποίοι απαιτούν από τους ιδιοκτήτες να γίνουν «αρχηγοί της αγέλης». «Το μόνο που θέλει από εσένα ο σκύλος σου είναι να του δείξεις τον δρόμο», λέει ο Γουάιν, «μέσα από συντροφική καθοδήγηση και ενθάρρυνση». Σημαίνει επίσης να βρίσκεις χρόνο για να ικανοποιείς τις κοινωνικές του ανάγκες αντί να τον αφήνεις μόνο του το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας....

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 21/02/20

Μια σχέση πραγματικής αγάπης και αφοσίωσης

H λέξη «αγάπη» είναι απαραίτητη για την κατανόηση της σχέσης μας με τους σκύλους, μία από τις πιο σημαντικές μεταξύ διαφορετικών ειδών που καταγράφηκε μέχρι σήμερα. Ο Κλάιβ Γουάιν, ιδρυτής του εργαστηρίου Κυνολογίας του τμήματος Ψυχολογίας του πολιτειακού πανεπιστημίου της Αριζόνας, στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Ο σκύλος είναι αγάπη: Γιατί και πώς ο σκύλος σας σάς αγαπάει» αποκρυπτογραφεί αυτή την τόσο ιδιαίτερη σχέση.

Ο 59χρονος ψυχολόγος ζώων μελετάει τους σκύλους από το 2000 και σήμερα πλέον πιστεύει ότι η «υπερβολική κοινωνικότητα» είναι αυτή που κάνει τους σκύλους να ξεχωρίζουν. Αυτό δεν είναι διόλου αυθαίρετο. Η γενετίστρια του UCLA Μπρίτζετ φον Χολντ έκανε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη το 2009: Οι σκύλοι φέρουν ένα μεταλλαγμένο γονίδιο, το οποίο και ευθύνεται για το σύνδρομο Γουίλιαμς στους ανθρώπους – μια σπάνια γενετική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από έναν βαθμό νοητικής υστέρησης και από υπερβολική κοινωνικότητα. «Αυτό που είναι σημαντικό για τους σκύλους, όπως και για τους ανθρώπους με σύνδρομο Γουίλιαμς, είναι μια επιθυμία να συνάπτουν στενές σχέσεις, να αγαπούν και να αγαπιούνται», εξηγεί ο Γουάιν. Παρότι όμως οι σκύλοι έχουν μια έμφυτη προδιάθεση για τρυφερότητα, αυτή πρέπει να καλλιεργηθεί από την αρχή της ζωής τους για να εκφραστεί.

Αυτό σημαίνει την κατάργηση των βάρβαρων μεθόδων εκπαίδευσης –βασίζονται στον πόνο, όπως τα κολάρα-πνίχτες– που είχαν στηριχθεί σε απομυθοποιημένες αντιλήψεις «κυριαρχίας» και έγιναν δημοφιλείς μέσω διάσημων εκπαιδευτών σκύλων, οι οποίοι απαιτούν από τους ιδιοκτήτες να γίνουν «αρχηγοί της αγέλης».

«Το μόνο που θέλει από εσένα ο σκύλος σου είναι να του δείξεις τον δρόμο», λέει ο Γουάιν, «μέσα από συντροφική καθοδήγηση και ενθάρρυνση». Σημαίνει επίσης να βρίσκεις χρόνο για να ικανοποιείς τις κοινωνικές του ανάγκες αντί να τον αφήνεις μόνο του το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας.

«Οι σκύλοι μας μάς δίνουν τόσο πολλά και ως αντάλλαγμα ζητούν ελάχιστα. Δεν χρειάζεται να αγοράζεις όλα αυτά τα φανταχτερά ακριβά παιχνίδια και λιχουδιές και ένας θεός ξέρει τι άλλο πωλείται. Το μόνο που χρειάζονται είναι η συντροφιά μας, έχουν ανάγκη να είναι με τους ανθρώπου.